De Jacobushoeve, mij voorheen onbekend, is ergens op het Brabantse platteland gesitueerd, in het buitengebied. We gaan daar heen in december als de winter de wereld al in zijn greep heeft en overheerst en als de kou in de lucht zit.
De dames en heren van ons gezelschap zullen zich scharen rond een tafel in wat een verbouwde boerderij blijkt te zijn met een hoog dak waar spanten tegenaan liggen en een enkel, romantisch aandoend schilderij de wand siert. Het vuur in een houtkachel laait hoog op.…

Ach mama, hoe lief, verlegen en fragiel sta je op die oude foto, te midden van twee dames, met een glas wijn in de hand, op een sofa, toen onze oom zijn bruiloft vierde; je was vijfenveertig.
Hoe strekte je, toen je tachtig was, je doorgroefde hand naar me uit; hoe zei je; "Je bent mijn kind!"
En ik ben nog altijd je oudste dochter, die je de naam "Ineke" hebt gegeven; de naam die afgeleid is van de doopnaam van je moeder "Catharina"; de naam die je niet meer uit kunt spreken; maar de naam…

In het restaurant, dat een pleisterplaats vormt voor velen en waar gezinnen met kinderen en overigens jong en oud haar of zijn heil zoekt, vierde ik mijn eenzaamheid bot bij een Latte Macchiato en ik lepelde voorzichtig het witte schuim uit het hoge glas toen de jongeman, gesierd door baard en snor, zich achter mijn stoel posteerde en mij plotseling aansprak en geheel onverwacht het woord "lieverd" tot mij richtte.
Voor mij nog een jongeman, ken ik hem van talloze aangelegenheden die zich…

De zaak van "Erica" aan de Oude Markt vertegenwoordigt een paradijs voor de persoonlijke cosmetische verzorging en is hiertoe voorzien van talloze producten.
Om mij onbekende redenen sieren wand vullende afbeeldingen van wat ik mij moet voorstellen als Indonesische dessa's uit een ver verleden waarop jonge vrouwen, gekleed in oosterse enkellange gewaden bezig zijn - als ik het goed zie - met de oogst op de plantages.
De zaak van "Erica" is doordrenkt van een geur of een aroma, afkomstig van de…

De foto toont ons, de beide zusjes, op een schommel. Saamhorig, kwetsbaar, argeloos, onschuldig. Omringd door boomstammen in het befaamde bosgebied van Oisterwijk.
Als oudere, verantwoordelijke en wijzere zus toon ik de bescherming, de zorg en de liefde die ik het jongere meisje dat mijn zus is, zozeer toewens en toebedeel.
Op de lang-vergeten dag waarop de foto werd genomen waren we ongetwijfeld, zoals bijna iedere zondag, bij het broertje op bezoek geweest dat ondergebracht was en verbleef in…

Het valt niet te ontkennen dat daar, aan het eind van de Tilburgse Heuvelstraat, waar deze bijna overgaat en uitmondt in de Nieuwlandstraat, nog altijd die zaak gevestigd is en ik vond deze onlangs terug. Het is een merkwaardig, groot warenhuis met welhaast labyrintische gangen waarlangs de inderdaad eveneens merkwaardige en mallotige artikelen staan opgesteld. Schertsartikelen, diverse parafernalia, knutselspullen en wat al niet meer. Waardeloos, maar niettemin voor ieder wat wils.
Ik was er…

Ze droeg een lichtblauwe, gebreide col, die een groot gedeelte van haar duifgrijze haardos onbedekt liet.
We ontmoetten elkaar op het bankje bij de bushalte. De reis naar Dronten zou drie uur duren, zo verklaarde ze, maar ze ging graag met de trein om getuige te kunnen zijn van de doop van haar kleinkind. Zo is een oma.
Ik vertelde haar van mijn kant over de schamele, bescheiden cadeautjes die ik in een tas bij me droeg, bestemd voor een verre, overzeese vriendin.
De winterkou liet ons niet…

Wijkcentrum "De Symfonie" ligt als een lange slang van steen uitgestrekt aan de Eilenbergstraat in Tilburg Noord. Daarnaast is het gebouw van de basisschool dat al evenmin tot de verbeelding spreekt. Kinderen vieren er uitbundig en luidruchtig hun onbezorgde en schuldeloze jeugdjaren. Al van verre zijn hun kreten te horen en deze galmen in de ijle atmosfeer van een winterse dag.
Wie zich een voorstelling maakt van Wijkcentrum "De Symfonie" als ware dit een sprookjespaleis uit…

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen. Ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt, een tafereeltje dat bezwaarlijk de toestand of het verloop van onze tragische levens of die van het mensenleven in het algemeen kan symboliseren.
Ze bracht bovendien een zoete lekkernij mee: knapperig appelgebak waarvan we smulden alsof het leven…

De ouderdom is gekomen. Ik houd geen stand meer op mijn wankelende, onvaste benen die mij ondanks alles zouden moeten dragen.
Een wandelstok is mij komen te vergezellen op mijn excursies naar stadscentrum, bibliotheek, zwembad en supermarkt.
De blauwe, metalen stok biedt mij inderdaad steun. Men zou zelfs kunnen beweren dat deze als een metafoor of symbool fungeert omdat deze, figuurlijk gesproken, steun biedt waar mijn perfide, onbetrouwbare en grenzeloos wispelturige medemensen - op wie ik…

