Hartenkreten

Om een reden die onduidelijk blijft en die hoe dan ook statistisch niet te verklaren is, zie ik steeds maar de felrode bussen op de snelweg naast mijn huis passeren. De afstand Tilburg-Den Bosch is met de sneldienst gemakkelijk en snel te overbruggen en als ik ben ingestapt, komt spoedig een leuke ...

Zomaar zittend op het balkon, genietend van de toch nog opgekomen zon, bedenk ik dat mijn kind nu kilometers hoog in de lucht hangt, zo ver hiervandaan! Toen ze op Schiphol was, konden we nog appen, oh ze is er niet alleen hoor, nee, maar dat ben ik naar mijn gevoel wel! Scenario’s van neergestort...

We hadden afgesproken in het Café-Restaurant en in de verte zag ik haar opgestoken hand. Dichterbij gekomen zag ik dat zij het vlassige haar had van een zestigjarige dat zijn glans en glorie volkomen verloren had en dat krioelde en woekerde op de schedel. Ze was me toegewezen als vrijwilligster e...

In de nacht van zaterdag op zondag a.s. zetten we de klok weer een uur vooruit. Deze maatregel is ooit bedacht om langer te profiteren van het daglicht en daardoor o.a. minder elektriciteit te hoeven gebruiken; een positieve maatregel om het milieu te sparen. We kunnen ons al enigszins een toekomstb...

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en m...

De zon komt op. Onzin natuurlijk, alleen de maan komt op. Sterren stralen niet meer door lichtvervuiling en zwarte gaten hebben steeds meer aantrekkingskracht. Als een knikker in mijn hand kent het heelal toch zijn begrenzingen. Eigenzinnig maak ik een vuist, ontsnap dan knikker, er is meer. R...

Gisteravond tijdens het tandenpoetsen, voel ik ineens iets mafs, het valt uit m’n mond en ik kijk stomverbaasd naar wat er in de wasbak ligt, een halve kies! Potverdorie...m’n tong voelt waar dit vandaan komt en er zit een krater van ongekende proporties in m’n mond! Oh, daar ben je lekker ...

Ik luister naar de klassieke muziek zoals die hoorbaar was die ochtend toen we samen waren in de gesproken brief, van toen je nog leefde op het groene gras. De vogels in de bloesembomen laten dat heimwee-geluid weer horen. De prille lente doet dappere stappen om ons te overtuigen dat alles hetzelfde...

U bent van plan in te zetten? Ga uw gang! Stapelt u onbezorgd uw penningen op nummer zeventien, nummer vijfentwintig of nummer dertig! In dit onzekere spel is alles onduidelijk, alles ongewis! De revenuen zullen zich op autonome wijze aan u manifesteren. Het is een proefstation, een kweekvijver! Wed...

Je zegt me dat dit nergens is, en je hebt ergens wel gelijk. Het geloof is in de goot gegleden. Wat ooit zo waarachtig leek is grote onzin gebleken, aangetast door een ander denken, mee gegleden naar beneden, waar het nergens grote diepte heeft. In een leegte onuitstaanbaar, een lethargie van zinder...

In haar zwakbegaafde brein dat nooit tot enig intellectueel niveau was gestegen, was nu de gedachte aan het ultieme, aan het onherroepelijke waarvan geen terugkeer mogelijk is, opgekomen. Zelfs haar liefdesaffaire, die toch lange tijd had voortgeduurd, bood geen soelaas en geen vluchtmogelijkheid me...

De apotheker houdt zich schuil in een hokje achter de zaak dat bereikbaar is via een klepdeurtje en brengt daar zijn dagen door terwijl enkele jongedames de hele dag ijverig, deskundig en accuraat de klanten bedienen. Mijn opmerkingen doen de apotheker flauwtjes en geamuseerd glimlachen. Als senior...

In Restaurant "De Katterug" is het op zaterdagmiddag altijd druk. Het is er een komen en gaan van mijn mede-Tilburgers en het kan moeilijk zijn er een plaatsje te verwerven. Ik schuif aan aan een tafeltje bij een echtpaar en een bescheiden gesprek ontvouwt zich. Mijn neerhangende oogleden en de wall...

Ik weet niet of ik het maangezicht moet geloven. Er zijn zoveel tegenstrijdige belangen. En ik kan zonder nakomelingen veel makkelijker praten zonder de toekomst in het verschiet. Dagen heb ik lopen piekeren over wat we als mensheid moeten doen om de wereld aangenamer te maken. Het antwoord is mij s...

