Jeugd en uiteindelijke vriendschap

Het was in de tijd dat hij nog de plusfours droeg en de lange kousen; het was in die verre, voorbije tijd vóór de grote oorlog, vóór de Wereldbrand die onze continenten in haar ban hield en die deze bijna verscheurde en verwoestte.

Hij wist dat Vader dáár was, in de "donkere" kamer achter de serre; hij wist dat zich daar dat duistere afspeelde dat hij nog niet kon duiden. Hij zag de kaarsen branden die een geheimzinnige gebeurtenis inluidden die zijn broer bevestigde op die dag waarop hij hem van school kwam halen: "Vader is gestorven".

Hij had zich niet gehecht. Moeder zou voortleven aan de "zijde" van de etherische schim van de ijle, ongrijpbare herinnering; haar zoon werd zelfstandig en doorkruiste de stad en sprak de mannen aan die de taal spraken die geschikt is voor de meest tedere liefdeswoorden, maar die misbruikt is voor de meest brute en onmenselijke commando's: dat wist hij toen nog niet.

In zijn latere leven bereisde hij de wereld; het afscheidnemen verwerd hem tot een gewoonte, maar in zijn krachtige geest leefden altijd, altijd degenen van wie hij ondanks alles onafscheidelijk bleef.

Hij werd de beste vriend die ik gekend heb; hij werd mijn enige vriend.....

vriend vriendschap o vriendschap ongeluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 28