In dat lang-vergeten jaar van mijn eindexamen....

Het was in dat jaar van ons eindexamen: 1971. Het langwerpige gebouw (stijl: Nieuwe Zakelijkheid) had ons gedurende zes jaar geherbergd en het was onze dagelijkse bestemming geweest.

Onze leraren, zelf als de legendarische romanpersonages uit de romans die aan de orde kwamen, schroomden niet de eveneens legendarische tegenstelling tussen Verlichting en Romantiek te bespreken die zich als een Leitmotiv in mijn verdere leven en voor mij de strijd tussen helder, koel, meedogenloos verstand en onstuimig, bloeiend gevoel symboliseerde....

Wie had kunnen zeggen dat het zo zou gaan? (In mini-rokjes en kniekousen moesten we langs de lange tafel schuifelen en de leraren een hand geven). Mijn trotse ouders waren present maar ze kenden niet mijn versteende hart en ziel. Plotseling nu het definitieve afscheid van alle dierbaren die we nooit meer terug zouden zien; in de zegekar met de dronken medescholieren langs alle ouderlijke huizen.

Ik mocht als beloning een fiets gaan kopen bij de oude fietsenmaker Melis die altijd al onze familie terzijde had gestaan; mijn mededogen met mijn onschuldige ouders was groot.

Toen al ziek, zou ik de universitaire studie nooit meer volbrengen.....

school eindexamen mi eindexamen mislukking

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101