Met het getekende gezicht van de longlijders........
In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur heeft meer te bieden.
Het is aangenaam in de warme, lichte kamer ontvangen te worden door een zorgzame arts, een van de velen, die de stethoscoop, het verlengstuk van zijn deskundigheid, op de borst plaatst waaronder de fragiele, kwetsbare, onzichtbare longen rusten; door een onbekende daar opgehangen als het chassis in een auto.
Het dierbare, innig geliefde, oude lichaam; mijn lichaam schijnt de diensten te willen gaan weigeren die het een lang leven trouw geleverd heeft; mijn gezicht heeft de tekening van de longlijders aangenomen; mijn adem stokt en de vraag is hoe lang mijn benen mij nog zullen dragen.....
Geplaatst in de categorie: ziekte