Hartenkreten over verdriet

Er ligt een traan op tafel, hij ligt er pas. Biggelde doorzichtig vanuit de hoek van het oog over de wang en pinkte dwars. Bol van wat was sprak hij boekdelen zo druppelend langs het grimas, koerste naakt van verdriet, vloeide op een eigen kompas. Nu ligt hij daar open en bloot zout zonder harnas,...

Niets is minder dan jouw afwezigheid, die het leven achterlaat in kilte. De leegte die jij in mijn hart hebt geschapen is groter dan de leegheid van het universum. Dieper dan de diepste afgrond en natter dan de grootste treurwilg. De oneindigheid bereikt zijn grenzen en de cyclische gebeurtenissen...

Het hondje, Porky genaamd, komt me blij blaffend tegemoet ter begroeting. Het draagt om de wollige, harige hals een bontgekleurde doek en is de enige kameraad van mevrouw die het ook niet kan vinden in de kring van haar mede-bejaarden, mogelijk wegens haar uitheemse afkomst. Haar leven begon 83...

Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van...

In die tijd, gedurende die zeven jaar van je emigratie, toen ik je bestaan in dat Zuid-Amerikaanse land ten onrechte beschouwde als een sprookje, dan wel als de romantische film die het niet was en toen ik nog altijd verliefd op je was heb ik al mijn geld aan je verbeld en struinde ik rond met die...

Dat wilde ik ook worden, later, wist ik veel dat ik daarmee de gelukkigste periode uit mijn leven zou afsluiten. Omdat ik wilde groeien ben ik nu kleiner dan ooit, het meisje dat nieuwsgierig was naar wat die grote mensen in de voorkamer elkaar te zeggen hadden, dat meisje is volwassen geworden....

De ouders en de zusjes wachtten tevergeefs in het ouderlijk huis, altijd wachtten zij en dachten aan hem. Het rauwe verdriet scheurde hun harten open, altijd bloedden zij uit open wonden, altijd was hun innerlijk aangebeten als het rozerode hart van een stervende vogel.... De rijke schat van...

Ik heb nog nooit het bed gedeeld noch met David Bowie noch met La Paay. Met David kan het niet meer...

Van geld dat ik eigenlijk niet had wegens mijn nijpende werklozenbudget en dat ik uit mijn eigen mond had gespaard, had ik het kettinkje met de maansteen aangeschaft. Het was bedoeld als remedie tegen haar menstruatieklachten die steeds meer opspeelden. De steen was gedeeltelijk wit en gedeeltelijk...

Als kind was ik blij dat ik een meisje was, dan hoefde ik niet naar de oorlog en niet naar het werk. Ik wilde een man die mij zou beschermen, twaalf kinderen rondom een grote pan warme soep. En altijd thuis zijn. Als een verdwaalt kind levenslang op zoek naar thuis. Dat ben ik. De mensen zijn...

Laatst sprak ik een vrouw, die in staat is binnen vijf minuten haar hele leven te vertellen. Wanneer ze mij ziet klampt ze me vaak aan en moet ik weer een heel verhaal aanhoren. Liefst ontwijk ik haar, maar dat lukt niet altijd. Ze had pas haar veertigste verjaardag gevierd. Ze ziet er leuk uit,...

Bij de opgewekte mail over promotie en trots ouderschap zat een foto van een vrolijke hummel met een aanstekelijke lach. Ik glimlachte opgelucht. Was dit even goed nieuws! Hoe anders dan die kille decemberdag van het verlate kraambezoek. De afspraak was gemaakt, de kersverse moeder bleek uit te...

Vanuit het achterland betreed ik de duinen, sleepvoet ik mij een weg door zachtzandig nol. Uiteindelijk bereik ik woestgolvend het strand waar mijn lief ligt. Aangespoeld, haar dode ogen bekijken mij oneindig. Mijn tranen maken de zee zouter...

Die eerste versmelting in de mond, jouw lange haren blond deden mij naar adem happen. Gebeurde zomaar in een zomer die maar niet voorbij ging. Alles was goed, we dansten lieflijk en woest tot dat ene nummer werd op gezet. Stairway to heaven, lekker lang slijpen en een excuus om elkaars lijven te...

Mevrouw Bazen was indertijd mijn eerste klant in de hh-zorg, via een advertentie in een lokaal krantje rommelde ik mij de zorg in. Totaal geen ervaring, ging als een idioot tekeer en zij zei mij alleen maar "doe eens rustig". Haar slaapkamer grensde aan een verwilderde tuin, na zeven...

Vader, je hebt op je kantoor, waar tot je treurnis en diepe vertwijfeling je noodlottige en ongewilde carrière zich voortsleepte, dag aan dag, jaar na jaar en wel gedurende veertig jaar je eindeloze en nutteloze berekeningen moeten maken, terwijl het leed en het ongeluk als het ware uit je poriën...

