vijfde wandeling pag.71 fragment
maar als er een toestand bestaat waarin de ziel voldoende evenwicht vindt om er geheel tot rust te komen en zichzelf te hervinden zonder zich het verleden te behoeven herinneren of vooruit te behoeven lopen op de toekomst, waarin de tijd niets voor haar betekent, waar het heden immer duurt zonder evenwel zijn eigen duur te markeren en zonder een spoor van opeenvolging te vertonen, waar geen enkel gevoel is van ontbering of genot, van vreugde of verdriet, van verlangen of vrees, enkel dat van ons bestaan, en als dat gevoel geheel alleen vermag haar volledig te vervullen, dan kan, zolang deze toestand voortduurt, degene die zich erin bevindt zich gelukkig noemen; dit is dan geen onvolkomen, schamel en betrekkelijk geluk zoals men dat vindt in de genoegens des levens, maar een volmaakt, volkomen en volledig geluk dat in de ziel geen enkele leegte laat die zij verlangt te vullen.
Inzender: josiene van eijsden, 12 september 2006
Geplaatst in de categorie: individu