Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

De verschrikking aller verschrikkingen......

Het begin

Ze had me bij zich geroepen en ze sprak de woorden plompverloren uit; wierp ze als het ware over het bureau heen in mijn richting en als pijlen kwamen ze op me af en verwondden ze mijn kwetsbare hart: "Nee, het bloed is niet goed; als het kwaadaardig is en ze zijn er vroeg bij, kunnen ze het weghalen en kunt u helemaal genezen".
Ik wankelde tussen de woorden, want vaak hebben kleine woorden mensen doen opstaan. Het woord "kwaadaardig" vernietigde mij en de woorden "meestal niet" gaven mij vleugels, deden mijn hart opstijgen uit de kerkers van dreiging en doodsangst.

Hoofdstuk twee; het vervolg

Als men het kan brengen tot de afdeling "Longziekten" van het E.Ziekenhuis heeft men het vermoedelijk al ver geschopt, hoewel dit allerminst aanlokkelijk is en men er zeker niet voor gehonoreerd zal worden met een zo fraai diploma als men in de jeugdjaren verwierf. Misschien is men zich nog niet bewust dat de elegante lichtgevende zuil met de weinig opbeurende tekst "Longziekten" slechts het voorportaal betekent, want veel is mogelijk in het E.Ziekenhuis en aan het eind van de lange gang zijn nog andere deuren met andere opschriften, zoals "oncologie"; vreeswekkend en cru.
En is het werkelijk waar; berust de tekst op de fraaie draaideur die toegang biedt tot het "medisch bolwerk" op een reëel gegeven: "Waar de mens telt, bevindt men zich op een bed met rozen" en is dit werkelijk het ultieme adagium dat troost moet bieden bij zoveel leed en pijn?

Zeker is dat men ver kan vorderen in de patiëntenrol, alsof men de trappen van een ladder beklimt, alsof een academie een oneigenlijke "prix d'honneur" heeft toegekend die je anders nooit en nooit eerder te beurt viel.
Maar ik verzet me uit alle macht tegen de nieuwe, onwerkelijke identiteit en vermeende status die me opgedrongen worden en aangepraat door het "peloton" of het "college" der medici.
Zal dan de uiteindelijke uitspraak zijn; het verdict, als de teerling is geworpen; het ultieme, verlossende woord:
"Welnee, mevrouw, u hebt helemaal geen kanker, het was een poliep; een onschuldige, zo onschuldige poliep".
En laten we nu eens van harte lachen......

Schrijver: I.Broeckx, 2 juni 2018


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 2 stemmen 51



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)