Hartenkreten over vriendschap

Mijn zieke vriend had mij aan zijn bed geboden. Een ervaringsdeskundige was hier welkom. Het tengere lichaam van mijn vriend lag uitgestrekt onder een dunne deken: een verwilderde baard overwoekerde zijn gezicht. Was de tumor nu teruggekomen? De "vriendin" liet haar bloed koken. Dat ik de man af...

.....en dan dansten we de "Hanky-Panky" in het patronaatsgebouw dat sinds lange tijd afgebroken is ("Come-on baby, dance the Hanky-Panky!"). We droegen witte kniekousen en mini-rokjes en waren veertien jaar oud. Mijn vriendin Lucia moest ik verliezen. De reden daarvan bleef onduidelijk. Haar...

En zo, is de invulling van maandag aangepast want daar: waar we gezellig een bakkie zouden gaan doen, werden we op tijd ingelicht dat de griep ook al op de koffie kwam, tja je zoekt de narigheid niet op als het niet nodig is en dus: maar ik eega blij met de mededeling dat we een aantal andere...

Tweemaal per jaar moet ik de gang gaan langs het parcours en het panorama van mijn mislukkingen,langs het nu geheel gerenoveerde en supersonisch ingerichte kantoorgebouw waar ik eens ben afgedankt en dat nog steeds ten dienste staat van de doelloze bezigheden die aan het intrinsiek zinloze leven...

Het schitterende, majestueuze bouwwerk van onze zevenentwintigjarige vriendschap dat leek op een kasteel met geheime gangen, trappenhuizen, sierlijke palissaden, welvingen en raampartijen is door jou neergehaald en lijkt nu op een ruïne, op een puinhoop na jouw sloopwerkzaamheden. Had ik echter...

Ik herkende hem aan zijn handicap, waartoe hij voortstrompelde op twee krukken: zijn manke benen. De bus legde haar route af vanaf het station naar meer binnenstadse gedeelten van Tilburg toen ik hem aansprak met de woorden: "Mag ik u iets vragen? Hoe denkt u over Frederik L.?" Frederik was...

Met Elise, de dame met de trouwhartige bruine ogen, mijn metgezellin, heb ik het restaurant, inmiddels ons "stamrestaurant" in Oisterwijk, genaamd "l'Hermitage" opnieuw bezocht. Een open vuur brandde knetterend in de open haard en stemmige foto's, beelden uit Oisterwijk in vroeger tijd,...

Ze had zich gemeld om mij bij te staan in mijn eenzaamheid en doelloze projecten. Ik had daarop verklaard:"Je hebt gesolliciteerd; ik kan je zeggen dat je aangenomen bent." Spoedig bleek zijzelf de hulpbehoevende te zijn, maar niet ongaarne probeerde ik haar te bedienen met de weliswaar...

Ik heb een wonderlijke vriend gekend en momenteel zet hij zijn bijzondere avonturen voort in een ver tropisch land. Mijn vriend is zeer lenig en kon op zijn hoofd staan, een ludieke actie die hij van tijd tot tijd bij allerlei gelegenheden volvoerde. Mijn verdriet barstte uit als ik hem miste; fel...

In het chique, exclusieve restaurant met de trotse naam "l'Orangerie' die ook aan de zijkant op de gevel prijkt, ontmoette ik die avond mijn oude "vriendin". Aanvankelijk zat ze me met open mond aan te staren en ik observeerde met veel walging de kwabben die, nu ze tweeënzestig is, haar...

Na het vertrek van mijn Grand Seigneur verwonderde het mij dat ik mijn voeten nog voor elkaar kon zetten bij mijn gestage pas door de straten van de stad en dat mijn longen de lucht nog verwerkten die ik inademde. De seconde, nee; de nanoseconden waren overvol van de gedachte aan hem, zoals een...

Op mijn bureau staat een foto in een lijst, voorstellende een zandkleurig stenen standbeeld uit de dertiger jaren van een moeder met twee kinderen. Het beeld bekroont een brug in Den Haag, waarover dag en nacht onafgebroken een intensieve verkeersstroom haar weg zoekt naar andere delen van de...

In dat lang-vervlogen jaar waren we bijeengekomen voor de literatuurcursus van de Open universiteit en een mij tot dan toe onbekende schudde mij onverwacht de hand en nodigde mij uit in haar villa te Hilvarenbeek. Ik zou aldaar "kind aan huis" worden tijdens de lange, toekomstige jaren van...

