Vissen met Foppe
FOPPE VANGT VIS!
Op dinsdagmorgen ga ik met Everdina na het boodschappen doen vissen in het parkje. Mijn stekkie is bezet en ik ga vlakbij het bruggetje zitten. De dobber staat gelukkig goed en ik doe er een beetje brooddeeg uit de tube aan, maar het gaat er al gauw weer af.
Maar Foppe weet iets beters: hij gaat de vissen lokken met een praatje, visje vis kom eens, zegt hij blij. En ja hoor het werkt! Meteen heeft hij beet want de dobber gaat drijven en hij haalt op. Niks en hij doet er gauw weer wat aan en gooit de haak weer in het water op dezelfde plek. De dobber staat nu net boven water en Foppe heeft de hengel in de aanslag in de hand.
Even later gaat de dobber een beetje naar beneden, even wachten en ophalen. Raak! De hengel buigt door en de vis zit aan de haak. Foppe schrikt een beetje en loopt achteruit, hij heeft een blij gevoel in zijn maagstreek maar blijft nog redelijk rustig maar roept: he een vis gevangen ha ha!
Everdina moet de vis, een grote donkere rietvoorn, die angstig kijkt met de haak in de lip, er af halen en pakt de draad vast en houdt de vis stevig vast en verwijdert snel het haakje. Gelukkig maar!
De vis wordt terug gezet en wij zijn beiden opgewonden en blij en de vis is weer vrij. Foppe bergt snel het hengeltje op en ze lopen weer naar huis. Machtig was dat, een heuse vis gevangen terwijl er eerst nog een soort fatalisme heerste dat het nooit zou gebeuren en er zelfs een speciale visakte voor vijvers nodig zou zijn. Zo zie je maar weer hoe een koe een vis vangt ha ha!
Everdina vraagt nog of Foppe zelfstandig gaat wonen. Nee zegt Foppe, hoe kan ik anders vissen vangen denkt hij en rolt vlug een sjekkie en gaat op bed liggen om alle gedachten op een rijtje te zetten en schrijft dan dit verhaaltje met een trots gevoel.
Want hij heeft immers zelf een vis gevangen!
WONDERBARE VISVANGST
Na het huishoudoverleg ga ik weer vissen. Nu met Ina. Heel even valt weer het brood er af en ga ik nadat ik goudvissen heb gezien even zitten en Ina loopt weg na vijf minuten.
Maar wat zie ik: de dobber beweegt, ja ik heb beet, de dobber gaat iets onder het water, ik haal op, en ja hoor weer een vis! Ik roep: Ina, Ina ik heb een vis gevangen.
'Ha ha, grapje zeker' denkt Ina, maar dan loopt ze vlug terug. Samen halen we de grote rietvoorn van de haak, wat moeilijk gaat, ik houd vis vast die glibberig is door het slijm en probeer het haakje later wat te bewegen, dan lukt het en ik zet de vis - nadat ik heb gezegd: rustig maar visje, het doet maar even zeer als een vissendokter - weer zachtjes terug in het vijverwater en opgelucht ren ik naar huis met het lachen erbij van de spanning, want vissen is helemaal niet rustig, het is machtig!
Mijn handen blijven er naar ruiken en vlug type ik weer dit stukje nu met de vissengedachten er bij…
VISSENGEDACHTEN
Blub ik ben een vis, rietvoorn sjimmie, he wie roept mij daar, oh een lekker hapje, hap, he wat is dat een haak en ik word omhoog getrokken, ik schrik en wil weg zwemmen.
Nu ben ik aan land, een man praat tegen mij, ik kijk hem aan met mijn bange vissenogen, het doet niet zeer maar ik vind het wel mooi eens boven water te kijken! Er is een lief meisje die zachtjes het haakje verwijdert. Vanmorgen gebeurde mij dit ook al, maar ik was het alweer vergeten want ik ben maar een visje maar wel lief en mooi.
Kijk eens wat voor plezier ze aan me beleven, dit is mijn taak in het leven want ik heb geen vrouwtje moet je weten, ach ja mensen, het zijn net kleine kinderen! Nou doeg, ik vergeet het maar weer snel want ik moet slapen en morgen maar weer kijken of er zo'n lekker kaashapje van deze jongen is … blub blub einde gedachten zwem zwem naar mijn holletje onder de brug, blub ik ben een vis!
telfort.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: sport
vissen
446
Geef je reactie op deze inzending:
Super leuk iets over mij zelf te lezen.
En het was supergezellig en lachwekkend.