Wat mijn verhaal alleen wilde vertellen is: dat ik het zo angstig vind, dat elk klein dingetje een groot iets is geworden. Dat mijn denken niet meer wil stoppen en ik helemaal niet zo goed meer begrijp, wat er met mij aan de hand is. Altijd heb ik de moed gehad om te vechten en nooit, echt...

Dochter van Peter en Petroesjka, zij zag het licht negen maanden na een heftig keukenneukengebeuren in het jaar zevenenzeventig. Zelf weet Irina zich daar niets meer van te herinneren, later bleek een en ander duidelijk hoorbaar in de solo-albums opgenomen in de voormalige studio van de toen nog...

Vroeger, in lang vervlogen tijd, was het poffertjes eten met mama of oma; nu moet ik voor mijzelf een plaats reserveren en veroveren te midden van de menigte en voel ik mij een "displaced person" alleen aan het tafeltje met uitzicht op een nagebootste Griekse tempel, bekroond door het beeld van een...

Ik ben ouder dan ik was en nu ben ik een ouder. Mijn kinderen verwijten mij soms dat ik niet zo kinds moet doen, gniffelend voorspel ik hen dezelfde toekomst. De Lord is niet meer, het kind komt nimmer meer op tijd en blijft derhalve altijd kind. Ouder worden we allemaal maar we worden niet...

Er is een kindeke geboren op aard, mooi liedje. Je moeder zat op een ezel en je vader was timmerman, zelf kom je uit het jaar nul. Er zijn miljoenen kindekes geboren op deze globe, wat maakt jou zo speciaal ? Toegegeven, er staan niet altijd een os en een ezel in een stal bij een bevalling, en ik...

'Hoe gaat het met jou? We proberen je maar steeds te bereiken, maar we krijgen steeds je voice-mail!', vroeg mijn vader me enkele weken geleden. 'Nou', zei ik, 'het gaat heel erg slecht met mij!'. Ik huilde aan één stuk door, vertelde van mijn manisch-depressieve passie met een...

Dat ben ik als ik te diep in een glas heb gekeken, een moslim is het zomaar, een taske thee voldoet. Job verkwanselt de hoofstad van Nederland, tijd voor een andere baan, een wereldstad naar de kloten geholpen, maar wacht eens, daar ligt een uitkering in het verschiet. Wouter verloochent al...

Ik ken een man die, voorbij z'n scheiding, een lieve vrouw tegen kwam. Zijn nieuwe lief kende het klappen van de zweep, zijn ex zette hoog in met het gemis van kinders, hij kon alleen nog maar vluchten in rustgevende medicijnen. Ik weet dat hij eenzaam is. Ik ken een man die, buiten zijn...

Ik heb je dood gemaakt, verdronken in de zwarte emmer, je snaveltje schraapte de bodem alvorens ik jouw pootjes voelde strekken in doodsdrang. Lief klein vogeltje, die glazen wand heb jij nooit verwacht terwijl jij in vogelvlucht de natuurlijke strijd aanging met een ander lief klein vogeltje. Hij...

De klassieke song 'Love hurts' dwaalt geregeld door mijn geheugen, daar ik de waarheid van die song erken. Nazareth bedankt, zie nu hoe religieus verantwoord de band genoemd is. + 'It takes a lot of pain' komt harder dan ooit aan, hoewel ik als verliefde puber ook het nodige te verstouwen...

In wachtkamers van artsen, tandartsen en mondhygiënisten tref ik nogal eens te midden van de tijdschriften, die daar slordig liggen opgestapeld en die kennelijk dienen om de wachttijd wat te bekorten met enig amusement en wat informatie, de "Libelle" aan. Als je het tijdschrift openslaat, zie...

Aangegaapt te worden vanachter een tafel met strakke, fixerende,nieuwsgierige blikken als was men een rariteit, een curiositeit: het valt niet mee . En wat wilde men in feite van mij? Ik kon moeilijk veronderstellen dat men wenste dat ik heel mijn enorme verdriet, misnoegen en onlustgevoelens de...

Zoals te doen gebruikelijk heb ik mijn zinloze, doelloze zwerftocht langs de etalages aan de Schouwburgpromenade, die mij niets zeggen en nooit iets te bieden hebben en waarin de koopwaar mij aanstaart en aangrijnst op zinloze, walgelijk aandoende, afschuwwekkende wijze, weer eens afgelegd, toen...

Toen de twijgen aan mijn venster kleine aanzetten vertoonden van minuscule blaadjes en bewogen in een licht briesje, heb ik koers gezet naar de stad waarvan mijn oude tante zo gecharmeerd en ikzelf helaas in mindere mate, maar we hebben de gevels bewonderd en ons begeven te midden van de menigte...