Schijn
dagcolumn
4.0 met 2 stemmen 
49 Hans Wijers besloot zich terug te trekken als informateur omdat hij die taak niet onbevangen zou kunnen uitvoeren nadat hij in een privéapp Dilan Yeşilgöz een feeks had genoemd. Dat is natuurlijk complete onzin want het suggereert dat een informateur überhaupt in staat zou zijn om compleet onbevangen aan zo´n klus te beginnen. Het gaat natuurlijk om de schijn van onbevangenheid. Je moet de schijn ophouden omdat anders wanneer Hans en Sybrand straks de aanbeveling doen dat Henri en Rob ook…
We gaan je missen, Wijers
column
3.8 met 6 stemmen 86 Helemaal terecht dat Wijers moest opstappen, daar valt weinig op af te dingen. Alleen blijft de vraag hangen: wie profiteert hier eigenlijk van?
D66 zeker niet. En de VVD-kiezer ook niet. Die heeft immers gestemd voor economisch gezond verstand, niet voor een formatie die in de berm eindigt door een gênant appje. Wijers was in feite de rechts-liberale vleugel van D66: geen fan van Dilan, maar wel iemand die ondernemers verstond, precies het domein dat de VVD aan het kwijtspelen is zolang ze in…
Trump en Poetin op één lijn
beschouwing
2.0 met 1 stemmen 31 Trump en Poetin denken het al smoezend weer op een akkoordje te kunnen gooien voor wat betreft Oekraïne. Trump realiseert zich inmiddels dat die oorlog niet, zoals megalomaan verondersteld destijds, in één dag op te lossen is en lijkt er op te zinspelen dat Poetin al dodend en brandschattend de moraal van Oekraïne zodanig zal breken dat, zoals nu met een naar verluidt strenge winter op komst en corruptiebeschuldigingen in de eigen gelederen, Oekraïne overstag zal gaan uit pure ellende.…
Een verlangen naar Lanersbach
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 12 Hoe we in Oostenrijk gekomen zijn, weet ik niet meer maar eens heeft het Zillertal ons verwelkomd en ik kreeg Lanersbach lief, waarnaar ik eens zou willen terugkeren
Lanersbach met de vakwerkhuizen, waar de beek vrolijk klatert en springt over rotsachtige stenen; Lanersbach waar op zondagen de muziekkapel met de mannen in de kleurrijke en feestelijke kledij uittrekt en paradeert
En het stille, vredige dal wordt omringd en beschermd door de hoog oprijzende bergtoppen, bekroond door de eeuwige…
autobiografie
3.5 met 2 stemmen 85 Ik geloof niet dat de dronkaard als een last werd ervaren. Daarvoor leken me de Marokkanen in het algemeen te goedmoedig en toegeeflijk, keken bijvoorbeeld empathisch naar het rondzwervende kitten waar wij ons oog op hadden laten vallen dat vel over been een zekere dood tegemoet ging en schudden vervolgens meewarig het hoofd, terwijl mijn vriendin nog wel voor Florence Nightingale had willen spelen, maar hoe vervoer je zo'n diertje gedurende 2 weken met voldoende goed voedsel zonder dat het je…
Probeer De Rivier Niet Te Begrijpen
verhaal
4.0 met 2 stemmen 24 ==============
===================
De straten van de stad waren roodbruin van de herfstbladeren, en elke windvlaag leek iets ouds (geheimen, asbest, incest) los te werken uit de gevels.
Eens, dacht hij, was dit park roodbruin, niet van de kleur van herfsbladeren, maar van revolutie, uniformen en bloed…
Wij steunen Oekraïne te weinig
bewering
2.6 met 5 stemmen 66 Toen Rusland (Poetin) zijn illegale oorlog tegen het Oekraïense volk startte, hingen heel wat Nederlanders de Oekraïense vlag uit hun dakraam of aan hun vlaggenmast.
Hoewel iedere dag doden vallen (vaak onschuldige burgers), zie ik dat steeds minder mensen in ons land uitdrukking geven aan hun behoefte Oekraïne moreel te steunen.
Hoewel het 'onze' Europese oorlog is, zijn heel wat Nederlanders kennelijk al oorlogsmoe.
Te gek voor woorden, want de Oekraïners gaan dagelijks zwaar gebukt…
Laatste nieuws:
Helaas kon onze nieuwe provider een forse storing dit weekeinde niet voorkomen.
