Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Wolvengehuil

Dat de immens populaire televisie-presentator Matthijs van Nieuwkerk nu zo beschamend unfair onder vuur ligt, vind ik een uitwas van de Nederlandse kleinburgerlijkheid. De Volkskrant heeft blijkbaar een oude vete met Het Parool uit de kast gehaald, toen Matthijs als hoofdredacteur hen de loef afstak. Als uiterst sympathieke Collie wist Matthijs bij DWDD met name de vrouwenharten voor hem in vuur en vlam te zetten. Schoothond Dieuwke Wynia blafte alle naar vijandschap riekende honden bij de onder extreme spanning werkende Matthijs weg of zo ver mogelijk op een afstand. Die felle dynamiek van het programma moest ergens vandaan komen en zonder het automatisch opgefokte gedrag van Matthijs was het nooit zover gekomen. Hij was de onbetwistbare spil van het frisse en kwieke programma. Hij wist het programma tot grote hoogte te stuwen. Zijn bevlogen inzet spatte bijna iedere dag weer van de beeldbuis. Velen vroegen zich dan ook af hoe iemand dat jarenlang met zoveel elan kan volhouden. De keerzijde van zijn hoogvliegerij is inmiddels door de Volkskrant als grote ontdekking en publieke schandpaal naar buiten gebracht. Matthijs is achter de coulissen en ook open en bloot als een tiran tekeer gegaan. Ik denk dat menigeen op dat niveau van journalistieke televisie maken en in iedereen evenveel geïnteresseerd blijven al was afgehaakt, maar Matthijs had zich erin vastgebeten en hij hield trouw en volop scorend vol. Nu blijkt dat zelfs de altijd zo opgewekte gentleman Matthijs niet van steen is, sta ik absoluut niet met verbazing te kijken, want alle grootheden, die boven het maaiveld uitsteken, hebben nu eenmaal hun onhebbelijkheden. Bij heel veel kunstenaars is dat het geval en Matthijs heeft met zijn DWDD een groots kunstwerk neergezet. Natuurlijk met een heel actief team, wat hij dikwijls complementeerde. Dat hij het uiterste van zijn medewerkers vergde, siert alleen maar zijn wil om een zo goed mogelijk programma af te leveren. Een bepaalde mate van tiranniek gedrag behoor je dan ook als medewerker door de vingers te zien, want alles draaide om het einddoel en niet om de moeizame wordingsprocessen. Dat Matthijs nu achteraf door sommigen als een wolf in schaapskleren wordt gekenschetst, is volkomen uit zijn verband getrokken en dient niets anders, dan Matthijs alsnog een flinke hak te zetten en het liefste monddood te stenigen. Het is het minne gedrag van rancuneuze medewerkers, die destijds zwegen om hun flink betaalde baantjes maar te behouden. Nu hun baantjes er allang niet meer zijn en DWDD ter ziele is gegaan, bellen ze ineens bij Matthijs in het landelijke Eefde aan de deur om hun gelijk te halen, maar 'hun gelijk' staat gelijk aan destijds ingeslikte en verkropte woede, die ver na de incidenten nog eens een weg weten te vinden om uiterst gemeen en slinks uit te halen. Het is niet alleen de lafheid ten top, maar ook de uiterst misplaatste rancune ten top. Verder nemen zij geen enkele verantwoording voor het feit, dat zij destijds alles met Matthijs hebben meegespeeld en er Matthijs niets valt te verwijten. Hun assertiviteit was ver te zoeken en dat is het nog steeds, want nu vallen zij hem via een papieren omweg aan, inplaats van hem recht in het gezicht aan te kijken en hun emoties aan hem te uiten. Dat zij destijds niet zoveel financiële opbrengsten als Matthijs kregen wakkerde hun jaloersheden vreselijk aan. 'De kijkers moesten eens weten hoe hij achter de schermen tekeer ging!', dachten ze vol misprijzen en door Matthijs veroorzaakte gekwetstheden. Maar hun wraak had een lange adem en zij wisten met behulp van diverse mediaslaven Matthijs alsnog te schande te brengen. En dat niet alleen, Matthijs zou geen been meer hebben om op te staan. Hij moet worden gedemonteerd, om niet te zeggen afgebroken. Die opzet lijkt inmiddels in hun ogen redelijk geslaagd, want Matthijs vertoont al enkele kenmerken van emotionele instorting en hij had zijn Top 2000 Quiz al bijna onder de druk afgelast. Enfin, de bondgenoten, die Matthijs wilden dwarsbomen en het liefst uitschakelen, hebben een nieuwe hype in social medialand gecreëerd, waar het oppervlakkige, 8-uur papegaaienjournaal meteen mee aan de haal ging door er mee te openen. Je kunt straks als kunstenaar geen kant meer op met je vrije emoties als het aan de moralistische media ligt. Het resultaat van al die overdreven en onterechte heksenjachten is de dood in de pot. Men slikt alleen nog perfecte voorbeeldfiguren, maar dat doodse perfectionisme leidt tot een dictatuur van het domme volk, de ware emoties onderdrukkende meerderheid. Men zal nog eens vol heimwee terugdenken aan de authentieke emotie-uitingen van Matthijs, wanneer het hier een soort China is geworden. Ik zou graag eens bij hem in Eefde aanbellen om tijdens een goed glas alcoholvrije bier zijn kant van het verhaal te verstaan. Dan denk ik dat ik het aanstellerige wolvengehuil van al die schijnbaar ongelukkigen extra makkelijk zal kunnen negeren.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
20 november 2022


Geplaatst in de categorie: woede

4.0 met 4 stemmen 480



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Sir Joanan Rutgers
Datum:
21 november 2022
O God, daar hebben we die opstandige waterdraagster Marja weer, die alles 'onzin' noemt, wat ze niet begrijpen kan! Het gaat erom, dat Matthijs vol passie zijn artistieke rol vervulde en dat daar nu eenmaal heftige emoties bij gepaard gaan. Dat is inherent aan het ware kunstenaarschap. Als team behoor je de positie van de solist/gangmaker te begrijpen/tolereren, want die is inderdaad goddelijk en wordt daarom zo slecht begrepen. Er is een groot verschil tussen uiterst hoge en veel lagere trillingsgetallen. Verder is het nogal hysterisch en volstrekt onjuist om de altijd aimabele en terecht hooggeprezen Matthijs en de altijd rechtvaardige Khadija Arib over één kam te scheren met de moorddadige dictator Vladimir Poetin. Het gebrek aan nederigheid en diverse minderwaardigheidscomplexen trappen naar boven.
Naam:
Marja Raadt
Datum:
20 november 2022
Lijkt me onzin wat Rutgers beweert.
Een goed programma kan zelfs beter worden gemaakt als alle medewerkers gerespecteerd en gewaardeerd worden. In wezen betreft het teamprestaties waarbij ieders inbreng telt. De (structurele) fout zit erin dat de presentator / voorzitter (Arib!) / president (Poetin!) zich een soort god gaan voelen, die lak hebben aan het welzijn van de waterdragers.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)