Wanneer ik ‘s avonds naar een heel enge bloederige film kijk, zo eentje waarbij het bloed bijna van je tv scherm af druipt, kun je er zeker van zijn dat ik midden in de donkere nacht wakker word, omdat het met me mee naar bed gaat! Wanneer er sprake is van een drukke dag, is dat hetzelfde, je neemt als het ware de drukte mee naar bed- naar dromenland…

We worden overspoeld met water, regenwater welteverstaan het lijkt alsof de regen-weergoden een overschot hebben aan water en dat dus zo snel mogelijk allemaal willen lozen, in het liefst: zo kort mogelijke tijd? Het regent nu al dagen en een mens zou er dus een waterhoofd (en lijf) van krijgen maar net op dat moment wordt het droog, piept de zon…

Verderop in het dorp woont een hardwerkend gezinnetje. Pa heeft een bedrijf voor tuinaanleg en -onderhoud en dergelijke en z’n vrouw heeft een webwinkeltje in een beetje alternatieve spulletjes vooral zalfjes, tincturen, geurtjes, kruiden – en in allerlei gekke alternatieve theesoorten. Mijn vrouw koopt er ook weleens goed bedoelde middeltjes. Het…

In de kamer staat een staande lamp met een mooie witte, ronde kap. Hij verspreidt een zacht licht en als je ernaast zit, geeft hij genoeg licht om bij te lezen of te puzzelen. Ook kan je bij zijn licht breien, haken of borduren. De lamp voelt zich dan ook erg belangrijk, dat hij voor zoveel plezierige bezigheden kan zorgen. Hij staat al jaren in deze…

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt zoon, 6, op vaderlijke toon tegen ons. We zitten in een Canadese kano op weg naar Bunnik. ‘Ik doe namelijk helemaal niks’, roept hij triomfantelijk. Man zit achterin, tussen ons in zit zoon. Met zijn zwemvest aan en zijn peddel paraat, weet ik. Zien doe ik het niet echt. Ik…

Op zekere nacht klonk in het grote Spookslot van de Efteling een luid gebeier van de klok. Het dier, dat kraai heette, maar op een duiveltje leek, liet de klepel flink op en neer gaan. De draakvogels van de ronde zaal kwamen wild aan gevlogen. De spokende monniken naderden plechtig langzaam. Nog heel wat verschijningen doken op. In de grote ruimte…

Het is in het landhuis 'Woelwijk' aan de Zwartewegsend in Tietjerk altijd een gezellige boel, want het wordt bewoond door de deftige, maar niettemin hoogst vrijgevochten Iebeltje van Eysinga en haar meestal melige dienstbode Tietske Warners, die zich iedere dag voor haar meesteres in het zweet werkt. Het is begin 1777 en de winter is nog in volle…

In ons dorp hebben we twee supermarkten. Mijn vrouw winkelt het liefste bij de ene, lekker klein, compact en overzichtelijk. Ik ga meestal naar de grootste, die een groter assortiment heeft. Bij de kleine hoef je bijna nooit bij de kassa in de rij te staan; hooguit dat 1 of 2 personen je net voor zijn. Bij de grootste ligt dat even anders en zijn de…

Ze was met haar vriendin op bezoek bij oma. Oma was sinds enkele jaren alleen en bezoek was welkom. ‘Kijk oma, dit is nu mijn vriendin. Zij is 25 jaar oud en werkt bij ons op kantoor’. ‘Nou een knap meisje hoor, je hebt wel smaak.’ ‘Wat bedoelt u oma?’ ‘Ach, oma is niet blind lieverd, de verliefdheid vlamt op uit jullie ogen.’ Oma was bezig met…

Wanneer je op internet bepaalde zaken zoekt, een online winkel hebt gevonden ook nog dan komt er steevast in beeld: accepteert u cookies en ach ik denk vaak: klik maar op ‘ja‘ want wat maakt het uit? Nou het maakt best wat uit, je hebt er onderhand een dagtaak aan om die ellende weg te tikken en oh ja - ik weet dat ik me af kan melden wat ook gebeurt…