Onze verontschuldiging hiervoor.Redactie, 07-10-2025
De site wordt vanaf dit weekeinde gehost bij een andere provider.
Kleine storingen zijn niet uit te sluiten.Redactie, 22-09-2025
Paulien Cornelisse Boekenweekessay
'Hèhè', schrijft Paulien Cornelisse in haar Boekenweekessay voor de 90ste Boekenweek. Over wat we zeggen zonder dat we het doorhebben. Want wat betekent 'eigenlijk' eigenlijk? Femke van der Laan spreekt Paulien in Nooit Meer Slapen over hèhè en alle kleine woorden die onze zinnen gezelliger, eerlijker en Nederlandser maken.
Hè als komma
We proppen onze zinnen gedachteloos vol met op het eerste gezicht nutteloze woorden. Tot Pauliens grote vreugde. Ze probeert te achterhalen waarom we dat doen, want er is nooit echt onderzoek naar gedaan. "Jammer, maar dat bood me natuurlijk de gelegenheid om dan zelf te zoeken wat dat kan betekenen." Ze kwam erachter dat ze elk leesteken met een hè kan vervangen. "Waar een komma staat, kan je ook hè zeggen. Met die hè kijk je of je gesprekspartner nog wel luistert en of we hetzelfde vinden. Je straalt uit dat het er ook toe doet wat de ander ervan vindt."
Sfeermakers
De woorden die we gebruiken om een zin vriendelijker te maken, zijn woorden maken volgens Paulien het Nederlands Nederlandser. Ze noemt het sfeermakers. "Als ik zeg geef dat boek nou maar eens even hier, klinkt het minder bot dan zonder die even. Over veel van wat we zeggen denken we niet echt na. We geven woorden aan onze gedachten.
Tussen hersenen en mond worden er nog woorden bij gegooid die misschien niet nodig zijn om een boodschap over te brengen. Maar ze zijn wel belangrijk om de boodschap een beetje prettig te verpakken." Dat prettige ziet Paulien als een spanningsveld waar Nederlanders in leven. "Nederlanders vinden het belangrijk dat het gezellig, maar ook dat het eerlijk is. Daar wordt de hele tijd tussen geschipperd. Daarom zijn die extra woorden nodig."
In de wachtkamer
We zijn een volk van hèhè en volgens Paulien zijn er meerdere betekenissen van hèhè. "'Hèhè, meneer komt ook nog eens aanzetten' en hèhè na een inspanning als een gezamenlijk evalueren." Maar dat bestaat bijvoorbeeld in Engeland of Frankrijk absoluut niet. "Hèhè kan ook een gespreksopener zijn, zegt Paulien. "Bijvoorbeeld in de wachtkamer van de dokter. Het is een heel subtiele manier om te laten weten dat je openstaat voor een gesprek. Iemand kan dan iets zeggen, maar je kan ook pijnloos afhaken."
Bron: www.nporadio1.nl
Karel Jong, 11-03-2025
Philip Dröge wint de Taalboekenprijs 2024 met De Tawl.
Hoe de Nederlandse taal (bijna) Amerika veroverde, ‘een journalistiek geschiedenisboek dat je meesleept als een roadmovie’!
De jury:
‘De schrijver neemt je mee op zijn zoektocht (op de fiets, naar goed Hollandse gewoonte) naar de sporen die het Nederlands in Amerika heeft nagelaten sinds onze taal daar in de zeventiende eeuw werd geïntroduceerd door Nederlandse en Vlaamse kolonisten. Toen “Nieuw Nederland” later verkocht werd aan de Engelsen, begon de neergang van “de Tawl” (zoals de plaatselijke variant van het Nederlands genoemd werd) — een proces met een onvermijdelijke afloop, dat toch nog tot in de twintigste eeuw geduurd heeft. Pas in 1962 werd met het overlijden van de laatste spreker de taal definitief tot zwijgen gebracht.
De jury prijst het boek om zijn originaliteit en om en de lichtvoetige toon. Het leest als “een journalistiek geschiedenis-boek dat je meesleept als een roadmovie” — het verhaal van een man op een fiets op zoek naar een taal. Het is geschreven door een rasverteller, die het verslag van zijn zoektocht doorspekt met verrassende taalweetjes. Hij brengt taalkundige inzichten op een prettige manier voor het voetlicht, terwijl de rode draad – hoe het Nederlands zich handhaafde en ten slotte toch verdween – de lezer tot het eind toe meevoert.
Redactie, 06-10-2024
Bezig met laden
Meer laden...
