Er was eens een koning, die dacht dat hij zijn land alleen maar goed kon regeren als hij een mooie mantel droeg. Alle kleermakers in het land kregen de opdracht om een prachtige mantel te maken. Degene, die de mooiste mantel had gemaakt, zou een grote beloning krijgen.
Het werden prachtige fluwelen mantels. In allerlei kleuren, pauwblauw, scharlakenrood, zonnegeel en versierd met gouddraad en parels. Maar één mantel viel op. Het was een gewone, eenvoudige mantel, gemaakt van een saaie grijze…

Onderwerp: FW: Halve eeuw-verhalen / fragmenten uit het verleden vanuit Termuren
Vallende bladeren.
Het verkorten van levensjaren .Oude kloostergebouwen,
Op de fundamenten.. Steeds opnieuw iets fris brouwen.…

Het verhaal van de oudste inwoner.
Is er toch nog een moment dat ik even het dorp terug wil zien; dan hou ik halt aan de schoolpoort van de Gemeenteschool.
Zoals u weet staat daar op de speelplaats de oudste inwoner van het dorp en door wind, hitte en regen staat hij er nog.
Eind jaren zestig werd zijn buur ontworteld en verwijderd. De dove en de doofstomme arbeider, toen verbonden aan de school, hielpen bij dit project “Waar is deze boom heen gegaan?” Ze zijn nu beiden alleen.…

Er zit een man op het bankje op het perron. Hij zit daar dag in dag uit en kijkt naar de treinen. Hij woont in het dorp, in een pension. De dorpelingen zien hem af en toe wel eens in het centrum lopen. Of ze komen hem tegen in de supermarkt. Hij zegt goedendag, maar meer ook niet. Ze weten verder niets van hem. Ze hebben al eens zijn hospita proberen uit te horen. Maar die wist ook niets te vertellen over haar vreemde kostganger.
Als ze hem op het perron zien zitten, hebben ze vaak geprobeerd…

Afwassen deden we vroeger als jongens niet en nu door de afwasmachine nog steeds niet. Nee, dat was de afdeling van moeder en zusje. Net zoals eten koken, wassen, bedden verschonen. Onze moeder had er nog een tijdschriftenwijk bij en ze maakte de school ook nog schoon. Toen ik op mezelf kwam te wonen en ik alles na werktijd zelf moest doen, besefte ik hoe druk dat mensje het gehad moet hebben met het huishouden en de kinderen. Als je klein bent, besef je dat niet altijd goed, maar nu alsnog…

Alsof de duvel ermee speelt, eerst was ik de klos bij de Gamma, door er met de scoot naar binnen te rijden, achter eega aan dan en zag dat verhipte ding niet dat ik eraan kwam en geloof me: je ziet me echt niet over het hoofd, onmogelijk maar er zijn nu dus echt nog meer zaken met die rot-poortjes!
Wat wil het geval, wel - er is een nieuwe Action op ons winkelcentrum en het is best een mooie zaak, daar- waar ie eerst boven zat, is ie nu op begane grond en een behoorlijke grote zaak ook nog. De…

Oh wat houden we van gratis, ik net zo goed maar ja, die koffiebus, die je gratis kreeg bij 2 pakken koffie tja, dat was dus mijn merk niet en dus ging die bus aan m’n neus voorbij…totdat: ik bij de kassa sta en de dame voor me zegt - nee hoor, ik hoef maar 1 bus, tegen het meisje aan de kassa.
Ik zeg: oh mag ik die 2e dan? Ik had wel een koffiebus maar in feite was onze koffiebus een voormalige beschuitbus van indertijd Brabantia en tja, die bussen maken ze niet meer ( was ook al best een…

In het herenhuis op de Bocht Oosterdiep 47 in Veendam woont de charmante, elegante en flamboyante Aaffiena van Rodenbroek, hooglerares in de geschiedenis en als zodanig werkzaam aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Door de week geeft zij colleges en is zij werkzaam in het Veenkoloniaal Museum op het Museumplein 5 in Veendam. Als bolleboos in de historie zijn ze in het Veenkoloniaal Museum maar wat blij met haar, want naast haar belangrijke spitwerk geeft zij als gids ook hoogst interessante…

----------------------------------
Het is kerstborreltijd of vrijdagmiddagborrel op het kantoor.
Het is zo'n dag van de week dat een heleboel mensen van het personeel allemaal aanwezig zijn, en ook gaat er weinig gelijk naar huis.
Eindelijk jouw kans!…

---------------------------------------------------
Het was het jaar 1972.
Nozems waren we, maar aardige nozems.
Opeens was overal, op de radio, in de kranten, aanplakbiljetten achter ramen van winkels, het woord 'Bangladesh' in de mode.…

De titel is wel degelijk goed gespeld want ik ben iemand die het pad weleens bijster is en moeilijk weer terug vind. Nee wees gerust, ik ben wel op leeftijd maar toch betreft het hier niet die beruchte kwaal die sommigen treft (hoop ik ten minste).
Nee, dit is een kwaaltje dat ik van jongs af aan al heb gehad. Als er bijvoorbeeld iets in het buitengebied van ons dorp gebeurd was, en pa vertelde dat het daar en daar was. Dan betrof het op mij welbekende namen, maar ik wist niet precies waar het…