De altijd beleefde en goedgeefse barones Wiegeltsje de Blocq van Scheltinga bewoont al enkele decennia haar hoogst geliefde landhuis in Hogebeintum, de Harsta State. Tijdens de schaarse kerkdiensten in de terpkerk van Hogebeintum zit zij steevast in haar eentje in de Herenbank. Zij zit dan onder het afdakje met de houten leeuwen en er is gek genoeg…

Niemand vraagt erom: ziek zijn. Niemand vindt het leuk om een patiënt te zijn en dan maakt het dus geen bal uit- waar je bent, thuis, op vakantie of in het geval van de bajesklant, in de lik, want ook daar: kun je ziek worden en een arts of tandarts nodig hebben en dat weten we allemaal! Maar, je voelt hem al aankomen, de patiënt die wederom het…

‘Hoi Fred, hoe gaat het met je een poosje niet gezien.’ ‘Kan kloppen, ik had het razend druk deze week – overwerken en zo. Je kent dat wel.’ Een “poosje” hield voor de twee gezworen vrienden in dat ze elkaar de hele week nog niet hadden gezien. Ze deden veel dingen samen en deelden ook hun meningen, die vaker niet dan wel overeen kwamen, bij enkele…

De dwerg Klijn Beentjes werd al zijn hele leven gepest en hij heeft er na verloop van tijd een dikke huid van gekregen. Het lukte hem steeds beter om de vele, vaak onverwachtse aanvallen te chargeren en te overwinnen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hielden de pesterijen van zijn dorpsgenoten niet op en deden de pestkoppen er zelfs een schepje bovenop…

Hij had haar uitgenodigd voor een romantisch etentje. Ze was helemaal in de wolken! De populairste jongen van de school nodigde haar uit! Ze had de inhoud van haar klerenkast op het bed gegooid en was driftig aan het passen. Ze vond het allemaal drie keer niets. Ze had echt niets om aan te trekken voor dat belangrijke etentje. Ze moest iets nieuws…

Niet dat er veel kerkelijke activiteiten in Schettens zijn, maar de journalist van de maandelijkse dorpskrant 'Viaduct' Rauwerd Doys van Mauderic gaat geregeld bij dominee Hedse Alemans langs om nieuwe gegevens te bemachtigen. Het liefste heeft hij schokkende of sensationele verhalen over bepaalde kerkleden, maar dat laat dominee Alemans natuurlijk…

Je staat er eigenlijk nooit bij stil, vooral als je in een grote stad woont, maar toch is het zo dat er meerdere parallelle werelden om je heen bestaan. Nee, niet in de zin van parallelle universums of iets vergelijkbaar ongrijpbaars, nee gewoon om je heen op onze aarde. Vandaag zag ik opnames van vissen die op het diepste punt van de oceaan hun leefwereld…

Iedere man die Bernadette de Broqueville in Nootdorp ziet lopen, kijkt zijn ogen uit, want zij toont haar schoonheid overduidelijk en schoon, dat is zij. Haar elegante heupbewegingen doen iedere, getrouwde man het hoofd vele malen omdraaien. De contouren van haar tangaslip zijn uitdagend zichtbaar en haar half blote borsten wiebelen vrolijk met haar…

Ik ben nu al zeker drie keer langs haar gelopen. En elke keer als ik voorbij kom, zit ze er weer. Als een klein zielig vogeltje in een hoekje. In de kou. Het geluid dat het muziekinstrument maakt dat ze in haar handen heeft, is erbarmelijk. Het is een accordeon, maar er is niet veel meer van over. Ze trekt en ze duwt er wat aan, maar er komt alleen…

Laatst las ik ergens dat criticus Kees Fens pas echt gelukkig was als hij in Rome was. Nu kan of wil ik me in de verste verte niet met de beste lezer en Rome-kenner ooit vergelijken, maar het gevoel moet zo ongeveer hetzelfde zijn. Eigenlijk meteen al als je op het vliegveld Fiumicino landt, gebeurt het, het gevoel van hier hoor ik thuis, hier voelt…