Op een dag in april toen de bomen aan mijn venster lichte aanzetten van groen vertoonden, hebben we met de "Opstapbus" koers gezet naar Dierenpark "De Oliemeulen" Haast verscholen tussen de overige bebouwing in de wijk treft men deze kleine dierentuin aan waar krokodillen, spinnen, aapjes, lama's, slangen en nog diverse andere dieren onderdak…

Als je herstelt van narcistisch geweld, dan ontwaak je in een ramp. De ramp van de wereld waarin het narcisme al eeuwen slachtoffers maakt. Het wordt langzaam alleen maar erger. Het narcisme zit echt overal en wordt veel meer toegestaan dan nog maar twintig jaar geleden. Wie met de elle bogen werkte in die tijd werd steeds meer geprezen. Nu zelfs…

De Tilburgse dames en heren die ik met enige regelmaat ontmoet bij bushaltes, in het openbaar vervoer of op de markt bakkeleien graag over de flats, appartementencomplexen en overige woningen in de stad en zij beschouwen deze bouwsels graag met een welhaast filosofisch geschoolde dan wel gefundeerde interesse Vermoedelijk beschouwen zij de gevels…

In die jaren waren de hippies over de wereld uitgezwermd en niet slechts San Francisco was het brandpunt geworden van "love and peace" en "flower power". En zelfs onze goede en dierbare provinciestad kreeg een klap van de molen. In een kapitaal herenhuis aan de Korte Heuvel kwam men samen tot diep in de nacht en de atmosfeer was vergiftigd met…

De gehelmde heren hebben de straat nog altijd niet verlaten. Ze marcheren en paraderen er nog altijd en kouten opgewekt en joviaal met elkaar en slaan elkaar kameraadschappelijk op de schouders. Aan de overkant van de straat liggen onduidelijke materialen die een mij onduidelijk doel dienen en die kennelijk hun bestemming nog altijd niet gevonden…

Ik had het Paasmandje vervaardigd uit ineengevlochten stroken papier op het kleuterdagverblijf. Ik herinner me zozeer het vroege licht van de lente van mijn vierde levensjaar; het vroege licht van mijn leven dat de straat overspoelde; van mijn leven dat nog allerminst voltooid is op de late datum waarop ik dit schrijf. Weer is het Pasen. De wereld…

Ze namen deel aan de vergaderingen en ze schaarden. zich keer op keer rond de tafel In hun innerlijk moeten ondefinieerbare, onherleidbare en kolkende gevoelens hebben rondgetold, maar stil, verstard en verkrampt waren de gezichten waarmee zij voor zich uit staarden. Stil waren hun stemmen die geen uiting gaven aan de mensonterende en grensoverschrijdende…

De kronkelige takken van de berkenboom aan mijn venster wiegen en deinen in een licht, zwak briesje. Weer breekt een nieuwe lente aan. De aanzet van het gebladerte dat in de zomertijd die spoedig aan zal breken de boom weer zal sieren als een majesteitelijke en triomfantelijke groene tooi is al zichtbaar. Het patroon en het rasterwerk van de nog prille…

Enigszins afzijdig van de reuring, van de ellende en van de drukte van de stad bevinden zich in een kleine enclave de lage, witte Maycrete-woningen, gebouwd na de wereldbrand van de veertiger jaren. Een kleine weide waar onvermoed een enkel solitair paard graast verleent een min of meer landelijk karakter aan de genoemde stadswijk. Maar wie van…

"Vele wegen leiden naar Rome" zegt men, echter slechts één weg voert naar het huis van mijn hoogbejaarde tante in het dorp nabij onze provinciehoofdstad. Met vierennegentig jaar zegeviert zij nog altijd over de familieleden die niet meer te midden van de levenden zijn; de zussen en broers van mijn vader en moeder die in mijn jeugd goedgunstig om…