Nog draagt een voordeur van een woning in een Tilburgse straat jouw, in mijn gedachten geliefkoosde naam.
Nog passeren de razendsnelle bussen in volle vaart de Lage Witsiebaan met elektronische oranje letters boven hun voorruit die hun bestemming aangeven en die me naar jou voeren, altijd naar jou.
Nog overhuiven de beschermende takken van de bomen het pad dat naar je huis voert.
Nog zie ik je oude, geliefde gezicht vervagen in de duisterder wordende kamer als we onze filosofische gesprekken…

Hoog boven de uitgestrekte dodenakker, in Goirle, bevinden zich de uitzonderlijk demonisch aandoende stenen gestalten van de gekruisigde Christus met aan weerszijden twee andere figuren.
Vlakbij treft men het Jan van Besouwhuis aan, waar cultuur, muziek en literatuur zegevieren.
Op een zondag in november was een ruim publiek komen opdagen voor een jonge pianist die zijn instrument welhaast mishandelde, echter tot groot genoegen van zijn toehoorders. Op het programma stonden werken van Bach,…

Het mooie, solide naamplaatje dat de namen vermeldt van de acht bewoners van ons appartementencomplex en dat na het groot onderhoud bevestigd is, geeft ook de naam weer van de bovenbuurman en mijn naam met de trotse C. van mijn doopnaam Catharina die ik voor genoemd doel verkoos boven mijn roepnaam "Ineke".
Op een vroege morgen toen de ochtendschemering zich nog maar nauwelijks teruggetrokken had van de wereld als een voorheen altijd trouwe minnaar die plotseling op andere gedachten gekomen is,…

De brug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal overspant en waarover een flinke verkeersstroom dagelijks zijn weg zoekt, heft vier trotse pijlers ten hemel. Zij moet al in de jaren van mijn jeugd een forse indruk op me gemaakt hebben. Merkwaardig genoeg (maar dit kennelijke feit is omhuld door de schaduwen die ons verleden omgeven, waardoor dit zich weinig leent voor een duidelijke en welomschreven waarneming) moet zich eens in de nabijheid van de genoemde brug aan de Nieuwe Bosscheweg…

Het is meer dan veertig jaar geleden.
Ik stond, gekleed in mijn zelfgemaakte rode corduroy ensemble met de minirok en het hesje met daaronder de rood-wit-geruite bloes en met mijn lange haar opgestoken en bijeengehouden door een speld, in het portaal waarop de deuren van de kamers van de secretaressen uitkwamen. Een soort tussenstation tussen de steile trappen, belegd met lichtgroen vinyl vloerbedekking, die voerden naar beneden en naar boven in het kantoorpand aan de N.-straat. Ik keek voor…

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide. Vandaag wordt appel voor mij geblazen.
Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik passeer de kruising, loop langs de rotonde en langs de straten die ik zo vaak voorbijgelopen ben, maar nu met een andere bestemming. Een vroege, eenzame fietser, de koplamp fel oplichtend, begroet mij.
In…

Er wordt veel geknutseld in de gezondheidszorg en niet alleen aan hartkleppen, pacemakers of prothesen.
Meneer en mevrouw (arts en verpleegkundige) houden er een groot, sfeervol en rustiek atelier op na, gelegen achter hun landelijke en luxueuze woning, zoals blijkt na onze zoektocht door Breda, een stad die we op deze wijze tevens leren kennen als nooit voorheen. We passeren het langgerekte water van een singel en chique panden met gestreepte markiezen aan de vensters, groenstroken, tuinen,…

Het geluk vermengt zich momentaan vaak met andere sentimenten; vooral in de terugblik is men gelukkig. De positieve elementen die de ervaring begeleiden borrelen op uit de brij, uit de soep van het leven als uit een destilleerkolf; de negativiteit zinkt naar de bodem vanwaar men haar niet meer op kan vissen.
De schilderijen van de ervaring kan men inlijsten en ophangen in het museum van het geheugen om ze te beschouwen met liefdevolle aandacht.
En zo zie ik voor het oog van mijn geest, in bonte…

Vanmorgen bedekte een lange, zwarte pantalon de diepe wonden die geslagen zijn en die nu tijdelijk schijnen te zijn genezen, echter nauwelijks tot opluchting of blijdschap van meneer....
Zijn oor wordt nu gesierd door een glanzende, ronde, zwarte oorbel en zijn handen en hals door uitbundige tatouages die, hoewel wellicht opmerkelijk, nog eerder een schoonheidsprijs verdienen dan de ziekelijke, verderfelijke en pijnlijke inkervingen....

Op de Korvelseweg, die zich als een kosmopolitisch aandoend lint slingert door stadsgedeelten van Tilburg, was ik er onverwacht getuige van - eindeloos wachtend op lijn zeven die alsmaar niet naderde uit verre contreien - dat een bruin paardje, gespannen voor een rijtuig, voorbij kwam draven. Het dier trappelde heftig en energiek met de slanke, lange benen die neerkwamen op het harde asfalt en die het afwisselend strekte en boog in een voortvarende galop op weg naar een nog verre en onbekende…