Het is gezellig geweest. Goed, tijd om naar huis te gaan. Niks zo treurig om als een van de laatsten de toko te verlaten. Alsof je niks anders te doen hebt dan je beschaafd te laten vollopen met collegae op een anders saaie en vervelende vrijdagavond. De kinderen, zijn voetbal. Ma die belt. Wanneer ze weer eens denken te komen. Dit weekend niet…

De bedelende poes Jack Sparrow is vandaag weer op zijn favoriete stek, de haringkar van Vishandel M. Hartevelt & Zn. te Katwijk aan Zee. Zij doet haar naam eer aan, want zij kaapt zoveel mogelijk de voedselresten van de visboerklanten. 'Die arrogante, lange tweevoeters krijgen alle lekkere vis zomaar uit die met vis gevulde kar!', denkt zij mopperend…

‘Waarom ben je zo chagrijnig?’ vraagt het muisje aan de olifant. ‘Ik heb al de hele dag oorpijn’, bromt de olifant, ‘en dat is een hele nare pijn.’ Het muisje kijkt de olifant meewarig aan. ‘Ja, dat weet ik,’ zegt hij, ‘ik heb dat ook wel eens. Maar ik heb kleine oren, die van jou zijn zo groot. Dat zal nog wel meer zeer doen, hè? ‘ ‘Welnee,…

Vanmorgen moest ik van mijn vrouw een brief posten. Een briefkaart posten? Ja, dat bestaat nog, ook al is de in het centrum van het dorp staande postbus – misschien mede ter ontmoediging van het brieven schrijven - blijkbaar een poosje geleden verwijderd. Misschien wel terecht, want wie schrijft er heden ten dage nog handmatig een brief? Maar…

De door God volmaakt geboetseerde schoonheidsgodin gravin Isabelle de Blocq de Scheltinga bewoont met veel plezier haar Kasteel Biljoen op Biljoen 1 in Velp, gemeente Rheden. Dat zij van adel is, vindt zij vrij gewoon, want dat komt nu eenmaal door één van haar voorouders, die in de 14-de eeuw tot graaf werd verheven. Dat blauwe bloed vindt zij allemaal…

Wanneer ik, bij deze, wederom het mooie eiland Goeree Overflakkee, met een gevoel van tevredenheid én een soort gretigheid al beschrijvend omarm, dan verwoord ik uiteraard ook de gevoelens van mijn echtgenote. Ik ben me bewust van het gevaar, dat ik daarbij ongewild gemakkelijk en bijna onmerkbaar wegzak in het mulle drijfzand van metaforen. Constaterende…

Er hangen gitzwarte wolken boven Kasteel Rokkenborch op de Koning Albertstraat 132 in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek, waar de adellijke rokkenjager Philippe de Broqueville als een orang-oetang aan een kostbare kroonluchter hangt te slingeren. Buiten regent het pijpenstelen en de wind giert om het spookachtige kasteel. Philippe's butler en bodyguard Hippoliet…

Laten we eerlijk zijn: het moderne huidige winkelen (beter gezegd hedendaagse) is toch wel een groot gemak. Je bestelt, na eerst enkele tientallen webwinkels bekeken te hebben, uiteindelijk de wasmachine, stofzuiger, televisie, afwasmachine of wat dan maar ook naar jouw keuze, en het wordt gebracht en geïnstalleerd. Kwam daar vroeger maar eens om bij…

Rare titel, maar niet zo raar als je bedenkt dat er in diverse richtingen mensen de kantjes eraf lopen…niet raar als het zelfs niet helpt als een of meer mensen die er ook op de werkvloer zijn, melding maken van het niet- functioneren van 1 - of meer personen. Het werk ligt voor het oprapen zegt men, maar wat voor werk wordt er dan bedoelt? Het “…

Vandaag is het een open vlakte waar eertijds in een U-vorm de barakken van “Beverlo” stonden. Deze barakken die naar uitzicht vergelijkbaar waren met de verblijfplaatsen van gedeporteerden in “Auschwitz”, waren begin de jaren 70 een schouwspel en kampplaatsen van diverse jeugdbewegingen. In het midden van zo’n barak stond er een fontein om je te…

