Met mijn tante in Den Bosch......

Er heeft een veldslag gewoed in mijn familie, die dood en verdoemenis gezaaid heeft en de gelederen zijn uitgedund als door een pestepidemie.
De stad, de oude vestingstad aan de Dieze, vormt het decor voor mijn ontmoeting met mijn bejaarde tante.

Den Bosch ligt er stil en grijs bij en ver achter de brug die het wispelturige water bekroont met het in steen gebeitelde toepasselijke motto: "Nihil sine onere" rijzen de statige gebouwen op, omgeven door een nevel, waarin mijn tante eens, naar eigen zeggen in 1948, de Vormingsklas bezocht. Of haar wijsheid en levenservaring dit stadium in haar leven ooit overstegen hebben, vraag ik me, misschien terecht, af, of dat haar geestesvermogens de terugtocht hebben aanvaard, op hun retour zijn, na hun eerdere hoogtepunt.

We doorkruisen de straten, waar de paradijzen en paleizen van het consumentisme zich aaneenrijgen en die de kennelijk eveneens paradijselijke heerlijkheid voorspiegelen van het kopen!, kopen!, kopen!
We bezoeken de kathedraal en aan het beroemde beeld van de Zoete Lieve Vrouwe, dat, rijk geornamenteerd, uittorent boven de zee van bloemen aan haar voeten, steekt mijn tante een kaarsje op.

In een café met donkerbruine, glanzend gelambriseerde muren, eten we tenslotte appelgebak en mijn tante laat me een nieuw kledingstuk passen, gedecoreerd met donkerblauwe motieven, waarop alleen de omschrijving "gilet" van toepassing kan zijn.....

All too soon she'll be gone, beyond the horizon.....

... Sine Onere Nihil - niets zonder moeite (redactie) ...

stad tante bezoek tante bezoek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 85