Vanuit het Kaerthuys
We zaten op het terras en nipten droevig aan een drankje. We hadden de dag behoorlijk verprutst en probeerden elkaar een beetje te troosten...
'Dat doet-ie wel vaker,' knarste de vrouw tegen Jet, mijn partner, terwijl ze haar man verwijtend aankeek. We hadden een rondpas en daar snapten we niets van. De man lachte schaapachtig. 'Ik had moeten openen,' zei hij schuldbewust, 'maar met drie kale Azen en een Vrouw dacht ik: ik wacht nog even, maar toen was het te laat.' 'Dat heb ik je nou al zo vaak gezegd,' snerpte de vrouw. 'Ik zit met tien punten én een singleton in Schoppen.' Ze griste de kaarten uit zijn vingers en bekeek ze. 'Vier Harten zit er voor ons in! En nou een dikke Nul.' 'Maar vanaf vandaag zal hij het niet meer doen,' probeerde ik de zaak te sussen, en klopte de man bemoedigend op de mouw van zijn colbertje. Hij grijnsde tegen me. 'Nee hoor,' riep ze met klem, 'dat blijft-ie doen..!' Voor Jet en mij was die rondpas geen ramp, want na het eerste spel stonden we al aardig in de min.
Dat eerste spel gaf al aan waar we die dag op af zouden stevenen. Diezelfde vrouw van boven opende één Klaver, en met een zevenkaart Schoppen en negen punten sprong ik argeloos met een dubbele salto naar drie, en bleef daar hangen. Op dat moment had ik al een kleurig doubletje te pakken en de downslagen vlogen me om de oren. Drie Schoppen min vier en elfhonderd in de min. Wat een lol. En dan te bedenken dat we voor al die ellende zelf hadden gekozen. Ik had ook vredig in een bos of ergens aan een strand kunnen lopen. Buiten was het twintig graden en binnen in het Kaerthuys was het tropisch. Eind oktober en het was verbazend dat de zon nog zoveel overwaarde had.
'Ook al hebt u slecht gespeeld,' riep de wedstrijdleider vrolijk door een blikkerig microfoontje. 'De briefjes moeten nu worden ingeleverd! Nog drie, nog twee...'
Jet en ik kruisten heimelijk de blikken. We speelden het spel met een echtpaar dat elkaar ernstig naar het leven stond. Straks thuis zou ze ervan lusten, maar de man zag er naar uit dat die daar alvast een voorschotje op wilde nemen. 'En-Waarom-Kom-Jij-Niet-Met-Harten-Terug..!' denderde hij dwars over tafel. Geschrokken bekeek ze haar kaarten en besloot toen moedig zijn aanval te pareren. 'Ik moet vandaag zo'n beetje de profeet van je uithangen!' riep ze getergd en boos propte ze haar kaarten terug in het mapje. Onverschillig begon ze de zaal rond te kijken. Ze had schoon tabak van het smoel aan de overkant.
Na de lunch bracht het lot ons bij twee oudere dames. De ene dame was in het bezit van een 'Sorry-Dat-Ik-Besta' blik, terwijl de andere, over het tafeltje heen, de vrouw dreigend aankeek om haar vervolgens op haar zoveelste stommiteit te wijzen. 'Je mag slaan, hoor,' zei ik tegen de SDIB-vrouw, die me een dankbare blik toewierp. 'Ach,' zei ze vergoelijkend, 'het is mijn zus en ze speelt nou eenmaal beter dan ik.' 'En dat zal duidelijk zijn,' schalde Jet, terwijl ze ernstig haar kaarten bekeek.
Die middag werd er niet veel beter op. Drie Sans min vier, kan ik me nog herinneren. En de kans om te doubleren, die ik aan mijn neus voorbij had laten gaan, terwijl ik zeker wist dat ze in het verkeerde contract zaten. Vervolgens de diepdroeve blik van Jet -die ik maar niet kan vergeten- toen ik haar Ruiten-vrouw weigerde over te nemen met mijn Aas. De kans op een introever was voorgoed verkeken, want toen ik opnieuw aan slag kwam, waren de troeven al ruimschoots binnengehaald.
De laatste tafel was tegen twee aardige meiden. Maar bevangen door de hitte maakte een van de twee een onvergeeflijke fout, zodat ik de manche eindelijk een keer binnen kon halen. Van dat soort ongelukjes moesten we het hebben, die zonnige oktoberzaterdag in het Kaerthuys. De goden waren ons niet welgevallig geweest.
De feestelijke prijzentafel werd onder onze neuzen leeggeplukt. De mooiste flessen drank zagen we voorbij komen en gaan. En we hadden spijt dat we niet nog een pietsie rotter hadden gespeeld. Dan waren we tenminste nog in aanmerking gekomen voor de Poedelprijs...
versatel.nlGeplaatst in de categorie: hobby
bridge
954
Geef je reactie op deze inzending: