Hartenkreten

In de vaderarmen van de dood....

Een van onze laatste afspraken was in de "Hooggaatie",in het trotse en veelkleurige kermisobject; onderdeel van onze beroemde Kermis, dat ons een fabuleus uitzicht over de stad bood.

Bij die gelegenheid verklaarde ik haar dat ik liever niet bij een ander "evenement" zou willen zijn, dat kennelijk op handen was; de gelegenheid waarbij haar de dodelijke injectie zou worden toegediend.

Haar gigolo, wiens diensten al evenmin soelaas hadden kunnen bieden, zou volgens haar in haar stervensuur wel aan haar zijde willen staan en getuige daarvan willen zijn in haar uiterste nood.

De depressie had haar altijd al belaagd met zijn zuignappen en was in de huidige fase niet verenigbaar meer met het leven. In jonge jaren had zij altijd al aan mijn zijde gelopen, maar het woord "lusteloos" was voor haar een cliché geworden voor zover men hiervan in dit geval kan spreken en het had haar steeds voor op de tong gelegen.

Ik heb tenslotte afscheid moeten nemen van de vriendin die ik in verre, haast voorgoed vergeten jaren voor het eerst had ontmoet bij de assertiviteitstraining, die later in een zolderkamer in mijn ouderlijk huis eens de hand aan zichzelf had willen slaan en die eens, lang geleden, de Oostenrijkse zomerweiden met mij beklom tijdens een fabuleuze vakantie.

De dood vond mijn vriendin maar deze nam haar slechts tot zich door de moordende COPD, die in de hand gewerkt was door de nicotineverslaving die haar tenslotte vernietigde.