Kasselse Apollo We kennen niet zijn ongelooflijk hoofd waarin de appels rijpten. (Zijn tors is marmer, wit gewelfd.) Wij zien niet meer de grens die door de ogen liep, waar zon in sterren overgaat. Maar eens dan breekt zijn stilte aan. Dan wekt hij slaapsters op, tot beelden van verhevenheid. Ooit neemt hij in uw ogen plaats, zijn voet…

Geen señorita Nee, ik moet geen señorita in mijn armen, zo'n buitenlands mens. Hotelregistratie met een vinkje bij señorita - geen vinkje voor mij. Want ik houd niet van mensen die ik niet ken. Zo zal ik nooit naar de hoeren gaan. Een bordeel - ik heb al moeite met een café. Al die vreemde mensen daar die niet mijn type zijn. Ik ken ze niet…

Als je niet buigt word je gebogen, o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer. Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf. Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot. Want gekloot is het en het wordt niet beter. ''t Is voorlopig nog toekomstmuziek,' luilakt de radiopresentator, …

Vaarwater Nauwelijks merkbaar gaat alles hier bergaf zoals de vliet die sloom het veld doorvloeit. Dit loos gekabbel maakt mij stil en stom. Als ik nog langer wacht droogt elk verlangen talmend op. Ik wil een snelle stroom, ik wil een roes die raast, een bruisend spel dat om een speler vraagt, een stem, een hand. Ik wil een ander land…

Ik schrijf onder de regels: het schooljaar is voorbij en kleumend met z'n achten bij elkaar een zomeravond in het park wij en jij veranderlijke ziel daar altijd bij tot hier. Het wordt een lange koele zomer zonder elkaar. Te jong voor tranen maar te stil voor onze jaren slenteren wij de dijk op naar het meer dat licht verzamelt voor later, vogels…

Bij Ophelia (Millais) dit is onmiskenbaar mijn gelaat wat drijft haar onder de wilgen en maakt haar lijf tot ongewiede tuin geen man die opklimt aan haar benen maar kruid dat om haar lenden windt de knoppen van haar borsten klappen open en haar longen dicht water verdunt de herinnering de zon loopt als een ei over haar uit wie roeit…

Verlangen Soms hunker ik opeens naar wat ik vergeten was doordat ik 't tegenkom op straat als hij met zijn nieuwe al oude vriendin - toevallige voorbijgangers op een zonnige winterdag of zo'n zwoele zomeravond - hand in hand mij en man passeert We groeten niet, kijken gegeneerd elk een kant uit de gesprekken vallen dood en worden niet hervat…

Voor tien cent tepel Zijn tepels prikten door de zware stof (is hij echt 60 jaar?) wijzen als met een priemende vinger links klein en rechts als een tien cent euromunt door een koel shirt zonder opdruk overigens staat bij meisjes de grootte totaal los van het formaat van de borsten Schreeuwerig is het desalniettemin deze non verbale…

Armoe Jij grauwe vrouw. Gehaat door lege magen, geweerd met blote handen, blauw van kou. Vergeefs. Jij kwam. Jij trok door alle landen, alle hutten sloop jij binnen. En bleef. Beroofde de schapraaien, doofde ovens. Kinderogen staarden. De mensen vraten aarde. Want jij had in hun buik een zwart gebod gebrand: Gij zult slechts stenen zaaien.…

Niemandsland Jouw ramen beplakt met historie Koppen schreeuwen naar buiten vanuit dit aquarium 'benzine duurder', 'man gevonden op brug', en 'liefde niet in de AWBZ'. Op het kleine gaatje tussen de b en de e leg ik een oog op het zachte papier Zie ik je zwem jij als gekooide tijgerhaai rondjes langs het raam jij met iedere vinslag…

Ik kon voor het eerst de stad niet meer aankijken het was avond en kou drukte schouders naar de grond een man liet op een afstand waar je niets van zeggen kon zijn handen over mijn lichaam gaan de mensen moesten naast de stoep lopen ze hadden gezichten waar de wind in was geveegd de geur van platgetreden straten gepofte kastanjes, uitlaatgas…

Terug Ze lachte en nam de koffer en liet me haar huis leeghalen. In de kamer kom ik nog soms zie ik twee meisjes spelen de een verleidt de ander tot zwijgen. Haar vader brengt me elke vrijdag een emmer soep. Hij zegt dingen waar ik wat aan heb. Als ze terug keert. Wat zal ze kwaad zijn. Ik heb alles laten staan. Mieke Ellen…

Wat ik zo jammer vind is wat er overblijft: dat ik het jammer vind. Dat ik niets anders vind dan: wat overblijft is wat ik niet meer vind. Dat ik niet vind van wat er overblijft dan wat ik jammer vind. Dat wat er overblijft zo jammer is dat ik het nergens vind. Dat ik slechts vind en overal dat er niets overblijft. Ooit was…

(De lucht ruikt naar bloemen) ZOALS DE MAAN DE DROEVE ZEE VERLAAT LIET MIJ MIJN LIEF IN EEN BEDROEFDE STAAT SLECHTS ÉÉN VERSCHIL - HET LIEF LIET GEEN SPOOR WAAR TOCH DE MAAN HAAR BEELTENIS ACHTERLAAT Uit: De Koning van Kader Abdolah Het verhaal in deze prachtroman speelt zich af in Perzië, het huidig Iran, waar de ontwikkelingen elkaar…

Hoe je verdween Zo ver als jij sprak zo diep je me raakte Hoe lager ik daalde hoe meer je verdween Zo hoop ik vergat zo vaak als ik faalde Zo scherp ik je zag hoe verder je scheen Zo liefde mij brak en nooit ik meer liefhad en nooit meer en nooit meer en niemand die dag dat schoonheid vergaan ging onder een steen Zij liet mij alleen, die…

Brief uit den vreemde Ik woon hier in een stad zonder water, de bron is besmet. Stad van zand, zonder herinnering, niets dan zand. Woestijn zonder weg, en boven de ruïnes wijkt de hemel. Stinkende stad, strontstad! De kadavers rotten weg op straat! Ik ben verwikkeld in een vreemde, verre onderneming. Ik handel in het ongekende... Ieder jaar laait…

Jonge vrienden! Afgelopen zondag, de dag van de arbeid, werd de wereld verblijd met de zaligverklaring van paus Johannes Paulus II. Ook op Rommel-tv was het hele gebeuren te volgen. Ik was juist bezig met mijn ochtendthee, die mij zorgzaam door Joost werd aangereikt, toen mijn oog schrikkend viel op beelden uit het Vaticaan. Op een podium stond de…

De zee is paars bij Piraeus. Een vlag kruipt uit de klokkentoren als de wind draait. Een man stapt over een hond. Een vrouw wrijft gebogen over haar ooglid. In een parapluwinkel valt een paraplu van de toonbank. Op een smalle tak zit een duif die eraf valt, fladdert en opnieuw gaat zitten de bes die te ver op het uiteinde van de twijg…

Levitatie (Cesare Pavese indachtig) De man, alleen, stond waar boven de Zee der Koude zonder bries of meeuw het merg tot sterren tintelde. Een licht bepoederde kom was deze zee die vorm gaf aan een uiterste heerlijkheid van stilte. De man, alleen, stond bijna zwevend in de afdruk van zijn zolen, vervuld door het verlangen naar de opkomst van zijn…

Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik die dacht dat het vuur dan in me brandde als de witte sterrenbaan zou zijn afgekoeld. Nu weet…