Hartenkreten

Een grote etalagepop met waarachtig een vrouwelijk gezicht en met een mijter op het hoofd en een kleurig kazuifel aan stond onlangs opgesteld in de "Vincent-Shop", vergezeld van zijn zwarte Piet. Uit de bescheiden collectie in de zaak kon men zeker ook iets voor een kind kiezen. Een mooie, bont ...

De familiefoto is ongetwijfeld genomen in 1962 bij onze trouwe buren. Het daarop afgebeelde tafereel wordt begrensd door de zware, groene, velours gordijnen die ik me nog zo goed herinner en die een sfeer van gezelligheid en beslotenheid deden ontstaan. Mama omarmt op de foto mijn zusje gekleed in...

Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn zijd...

Ergens in duistere contreien waarvan ik de naam niet ken van onze zo geliefde stad bevindt zich een merkwaardig, ronduit demonisch aandoend, hoog oprijzend gebouw dat mogelijk eens dienst heeft gedaan als kerk en dat ik onlangs nog eens aanschouwde. Tussen de huizenrij vormt dit gebouw een "archite...

De Opstapbus is voor komen rijden en ze hobbelde aanvankelijk door de straten die geen schoonheidsprijs verdienen. Later voerde onze chauffeur ons met ferme hand over de snelweg naar onze bestemming, het dorp Zundert. Het landschap buiten weerspiegelde een desolate winter. In het pannenkoekenresta...

Een lange gang mondt in het Twee Steden Ziekenhuis uit in een wachtkamer die uitzicht biedt op merkwaardige architectonische constructies en op een hoge, witte schoorsteen die eveneens kennelijk merkwaardige doelen dient. In genoemd lokaal ontmoet ik twee gedrochtelijke personen die zich hier met on...

Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" ligt als het ware verscholen in de wijk, vlakbij de spoorlijn waar de treinen voorbijrazen die al velen het leven gekost hebben. Van de zomer, tijdens de hitte, was ik daar met een vriend. Nu de kou in de lucht zit ben ik in het gezelschap van mijn vriendin. We...

Wegens mijn halve blindheid en forse bijziendheid draag ik sinds jaar en dag de kleine schijfjes van mijn contactlenzen. Ze waren echter verschoven en bivakkeerden onverhoopt en ongezien ergens onder het ooglid. Ik moest de halve stad doorkruisen om de zaak van de opticien te bereiken. Mevrouw daa...

Gedurende mijn lange leven heeft talloze malen en in een onafgebroken sequentie de onzalige, wrede medemens de gevoelige instrumenten van mijn hart en ziel trachten te bespelen. Het resultaat is een eveneens onafgebroken en onoverzichtelijke opeenstapeling van kwetsuren, als een verderfelijke Tore...

Ik was het kraampje genaderd waarin een dame met zacht, opgestoken en glanzend Indonesisch haar haar lekkernijen bereidde. De kou van december geselde mijn oude lichaam. In slechts één woord sprak ik uit wat zolang onuitgesproken was geweest: het woord was "verdriet". "Bent u iemand verloren?"...

De poppendokter resideerde aan het Korvelplein. Een hele afstand vanaf mijn ouderlijk huis, dus ik vraag me af hoe we er gekomen zijn. De gebeurtenis ligt ver terug in de tijd. Mijn pop moet iets gemankeerd hebben: reden voor een bezoek aan de "alternatieve arts". Gearriveerd op het genoemde adr...

De welvingen aan de voorzijde van mijn lichaam, die mij, naast andere kenmerken, mede tot vrouw stempelen, wil ik niet verliezen. De arts heeft ze onlangs lichtjes gepalpeerd, dit in tegenstelling tot die andere "medicus" die eens naar hartenlust de "gewraakte" lichaamsdelen kneedde en masseerde...

De Regiotaxi heeft op een zondagmorgen de stad omcirkeld en ik heb de troosteloze bebouwing van de buitenwijk willens en wetens aanschouwd. Tenslotte moesten we onvermijdelijk het Zorgcentrum, genaamd "Boshuis" bereiken, dat is verrezen in de plaats van de onlangs gesloopte en met de grond gelijk ...

Het jongetje zou zijn zevende verjaardag vieren en ik vroeg de moeder wat de "grote dag" zou brengen. Vroeger, als kinderen, in onze jeugd, - die sinds lange jaren is bedolven onder as en puin en onder de tijden die zich hebben opgestapeld en vermeerderd zoals wellustige, onbeschaamde konijnen ...

Kopen, kopen, kopen tot je erbij neervalt, zit de bevolking in het bloed. De onmiddellijke, acute behoeftebevrediging die niet kan wachten is zo sterk als voor een baby de moederborst. De koopkracht is het kernpunt geworden waar alles om draait. Het bezit tot zinloos levensritme, de materie verheven...