Aan de horizon bevindt zich de gestalte van de hoge toren, blauwachtig en schimmig in de verte. Ik mag wel met recht beweren van het in Tilburg beruchte flatgebouw. Naar men in de stad beweert dwarrelen daar vanaf grote hoogte met enige tussenpozen de kwetsbare lichamen van de zelfmoordenaars neer als sneeuwvlokken, als stof... Het kostbare maar…

Ze had drie kwartier op de bus moeten wachten. We hadden elkaar al eerder ontmoet en eenmaal gearriveerd in het voertuig verklaarde ik haar dat het oponthoud bezwaarlijk de grootst denkbare tegenslag kon betekenen. Vanzelfsprekend leidde deze opmerking tot volmondige en snelle instemming. We passeerden de middenberm van de Waterhoefstraat, in dit…

Op een dag heb ik in gedachten de trein genomen naar Den Haag, haar vroegere woonplaats die zij eens liefkozend "stad aan de zee" noemde. Zij vertelde mij bij die gelegenheid hoe zij hield van de speelse en elegante buitelingen van meeuwen tegen de achtergrond van de avondhemel. De Nederlandse Spoorwegen zouden tijdens mijn denkbeeldige reis niet…

Met de schoolklas hadden we eens, in een ver jaar van onze jeugd, "Bosbad Hoeven" bezocht, een paradijs voor de kinderen, die we eens waren. Een eveneens nog zeer kinderlijke tekening van mijn hand in een schetsboek dat nog altijd in mijn bezit is, toont de fragiele, kwetsbare en stakerige beentjes en armpjes van mijn medescholieren. Men zou ze met…

Een kale ruimte scheidt de winkelpanden vlakbij "de grote Albert Heijn", de pleisterplaats en het "toevluchtsoord" van vele Tilburgse consumenten die, beladen met boodschappen, hier in en uit lopen. Niettemin moet gezegd worden dat enkele bloemenstalletjes de lege, betegelde hal sieren. En zo was ik ruimschoots in de gelegenheid de prachtige…

De constructies in het trapportaal van onze flats in de Nassaustraat maken soms en op sommigen een merkwaardige, dan wel wonderlijke indruk. Net zoals de flats dateren ze uit de vijftiger jaren van de voorgaande eeuw en hun ontwerper bleef me altijd onbekend. De metalen leuningen in het trappenhuis zijn sierlijk en wellicht kunstzinnig verantwoord.…

De bejaarde groenteman kwam in die tijd nog altijd iedere week de groenten bezorgen. Mijn moeder had er een handje van relaties te onderhouden met klusjesmannen, leveranciers en winkeliers, overigens nooit erotisch, maar om op half-vriendschappelijke en hoogst oppervlakkige wijze te babbelen over huis-, tuin- en keukenaangelegenheden. De meer diepgaande…

Haar naam gonst door de stad en is bekend bij sommige passagiers die ik pleeg te ontmoeten in het openbaar vervoer. Toch huldigt zij kennelijk haar eenzaamheid en solitaire bestaan als ik haar signaleer in een van de restaurants die zij frequenteert, kennelijk om slechts een hoe dan ook schamele troost of soelaas te ondervinden van en te ontlenen aan…

Op die avonden gingen we zwemmen. De watervlakte van Zwembad Stappegoor strekte zich dan voor ons uit en we mochten deze als het ware "aanbreken" zoals men zijn tanden zet in een heerlijk stuk gebak en dan vertrouwden we ons lichaam toe aan de kabbelende stroom. Boven onze hoofden constructies die aan een "Kurort" herinnerden. En soms het late licht…

Hoewel een en ander nauwelijks tot haar takenpakket gerekend kan worden, was de verkoopster in de boekenzaak graag bereid me te verklaren dat ik de reparatie van mijn schoen juist om de hoek van de nabijgelegen Heuvelstraat zou kunnen laten uitvoeren en inderdaad trof ik aldaar een soort "atelier" aan dat ondanks alles geen kunstzinnige allures of…