Hartenkreten

Zover ik in gedachten terug kan gaan in de tijd ben ik me altijd bewust geweest van een aanhoudend, gelijkmatig gestadig sissend geluid in mijn hoofd. Dit is voornamelijk het geval tijdens een toestand van lichamelijke rust in combinatie met een lage hersenactiviteit, hoewel: nu ik dit bijna ultraso...

De flat waarin ik al dertig jaar woon behoort tot de eerste flats van onze stad Tilburg en zij bevond zich in die verre, vroege jaren aan de rand, aan de grens van een vlakte, waarover zij uitzicht bood. De jonge vrouw die sinds een goed jaar mijn buurvrouw is, vindt onze flats leuk en sfeervol, zo ...

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand Tilb...

Van het Winkelcentrum Wagnerplein te Tilburg maakt men zich wellicht een voorstelling die niet overeenkomt met de werkelijkheid... De tempels van het consumentisme zijn gegoten in strak, koud beton en dag aan dag sjouwen hier de adepten, die men ook slachtoffers zou kunnen noemen, voort in een no...

Aan de voet van het oude Paleis-Raadhuis, in het hart van onze stad, zijn rotsblokken opgestapeld als in een berglandschap waarop we zij aan zij zaten en ik met jou mijn wederwaardigheden deelde. Je droeg bij uitzondering een bontgekleurde zomerjurk die je tengere gestalte strak omhulde, mijn vriend...

Zo zit ik zaterdagavond lekker (ja ja slecht ik weet het) chips te eten, geef een knauw en bedenk: oei dat is wel een hele harde! Nadat ik het harde stuk voorzichtig naar voren werk met m’n tong om dat er vervolgens uit te halen, kom ik tot de ontdekking dat er een halve kies afgebroken is! Ja,...

Manlief vraagt: wat eten we vandaag? Omdat ik zo ontzettend last heb van de warmte zeg ik: zullen we een tosti eten? Gelukkig hebben we de afgelopen week bijzonder gezond en voedzaam gegeten, dus het kan wel voor een keer! Zo trekken we samen naar de keuken, staan gemoedelijk te buffelen, zoiets ...

Zijn moeder was overleden. Als zijn bewustzijn vergeleken zou kunnen worden met een meer, met een stille watervlakte, veroorzaakte het heengaan nauwelijks een rimpeling in de oppervlakte hiervan. Hij vatte haar leven samen in enkele luttele feiten in een "In Memoriam" alsof hiermee uitgesproken zou ...

In het meest duistere jaar van mijn leven en in zijn meest duistere seizoen koos ik er bewust en vrijwillig voor - in weerwil van mijn hogere opleiding - een salaris te gaan verdienen met mijn handen in combinatie met een machine; ik werd typiste. En zo herinner ik mij hoe ik voor het eerst in de...

Na de grote hitte, toen augustus overging in september, was het weer goed toeven op het provisorische terras vóór Kringloopwinkel "Portagora" en ik trof er deze keer een senior met glad, achterovergekamd grijs haar en een snor die zijn bovenlip overhuifde. Hij zei aan de Piushaven te wonen en "Por...

Ik sprak de woorden die de longarts mij gezegd heeft als het ware voorzichtig en bedachtzaam uit: "U lijdt aan ernstige, esinofiele astma". Ik leg mij te rusten op het kussen en denk na over mijn diagnose, mijn voorland, mijn toekomst. In het ziekenhuis hebben ze het mechanische "speeltje" waarmee d...

Daar, in die buurt, de buurt waarin tien van mijn woelige jeugdjaren voorbijvlogen als de ijlende, rusteloze wind, verheffen zich nu de muren, verheft zich nu de façade waarachter zich een drama ontrolt. Van buiten af kan men die stenen façade nietsvermoedend beschouwen, onwetend als men is van de...

Zorgcentrum "Koningsvoorde" aan de Generaal Smutslaan is goed geoutilleerd met langgerekte, goed verlichte gangen en met trappenhuizen die tot de verbeelding spreken. Men kan er zich met recht thuisvoelen. Toen de eerste kou van het seizoen al in de lucht zat was het er "Herfstmarkt" en had mevro...

Het ziekenhuis bevindt zich op loopafstand van mijn woning te van geheel andersoortige voorzieningen, zoals daar zijn een tankstation, een supermarkt en een restaurant. Via een feeëriek overschaduwd pad bereik ik de gebouwen die hoop op de gevel in trotse zwarte letters de naam ETZ Twee Steden d...

HAIKU Zacht heidepaars siert elke rots tussen vloedlijn en hoge bergtop. OUDHEID BLIJFT Op de fjordhelling grazen geiten onbezorgd hun leven slijtend, beelden al springend de aard der Noorse vertellingen. Uitleg in proza: Wat is het een genot om in augustus met een rondva...