De mevrouw van "Wonen Breburg", de Woningcorporatie, belde aan. Ze besteeg de drie trappen die leiden naar mijn appartement en ze betrad het halletje dat mijn keuken, woonkamer, douche en w.c. begrenst. "Kent u de bewoner op huisnummer tweehonderdvijfentwintig?" was haar vraag. "Wij, als bu...

Het Energieplein is te voet bereikbaar vanuit de Nassaustraat via twee routes: één ervan loopt via het Smidspad, het Wilhelminapark en de Theresiastraat. Als men echter met de bus gaat moet men de reuring van de Stationshal waar jongeren het turbulente spel van hun jeugd spelen en van het Burgemee...

Een kwiek vogeltje van helder, doorzichtig glas schonk je mij, mijn liefste, nu grijsharige zuster. Ik weet, ik besef terdege wat je mij ermee wilt zeggen. Het kunstvoorwerpje vormt voor mij de bekroning van onze zusterliefde na de roerige, turbulente tijden met de vele onderlinge botsingen die we d...

In het voorbijgaan zag ik voor een overigens geblindeerd raam in de Dillenburglaan een roodbruine kat liggen. Languissant en uitgestrekt, zoals katten gewoon zijn, lag het beest daar en ze leek totaal onverschillig voor mijn indringende, nieuwsgierige blikken waarvan ze zich niets aantrok. Zo'n die...

Het was een soort ski-jack met optimistisch aandoende tekst op de mouw; een warme winterjas waarmee ik nog jaren vooruitkon die ze me geschonken had. Maar ik zou nooit meer naar de wintersport gaan. De jas hing stilletjes en bescheiden aan mijn kapstok, kennelijk bereid, voor zover een jas bereid ka...

Laat alle deelnemers aan dit WK de FIFA tot het uiterste tarten opdat in de toekomst geen enkele politiestaat de gelegenheid wordt geboden een politieke schijnvertoning als deze te organiseren.

November heeft zich aangekondigd. Het was vanzelfsprekend te voorzien dat november zou volgen in de rij der maanden die het jaar zullen voltooien. November gaat als vanouds gepaard met regenbuien en met feestverlichting die de feestdagen inluidt. Deze maand is gearriveerd in de lange sequentie van ...

Gistermiddag keek ik een tijdje naar NPO-Politiek met live-beelden van een debat, dat werd aangezwengeld door het 29-jarige FVD-Tweede Kamerlid Frederik Jan Harm (Freek) Jansen. Hij verdedigde zijn standpunten over de genderproblematiek, zoals die tegenwoordig op de scholen wordt aangepakt. Hij is f...

Hij sprak mij aan in de Copyshop. Hoewel ik slechts een grimas maakte, dan wel een "gekke bek" trok, verklaarde hij: "U lacht me uit, mevrouw". "Wat bent u wantrouwend", reageerde ik: "Ik neem u honderd procent serieus". Hij had mij ongetwijfeld uitgedaagd en nauwelijks verwacht dat ik ad r...

Ze vroegen hem, mijn door het noodlot getormenteerde vader, wanneer hij gelukkig was. "Als ik Mozart hoor, ben ik gelukkig", was zijn antwoord. En zo voedde hij me op met die muziek, waarnaar wij gezamenlijk luisterden op die zaterdagmiddagen. En zo bezegelden die wondermooie klanken ons bondgenoo...

Dat de immens populaire televisie-presentator Matthijs van Nieuwkerk nu zo beschamend unfair onder vuur ligt, vind ik een uitwas van de Nederlandse kleinburgerlijkheid. De Volkskrant heeft blijkbaar een oude vete met Het Parool uit de kast gehaald, toen Matthijs als hoofdredacteur hen de loef afstak...

Een lange rij patiënten had zich verzameld voor de deur van de eengezinswoning waarin sinds lange tijd mijn huisarts zetelt. Steeds meer personen sloten zich aan. Een naamplaat met de trotse, Chinese naam van de arts herinnert aan haar langdurige dienstbetoon en aan mijn vele bezoeken in het verl...

Ze zou langskomen zoals ze beloofd had en inderdaad belde ze die middag aan. Ze zag er verrassend oud uit met lijnen in haar gezicht en een dubbele ring om de vinger, mogelijk getuigend van veel liefde, maar tevens van veel leed. Haar naam was Wilma en ik was mateloos onbewust en onwetend van he...

We schreven 1959. De kamers van het arbeidershuisje waren behangen en geverfd. In de lokalen van de lagere school, die gesitueerd was aan het eind van onze straat, hingen gazen gordijntjes voor de ramen. Door bepaalde sekten werd de ondergang van de wereld op korte termijn voorspeld; niet voor het e...

Te voet terugkerend van het Energieplein, dat zich als een vierkante enclave als het ware genesteld heeft in de wijk, trof ik vandaag op de Burgemeester Brokxlaan een oudere Tilburger met keurig getrimde baard en snor. Hij aansprak mij aan en vroeg of ik het langgerekte hek - dat daar ter aarde lag ...