In een vorig verhaal „Jaarlijkse Verdenking 1“ kwam Mevrouw 1 aan bod. Om twee verdachte deugkippen niet met elkaar te verwarren heb ik hen een rugnummer gegeven. Nummer 1 woont in Zwolle, nummer 2 in Amersfoort. Dus de kans dat ze elkaar tegenkomen en kennen is klein. Op mijn wandelingen met de hond werd ons pad regelmatig gekruist door dat van…

Er was eens een meisje dat zich vreselijk druk maakte om alles, zo klein als ze was. Haar mamma zei dat ze dat niet moest doen, maar ze kon het niet laten. Ze was ook erg gauw van slag af. Als haar mamma en pappa bezoek kregen, was het meisje helemaal de kluts kwijt. Altijd als iets anders dan anders ging, kon ze daar niet tegen. Ze was ook erg gevoelig…

“Goede namiddag, mijnheer. Mag ik uw papieren zien, alstublieft?” “Is er een probleem, agent? Ik reed toch niet te snel, mag ik hopen.” “Ik zei: papieren.” “… euh… ja, natuurlijk. Ogenblikje. Zo, hier zijn ze.” “Bent u de persoon op deze identiteitskaart?” “Ja, dat ben ik.” “De foto is nogal verouderd, vindt u niet?” “Mag ik eens kijken? U heeft…

Nee, geen schrijffout. Rond deze tijd laat ik elk jaar ongeveer dezelfde riedel los. Typerend voor herdenken is toch dat je (opnieuw) terug blikt. De jaarlijkse aanleiding om iets te hekelen komt er weer aan. De herdenking van oorlogsslachtoffers op 4 mei door mensen die langs een herdenkingsmonument paraderen verdient respect. Een tweetal betrekkelijk…

Op de bodem van de zee kroop een grote kreeft voort. "Deze wereld van groenige schemer bevalt me toch niet zo," dacht het schaaldier. "Van de oude schelvissen heb ik gehoord dat in het Oosten meer licht glanst." Zo snel als hij kon, ging Hubert de genoemde windrichting tegemoet. De zeebodem ging steeds meer schuin naar boven. Met vermoeide pootjes…

Ooit was ze een arme dwalende vreemdelinge. Anita ging op reis en vond een weg terug naar de rivier. Ze koos er voor om actrice te worden, toen ze met Lucinda in haar rode jas door het stadspark liep. Ze was zo echt, haar stem, haar boezem, ze had oog voor details. De bloeiende magnolia, de kikkers naast het gras, de matheid van haar karakter,…

De beeldschone freule Hester Hazelhorst bewoont het landhuis Waterland op de Rijksweg 116 in Velsen. Haar deftige ouders baron Thierry Hazelhorst en barones Eloïse Hazelhorst houden haar zoveel mogelijk voor de buitenwereld afgesloten, opdat zij puur en ongeschonden kan blijven, maar bovenal een goed voorbeeld van de adellijke familie Hazelhorst. Zij…

In een hoekje van de steeg stond een kartonnen doos, die een beetje bewoog en er kwam gemiauw uit. Nieuwsgierige voorbijgangers keken in de doos en zeiden: ‘Ach, kijk nou toch, vier jonge katjes, wat schattig.’ Even later was er een man, die ook in de doos keek. ‘Schandalig!’ zei hij, ‘Dat doe je toch niet, kleine katjes in een doos stoppen en ze…

Op een maan verlichte, zwoele avond dwaalde ik langs het verlaten strand van Bali. Het zand kriebelde tussen mijn tenen, terwijl de lichtgevende groene golven vertraagd tegen de kustlijn kabbelden. De atmosfeer was doordrenkt van zilt zeewier, kruiden en avontuur. Mijn voetstappen lieten een lichtgevende afdruk achter op het natte strand. Ik dacht aan…

Toen ik gisteren op pad ging voor mijn dagelijkse wandeling, was het prachtig lenteweer en zag ik de buurman van een afstand al weer in zijn tuintje bezig. Toen ik vlakbij was en opmerkte dat het daar inderdaad weer voor was, beaamde hij dat. Plotseling merkte ik dat hij de radio aan had staan. ‘Hé buurman wat hoor ik een muziekje erbij en nog wel…