Met tante de stad in......

Het Burgemeester Stekelenburgplein bij het station in Tilburg wordt sinds kort gelardeerd door kennelijk vrolijk en opgewekt opspattende en bruisende fonteintjes die het plein opluisteren en eer aandoen.

In de koffieshop aldaar wacht ik en moet de onoprechte glimlach weerstaan van jonge meiden achter de counter, terwijl uiterst onheilspellende gedachten aan de mogelijk dodelijke ziekte die zich vooralsnog schuilhoudt maar die schijnt te hebben postgevat in mijn interne organen op nauwelijks te achterhalen wijze mij obsederen, mijn geest totaal in beslag nemen.
Ik wacht hier dus en ik wacht op mijn tante van zesentachtig jaar, een lady met zilvergrijs haar en parels in de oren, die op wonderlijke wijze heeft overleefd en die de kroon spant in onze familie door eruditie, wijsheid en ouderdom.

We zullen samen de stad in gaan, maar de Heuvelstraat uit haar jeugd is Haar Heuvelstraat niet meer en ze zal de commercie en de massale consumptie op de terrasjes verfoeien.
In parallelle straten in een chique wijk van de stad beleefden we onze jeugd, groeiden we op en nu nog staat tante aan mijn zijde als weinig anderen. De moeder die ik niet meer bezit, werd zij voor mij en met een liefkozende ondertoon die hoorbaar en voelbaar moet zijn in ieder woord dat ik uitspreek, in iedere zin die ik zeg, noem ik haar "tante" en noemt zij mij "kind". Zij is mij vooralsnog gebleven en schittert door aanwezigheid als de eenzame, nachtelijke Avondster aan de noordelijke hemel, als niemand anders in mijn leven.

Altijd was zij er, op cruciale momenten, op kruispunten in het leven waarop beslissingen moesten worden genomen en eens zal zij er niet meer zijn, misschien al te spoedig.

Na onze gezellige middag bevind ik mij, ondanks alles eenzaam en verweesd, bij de bushalte met een pakje in blauw cadeaupapier in de hand.
Het zal een sierlijk bord bevatten en een biljet van vijftig euro, een troost in de armoede.

tante ontmoeting vri ontmoeting vriendschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 335