We speelden in die tijd nog met onze poppen. Lucia bezat de Barbie-pop; van mij was de Midge-pop met de sproetjes en het pony-kapsel. Het was een heel feest als we dure nieuwe kleertjes voor onze poppen konden kopen of cadeau kregen, wat slechts zelden voorkwam. We waren beiden veertien,...

FOPPE EN KAMERAAD SIMON ALS WOUDLOPERS AAN ZEEDIJK IN WINTER het is zaterdagmiddag in de winter en mijn vriend simon belt en hij komt en we gaan even een blokje om met de auto. Ik weet niet precies waar ik ben maar hij vindt de zeedijk en we staan aan zee bij harlingen bij franeker ggz en het is...

De huizen van de Chopinstraat liggen als het ware in een vallei, in een diepte en een eindje van het zwarte, rimpelende water van het Wilhelminakanaal af. Een straatweg die evenwijdig loopt aan het kanaal, omzoomd door hoge rietpluimen die wapperen, waaien en wuiven in een licht briesje, voert...

De reden waarom men zich bevindt in het restaurant van het St. Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg zal zelden positief of aangenaam zijn, maar hoe kan ik mij verbeelden dat, toen ik mij daar bevond voor het aanstaande bezoek aan een vriend, velen hulpbehoevend naar mij staarden met in hun blikken...

In het midden van die zomer (was het in juli of augustus en welk jaar was het?) stak ik, mistroostig en neerslachtig, de grasgroene weide van het park over, waar de beide fonteinen bruisten en klaterden en hun waterpartij ten hemel stuwden. Dat ik het huis nooit meer zou kunnen betreden, het huis...

Ik had meer dan een uur in de stationshal gestaan met een halve bronchitis onder de leden, kijkend naar de wijzers van de klok die zich uiterst traag voortsleepten over haar wijzerplaat en belaagd door windvlagen uit de telkens open- en dichtslaande deuren, toen mijn correspondentievriendin...

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop...

Ik kwam haar ruim een jaar na mijn moeders dood tegen. Ze spoedde zich voort in haar scootmobiel, die ze tot stilstand bracht toen ze mij zag: mijn moeders jarenlange en laatste vriendin. "Ik kan niet meer lopen" verklaarde ze en inderdaad was om de kuit van het rechterbeen een stalen koker...

De kleine hond die bont door de natuur beschilderd is met bruine en zwarte vlekken op een witte ondergrond, ligt bevallig op enige afstand van zijn baas op het grasgroene veld, de voorpoten vóór zich uitgestrekt, de achterpoten haaks op zijn lichaam naast elkaar neergevleid. Zijn kameraad draagt...

In die tijd - ik was veertien jaar - kwam ik vaak aan bij het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia T. Haar moeder - een gezette matrone - bracht lange uren door achter de naaimachine, ijverig werkend aan een modieuze garderobe voor haar dochter en wij, de vriendinnen, speelden toen nog met...

Het boertje van Delfts blauw aardewerk, dat met zo'n kwetsbare en argeloze uitdrukking op het gezicht de wereld scheen in te kijken vanonder zijn pet van kobaltblauw glimmend glazuur, scheen met kennelijke noodzakelijkheid bestemd te zijn voor mijn Engelse correspondentievriendin, toen ik het...

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent, dat ik ben.... Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt.... Dan zouden wij...

Eens had ik een vriend. Zijn kaken werden omlijst door een zware, zwarte baard en zijn gezicht werd gedomineerd door zijn mokkabruine Indonesische ogen waaruit mij een stroom van intelligentie en warmte tegemoet kwam. Maar de jarenlange, gegronde, gefundeerde traditie van onze vriendschap leek...

In de zomer van mijn tweeënzestigste levensjaar heb ik afgesproken met mijn collega-journalist Gustave bij "De Burgerij", een etablissement halverwege de Noordstraat in Tilburg, de verkeersader die als een zenuwbaan onze "metropool" doorsnijdt en centrale gedeelten van de stad bereikbaar en...

Ik had me jarenlang uitgeput in - weliswaar gedeeltelijk geveinsde - maar toch mijns inziens extreme belangstelling voor al haar familie- en andere aangelegenheden - voor de scheiding van de veertigjarige dochter die - na heftige ruzies met haar eerste man - een arrogante en uiterst hitsige...

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de...

Je huis en de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood"), maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die het een welhaast bovenaardse, bovennatuurlijke glans verleende, zoals de Liefde, als door...