Pijn

Pijn.
Schrijnend is het.
Ik kom het niet te boven, al doe ik mijn best.
Hóe doe ik mijn best, en waar héb ik het over?
Over de al te plotselinge dood van mijn zeer geliefde partner.
Van Jou.

Ik kreeg het à bout portant te horen.
Rauw.
Plotseling.

Ja, ik weet het – het leven gaat verder…

Een paar dagen geleden zat ik op een terrasje… ik mag toch genieten van komiek geklede mensen, hun uiterlijk, hun manier van doen?
Nee, nee niet zonder Jou… dat geeft schuldgevoel…

Toch…

Een gediggie gemaakt, waarvan ik zeker weet dat Jij, mijn geliefde, het grappig zou vinden…

Het was mirakels lang geleden dat
er een wanstaltig meisje werd geboren.
Je zou d’r in d’r wieg al willen smoren.
Maar ja, met een prinses gaat dat niet glad.

Het koningspaar was droef, haast buiten zinnen.
Dus zochten zij een zeer begaafde fee.
Zij adverteerden voor die odyssee -
een jongeman ging graag die tocht beginnen!

Wat hem bezielde was ten eerste smart
om dat misdeelde kindje in haar wiegje.
Ten tweede zocht hij naar een eigen liefje -
een fee nog wel, zo zong het in zijn hart!

Maar wat hij vond dat waren enkel snollen.
‘Magie is uit de tijd,’ zo grijnsden zij.
En knepen hem wellustig in zijn dij -
waarna een lager plekje om te dollen.

Het lelijk eendje werd door hem vergeten -
maar zal vast uitgegroeid zijn tot een zwaan.
Dus daarom, lieve mensen, laat geen traan:
in sprookjes wordt vaak met clichés gesmeten.

Zou jij daarom moeten lachen, jij?
Of… ik hoor jouw kritische geest in mijn hoofd… ‘Femmy, had dat gemoeten?’

Lief, ik weet het niet.
Wat ik wél weet, dat ik veel last heb van Pijn.

Jóuw schuld!

Of…

Lief, gun mij tijd.

Ooit zal ik weer zijn.
Degene die jij kende en beminde.

pijn partner partner

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 16 stemmen 1.214