Egbert Goldberg is de bewoner van Havezate Boxbergen op het Bouwhuispad 1-2 in Olst. Hij is een echte heer, een meester in de omgangsvormen en altijd keurig verzorgd en netjes in de kleren. Als overtuigd protestant gaat hij iedere zondag naar de 13-de eeuwse Nederlands Hervormde Kerk op het Kerkplein 1 in Olst. De mannelijke kerkleden, die een hoed dragen, nemen altijd steevast de hoed voor hem af en zij knikken deemoedig en eerbiedwaardig naar hem. Zij kennen Egbert's reputatie en die is…

Al een poosje ben ik op zoek naar een horloge. Nou weet ik wel waar Abraham de mosterd haalt, net zo goed als ik weet waar ik een horloge kan kopen maar ik kreeg toch echt het gevoel dat er een vloek rustte op mijn idee van: een horloge kopen!
Hoe ik erop kom, nou dat is snel uitgelegd: op de dagen dat eega en ik op stap gaan, is het dus de afgelopen maand maar liefst driemaal voorgekomen dat hij werd opgenomen in het ziekenhuis. En tja, dan doe je wel de gebruikelijke boodschappen, laat je de…

‘Hoi telefoon.’
‘Hallo.’
‘Wat kennen we elkaar al lang, hè?’
‘Zeker, al jaren en jaren.’…

'Nooit wordt zo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.' Jan-Jacob Slauerhoff
Sinds de flamboyante vrijbuiter Poppo van Panhuys in de villa 'Blidenstede' op de Borgerderweg 40 in Odoorn is komen wonen, is heel Odoorn in rep en roer, want de nogal sinistere vreemdeling leidt een geheimzinnig leven en hij beweegt zich nauwelijks tussen de dorpsbewoners. Poppo wordt met argusogen bekeken en ondanks dat hij iedere zondag naar de Margarethakerk op de…

Waar ik de lezer deze keer deelgenoot van wil maken is een waar gebeurd verhaal dat zich afspeelt in de jaren 1991-1993. Wij hadden toen al twee kleinkinderen, meisjes in de leeftijd van respectievelijk vier en twee jaar. Het was toen onze gewoonte deze schatten één of twee keer per week te bezoeken. ’s Avonds na het eten en na de Fabeltjeskrant begeleidden we het stelletje na bed om ze toe te stoppen. Vermoedelijk om tijd te rekken of ook omdat zij er belden plezier in hadden deden we het…

'Zeg nu zelf, vriend Engbert, dat die frigide troel van een Adelgonda mij een decadente nietsnut vindt, dat is toch een gotspe!', zegt de lichtgeraakte miljardair Bartholt van Dedem in de salon van zijn Huis te Breckelenkamp op de Jonkershoesweg 10 in Breklenkamp. 'Ach, maak je niet zo druk, kameraad, je weet toch zelf dat die Adelgonda een seksueel-gefrustreerde, kerkse kakmadam is!', antwoordt Engbert Tindal met veel genoegen. 'Als je maar weet, dat ik die brutale trut nooit meer op bezoek…

Vandaag ben ik door dat deel van het dorp gewandeld waar Henkie, m’n boezemvriend, woont. ‘Snelle Henkie’ werd hij voorheen genoemd tot hij dat gedoe met z’n hart kreeg. Stents, omleidingen, pacemaker en weet ik wat hij allemaal niet heeft gehad. Hij was op z’n knieën bezig in z’n voortuintje.
‘Hoi Henk, je tuintje staat er maar mooi bij en dat in die paar jaar sinds je afkeuring.’
‘Ja, het is mooi geworden hè. Ja, wat dat betreft zou men me nog steeds een ‘Snelle…

Op zich heeft de kasteelheer Arent van Raesfelt helemaal niets tegen de schilderijen van Carel Willink, want hij vindt de meeste exemplaren verduveld mooi geschilderd en hij kan er nog van genieten ook, maar na lang wikken en wegen, is hij tot de conclusie gekomen, dat het doel de middelen wel degelijk heiligt en dat zijn intense betrokkenheid bij Extinction Rebellion om een groot offer vraagt, een indrukwekkend statement. In zijn statige Kasteel Zwanenburg aan de Zwanenburgseweg 2 in Megchelen…

De directeur van de christelijke basisschool 'It Wrâldfinster' op De Jister 21 in Heeg Garmt Visser is de laatste maanden nogal verkikkerd op de smetteloze juf van groep drie Lypkje Alberda, die niet alleen de mooiste, strakke jurken draagt, maar ook de heerlijkste parfums gebruikt. Waar Garmt haar op school ook ziet, hij kan het niet nalaten om haar strakke billen en sappige voorgevel te volgen. De conciërge Bernlef Ennes had al eens gereageerd door te zeggen 'Zorg nu maar dat je ogen er…