Klinkt best wel erg, is het ook, naar mijn idee moeten ouderen voorgaan in het afscheid nemen van deze globe. Kanker, het zit in de familie. Mijn vader kankerde op mijn moeder en vice versa en de kinderen hadden er de kanker in. Pa prostaat niet meer overeind, heeft zijn zaailingen achter gelaten...

Is onze mooie nieuwe bibliotheek in Tilburg, onze LocHal, nu een verkapt of veredeld café geworden of is het werkelijk een bibliotheek? Ik kwam graag en veel op het Koningsplein, in het oude pand. Het was er besloten en rustig en niet zo gigantisch monumentaal als aan de Brokxlaan. Een brede tr...

Aan mijn linkerbeen vertoonde zich een felrood plakkaat, als een sok van eczeem, reikend tot aan de kuit en ik bedacht dat een foto hiervan goed zou passen in de collectie van het nabijgelegen De Pont Museum omdat die toch al uitmunt door uitzinnige absurditeit. In het verschiet lag een afspraak ...

De woorden "alleen" en "eenzaam" zijn wel erg vaak gevallen vandaag tijdens het uitstapje van de senioren. Voor de attente toehoorder zijn ze als clichés; de hele conversatie is ermee doorspekt. De eenzaamheid stapelt zich als de grootste belasting op de schouders van zelfs de meest doorgewinte...

In de Koestraat in Tilburg bevindt zich te midden van de huizenrij een enigszins opmerkelijk en merkwaardig pand, brandpunt van mijn eerdere bezoek. De ingang ligt enigszins verscholen, een eindje van de straat af en via een binnenplaats waar zonnebloemen bloeien is deze te bereiken. Op een avond w...

Het is een kleine woning, ergens verscholen achter het kosmopolitisch aandoende lint van de Korvelseweg dat de stad doorkruist, doorsnijdt. Daar heb ik hem getroffen, de nu gepensioneerde tekenleraar. Zijn carrière ijlde voorbij als de stormachtige wind aan het lyceum waar sinds jaar en dag de p...

Een dagje mama en foppe aan het strand in harlingen op zondag zomer 2019 Het is zondagmiddag augustus de deurbel gaat foppe doet open want hij ligt nog op bed en het is al drie uur. Mama zegt we gaan even weg en ze stappen de oude suzuki auto in en rijden naar harlingen. Foppe zit achter in hij...

De honderdjarige filmzaal biedt uitzicht op statige en elegante negentiende-eeuwse panden in de Willem II-straat en ook de manshoge beeltenis van Koning Willem II aan de wand, met de degen aan zijn zijde en de trouwe jachthond, gekleed in het ouderwetse uniform met de epauletten op de schouders, her...

Het spiegelende, zwarte water strekt zich uit tot in de verte en een bootje nadert, maar maakt rechtsomkeert en verdwijnt uit het zicht. Een sterke man draait de oude brug open met al zijn krachtsinspanning. Mevrouw had me uitgenodigd en trakteerde me op ranja; de rozerode drank bevond zich in ee...

De wekelijkse Markt had de jaarlijkse Kermis snel vervangen. Het was een mooie zomerdag die al aan september deed denken met een milde en aangename temperatuur, zodat de atmosfeer de zintuigen verwende en streelde..... En zo trof ik op die zomerdag vóór Kringloopwinkel "Portagora" aan het grote...

Zo moet het geweest zijn in die lang vervlogen tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in mijn geest in nevelen en duisternis gehuld. In de kamer van mijn vroegste jeugd stond de tafel met daarop het bonte, wollige, gedessineerde kleed met ingewikkelde patronen en de vaas van helder, doorzichti...

Je zou toch denken dat met het ouder worden melancholie wat minder wordt. Dat heb ik gehoopt althans. Maar het tegendeel is waar: ze wordt erger. Vroeger ging het luisteren naar liederen van Schubert gepaard met genieting van de schoonheid en een zoete pijn. Die tijd is voorbij, de pijn is allang ni...

De tijd schrijdt langzaam, maar zeker, voorbij het leven dat ik lijd. Mijn tijd vergt steeds meer verleden, de herinnering plengt tranen en toch zing ik voort. Niets mag ongehoord.

Ja, mijn "waarde" voormalige "vrienden", jullie portretten hebben mij bereikt en jullie trouweloze ogen, waarmee jullie nooit meer in die van mij zullen kijken, staren me wezenloos en onwerkelijk aan vanaf het magische scherm dat kennelijk dient om te onderhandelen, marchanderen, manipuleren en intr...

"Het zijn mooie vogels" verklaarde ik aan de meneer op de markt die daar trouw de wacht hield naast de kooien met vele parkieten en kanaries; de parkieten bont gekuifd en levenslustig kwetterend.... Hoe graag zou ik zo'n dier "huisvesten"; zij het dat het afscheid van Pietje me te zwaar is gevall...