De buurt, de wijk waar ik eens de glorie van jouw charisma en van onze liefde mocht meemaken, heeft al haar charme nu verloren. De aanblik van de miezerige, armetierige huisjes kan mij niet meer inspireren. Daar heb ik je gezocht; daar heb ik je gevonden in lang vervlogen tijd, maar de vergetelheid ...

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur he...

In de brede gangen van het moderne schoolgebouw stond men glimlachend achter lange tafels. In een uithoek strekte een tropische boom haar takken uit naar het plafond en ik dronk er koffie en overzag het gewoel. Glimlachend paaide men de passanten om vrijwilliger te worden; vijftienhonderd vacatures ...

Die elegante vlaggen wapperden die dag aan de vlaggenstokken; het rood-wit-blauw werd breed ontplooid en eer en respect werd betoond aan de negentienjarige jonge vrouw, zo wreed weggerukt uit het leven. Het kan nu overal gebeuren. Het cliché, het grootste cliché, het alom gedebiteerde en haast ver...

De telefoon gaat, er staat een voor mij, onbekend nummer in de display, dus neem ik op met: goedemiddag! Antwoord aan de andere kant is twijfelend, jaaaa, met Pa? Ik schiet in de lach en zeg, dan is dit een gesprekje uit de Hemel, immers mijn Pa is dood? Oh zegt de man, dan heb ik fout gedraa...

Het was een oud verhaal. Een jeugdvriend en ik in de filmzaal achter de kerk. Van ons zakgeld naar de film. Maar het enige wat ons interesseerde was de tijger die in het verhaal van de film voorkwam. We hadden het er nadien nog vaak over, maar we raakten elkaar uit het oog. Bloemen voor de tepelj...

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecilia, sinds lang niet meer in leven, die de liefli...

Men moet ervan kunnen houden om bij Café "Anvers" aan de Oude Markt te vertoeven. Het interieur van de zaak is behangen met misschien wel wat merkwaardige posters en attributen; alle reminiscenties aan België, zoals foto's van het Belgische Koningshuis. Toen de klimaatproblemen ook in Tilburg hoog...

Nog even over het televisieprogramma 'Iedereen Verlicht', die op 10 maart 2019 werd uitgezonden. Daarin werd er negen minuten aandacht aan mijn dierbare zielszuster Elisa Namaste besteed. Veel te weinig tijd uiteraard, maar het is een redelijk begin. Narsingh Balwantsingh deed het uitstekend, gezien...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust heersten...... J...

Bij het station in Tilburg is sinds kort sprake van een nieuw scenario, een nieuwe sfeer, een nieuwe overkapping. Waar eerst nog en gedurende zo lange tijd onze bussen arriveerden en vertrokken aan de achterkant, waar men eveneens uitkeek op ons kroepoekdak, op de geweldige overhuiving die de aanko...

Dat ik alleen toehapte tijdens het sollicitatiegesprek wegens het riante salaris dat in het vooruitzicht gesteld werd en dat ik mateloos had gebluft over capaciteiten die in feite niet bestonden, kan ik vandaag de dag niet ontkennen. Ik was drieëntwintig en de directeur van het Nederlands Textie...

De dagen gaan weer lengen. Nog even en dan is het weer zover: 1 april. De gewoonte van velen om op deze datum anderen goedmoedig in het ootje te nemen dateert vermoedelijk al uit de tijd kort na het einde van de middeleeuwen en men heeft aanwijzingen dat het toen ergens in Frankrijk is ontstaan. Een...

Een taxi had me door de nacht gebracht naar het Wijkcentrum waar de bleekwitte letters "De Symfonie" aan de gevel oplichtten. In het kale vergaderlokaal zou de klok aan de wand anderhalf uur van mijn leven wegtikken terwijl ik bezig was met mijn zozeer gewaardeerde maar zo "domme" notuleerwerk en t...

Wat komt er een ongekende hoeveelheid vocht tevoorschijn, het is absurd en raar tegelijk! Water loopt waar het normalter alleen maar loopt vermits er moeite wordt voor gedaan, dan bedoel ik: tijdens het snijden van uien bijvoorbeeld of bij: intense droefheid een gigantische huilbui! Dat is alle...

Zeg, snap jij nog waarom er tegenwoordig over Witte Was wordt gesproken! We hebben toch amper nog witte was! De witte en donkere was, oké, er zit verschil in zomer- en winterkleding, maar de witte en donkere was zijn wel zo passe, zo uit de tijd zeg maar, dat ik het verschil niet meer weet. Tja ...