Verhalen

Janneke X

Janneke – intelligent en charmant - was mijn lagereschoolliefde. Ze had iets wat ik nu sensueel noem; dat begrip en gevoel kennen we niet op die leeftijd. Ze was populair en flirtte met anderen, dan wendde ik m`n blik af om m`n gevoelens te sparen, trok mij terug achter een schild zo dik als een sluisdeur.

Op een dag kwam ze naar me toe met een kleine foto van haarzelf, ik herinner me dat moment helder, ik wist niet hoe ermee om te gaan, ik voelde verwondering dat op weg naar huis uitgroeide tot euforie, dat gelukgevoel herinner ik mij nu nog.

Ik wist niet hoe het verder moest want er veranderde helemaal niets, ze flirtte als altijd met anderen en ik verborg mijn emoties als altijd achter de façade van onverschilligheid, deed alsof het me ontging. Zelfs op de schoolarts was ik jaloers, ik kon het nauwelijks verwerken dat hij aan haar zat.

Ik ben haar nooit vergeten; daarvoor is de herinnering te diep ingebrand in het geheugen, ze was m`n eerste liefde, en die duurde oneindig lang, want zo lang duurt gevoelsmatig de lagere school.

Tien jaar later kwam ik haar tegen in gezelschap van haar vriend. Hij herinnerde mij aan de verkering die zij en ik hadden op school. Ik was verbaasd maar met voldoende tegenwoordheid van geest om te grijnzen: ‘Het is niet waar, dan had jij hier niet met haar gestaan’. We lachten samen om de grap die helemaal geen grap was.

Die verkering bestond in haar realiteit, niet in de mijne, het is me helaas ontgaan, heb van haar signalen niet begrepen dat we verkering hadden.

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 2 september 2009