Hartenkreten

Het is zo'n zesentwintig jaar geleden dat ik me wenste aan te sluiten bij het gezelschap van opgewekte, nijvere typistes dat de typekamer van de verzekeringsmaatschappij bevolkte en dat hele dagen in de weer was met het uittypen van de brieven van hun chefs, de verzekeringsadviseurs en ik had gehoo...

De verongelijktheid spat er van af, in gelijke kringen kan dat ook, tegenspraak wordt hier niet geduld. De gespreksleider trekt de discussie naar zich toe, hartverwarmend gunt ie eenieder een slachtofferrol. Niemand krijgt hier de zwartepiet toebedeeld, in het kader van de show is er alleen maar ...

Ach, hoe lieflijk en melodieus heeft de stem van de doktersassistente steeds geklonken als zij verklaarde: "De situatie is ongewijzigd. Er is geen spoor van kwaadaardigheid in uw borsten aangetroffen", of als mij iets medegedeeld werd van een dergelijke strekking of betekenis. Zal het eenmaal a...

En u denkt dat een moeder die een kind met de dood bedreigd, een moeder die haar dochter naar een school stuurt die zij haat, naar een opvoedcursus zal gaan om een betere moeder te worden? U gaat er vanuit dat álle daders zelf getraumatiseerd zijn, als waren zij slachtoffers van hun misdadige ver...

Het was niet verwonderlijk dat ik als jonge vrouw van 19 jaar de zware, langwerpige kano's van glimmend, glanzend, bruin hout niet uit het botenhuis kon slepen en tillen om ze op het kabbelende, onstuimige, zwarte water van het Wilhelminakanaal neer te laten, maar voor mijn medestudent Bartho was d...

Zo'n tien of vijftien jaar heb ik wat aangerommeld op de volkstuinvereniging 'Bouwlust' te Reeuwijk. Pin me er niet op vast, want mijn geheugen is een zeef met gaten, die dagelijks groter worden. Het begon met een lapje grond met een bruine gereedschapsbox van hardplastic, waar zelfs tegen de...

Het huis van mijn oom Leo, de oom met het mij demonisch en satanisch aandoende gezicht, van mijn oom, de handelaar in vodden en lompen en van mijn tante Dora, die in latere jaren zou sterven aan borstkanker en van wiens ziekbed ik getuige zou zijn, lag ingeklemd tussen de hoog oprijzende muren van e...

Bijna onverwacht kreeg ik Binky en Gabber op bezoek, twee leuke jackrussellterriërs, de een met zwarte en bruine vlekken, een grappig snuitje en een koddig kontje, de ander wat minder fors van postuur, en wit met lichtbruine vlekken en met flaporen. Onwennig maar nieuwsgierig trippelden ze door ...

In het "glazen huis" dat de monumentale toegang vormt tot het museum hebben we afgesproken; mijn zus en ik. Figuurlijk gesproken bevinden we ons eveneens in een "glazen huis" en moeten we vermijden met stenen te gooien... Zij, mijn zus, was eens het kind en zij werd de vrouw die ouders met m...

Ze was kind van de wereldoorlog, kind van de crisis, kind van de financiële malaise. Het sneeuwde nog in februari, in een late winter en het ijskoude water drong door haar kapotte schoenzolen en het bereikte haar verkleumde voeten toen ze op weg ging naar de pastorie. In de gang met het hoge pl...

Accenten van donkerrood en donkerbruin doorweven het overigens nog groene bladerdak van de esdoorn. De staalgrijze hemel vormt de achtergrond waartegen de grillige omtrekken van haar kruin zich aftekenen. De herfst is in aantocht; het licht is al dat van september. Spoedig zullen de takken regendr...

"Smile, though your heart is aching, smile, though it's almost breaking" Zo weerklonk het via de autoradio en deze tekst leek me héél toepasselijk, want de glimlach was niet weg te branden van de gezichten van mijn medepassagiers, al moet ik toegeven dat ik niet wist of hun harten gebroken ...

De lange weg ligt vóór ons, nog onbetreden door onze voeten; modderig, bezaaid met plassen door het recente onweer. Langgerekte schaduwen als van september vlijen zich over het pad en ik raap een gladde steen op die mijn hand juist kan omvatten. De zware donkergroene deur van het pittoreske kap...

Dromen, zijn, als ze worden ontleed een vreemd fenomeen van dingen die een mens overdag meemaakt, soms ook 's avonds...maar wanneer ik vanmorgen wakker wordt en meteen zeg: ik weet waarom ik zo wankel loop, dat komt door de gaatjes die in de scheef gelegde stenen zitten....manlief me vreemd bekijkt ...

Een blik op de wekker zegt mij, dat het bijna acht uur in de ochtend is. Alles in huis en ook buiten is rustig, net als de ademhaling van mijn betere wederhelft. Ik realiseer mij, dat het vandaag zondag is en dan lijkt ons plaatsje op het eiland uitgestorven, met uitzondering van de mensen die zich ...

De enige brief van Haar, die ik vond in mama's oude bureautje, bewaard en overgebleven na de verhuizingen, is gedateerd: januari 1945 en geschreven in haar keurige en sierlijke handschrift van onderwijzeres en ze is ondertekend met de erenaam "moedertje". Ze was mijn oma en 55 jaar oud toen ze...

Het was in de tijd dat hij nog de plusfours droeg en de lange kousen; het was in die verre, voorbije tijd vóór de grote oorlog, vóór de Wereldbrand die onze continenten in haar ban hield en die deze bijna verscheurde en verwoestte. Hij wist dat Vader dáár was, in de "donkere" kamer achter...

Mijn beste vriend heeft onlangs zo'n wonderdoos van de vooruitgang, een computer, als was het zijn alter ego, in mijn woning "gestald". Voorzichtig neem ik een kijkje in het innerlijk van de machine en scherm na scherm ontrolt zich voor mijn verbaasde blik. Vibrerende neuronen springen mij als he...

Stel je voor dat je vanavond naar bed gaat en nooit meer wakker wordt, want dat kan? Stel je voor dat je de loterij wint, mits je meespeelt, omdat dat kan? Stel je voor dat er ineens nergens meer gezeur zou zijn, of gekrakeel. Stel je voor, oh ik doe het zo ontzettend veel, me voorstellen dat de ...

Mijn gelukwensen aan Donald Trump, mijn innige deelneming aan de VS en de wereld.

In de vroege herfstmorgen gaat de weide geheel schuil onder dichte, schone nevel. Die witte wereld streelt mijn ogen, vraagt mij om langer hier te toeven, Die grondwolk met vocht drenkt de hele vlakte vol gewassen onder zich.

Hoe herinner ik me die avond, die nacht toen je me buitengezet had en ik in radeloze vertwijfeling mijn weg zocht langs het donkere, troebele water van de Piushaven, langs de gevels en hoe ik tenslotte mijn heil moest zoeken bij die hulpdienst die echter geen hulp bood voor wat betreft de verre, ver...

De blindheid verovert nu steeds meer terrein. "Het zal mijn tijd wel uitdienen" zegt mevrouw. Ik stel voor batterijen te gaan halen, zodat het komieke, mechanische vogeltje dat aan de lamp hangt in een houten kooitje zijn liedje weer zal kunnen zingen, maar het hoeft niet meer van mevrouw. Ze h...

De weerman kondigt aan: binnenkort nachtvorst, jazeker de Koning der Vorsten komt eraan. Dat wordt schrapen, koukleumen, koude handen en meer van die grappen. De weerman zegt het, maar ík voel het. In m'n handen, m'n voeten, m'n neus...maar: daar hebben ze oplossingen voor, dat weet natuurlijk i...

Bij de halte aan het station ben ik op de bus gestapt en ik verzoek de chauffeur mij te waarschuwen als we bij het zwembad zijn. De bus hobbelt voort en bereikt de uitgestrekte contreien van wat een voorstad is geworden: "De Reeshof"; een stad die aan de stad is gebouwd. Kraaien stappen parmantig...

De Dongevallei is een verwilderd landschapspark dat zich uitstrekt tussen rijen moderne huizen van bruinrode baksteen, rond een kabbelende vaart, waarop een enkele zwaan sierlijk voortglijdt en met beukenbomen en wuivende wilgen. Dit vormt de bestemming voor de excursie van de natuurvereniging en ...

In Rotterdam moeten duizenden woningen gesloopt worden omdat er nieuwbouw moet komen. Nou snap ik heel goed dat als er ruimte gemaakt moet worden, er eerst het een en ander moet worden opgeruimd. Maar een wethouder van Leefbaar Rotterdam maakt het wel heel erg bont, niet zomaar een beetje maar een h...

Je kunt de politiek het beste vergelijken met natuurgeweld, daar kwam ik achter na een reactie gegeven te hebben. Kijk: in de tijd voorafgaand aan de verkiezingen komen er heel wat blikken ellende over en op ons af, een ware wervelstorm aan papiertjes, flyers, reclame's en hele goeie doordachte boo...

Een bezoeker van deze site heeft mij gevraagd mijn bewering van 2 november over eenvoud en complexiteit toe te lichten. Dan doe ik dan maar op deze plek, misschien interesseert het meer lezers. Op deze stelling ben ik gekomen doordat ik een heel eenvoudig schilderijtje heb gemaakt. Toen het af w...

Vreemd, sommige Nederlanders van gekleurde komaf geven af op Zwarte Piet. Is racisme, zeggen ze, maar er zit wel een Turkse bisschop op een wit paard. Inmiddels verhuisd naar Spanje om wat Moren mores te leren en schoorsteenvegers te recruteren voor een klusje in Nederland. Ik wil niet zwartepiet...