Verhalen

Piscine

Het zwembad is winterklaar.

Gistermiddag nog een rondje gemaakt om langs de 'hors-sol'randen de waterlijn te ontdoen van insecten, veertjes, esdoorn-helikoptertjes, catalpabladeren en larven van watertorren.

Voor de laatsten is ons zwembad een waterparadijs.
Ze maakten het jachtinstinct in mij wakker.
Gewapend met de goedkoopste plastic groentezeef die ik bij Casino in Monflanquin kon vinden viste ik alle zomerdagen de torren weg.
Om ze met een swing buiten het bad te gooien.
Waar ze zich uit de poten maakten om 's nachts weer in het bad te duiken.
En zich te vermenigvuldigen.

Ze zijn gek op voor mensen geschikt zwemwater.
Geef ze zout dat door de filter wordt getransformeerd tot vrije chloriden, geef ze anti-alg, PH-regelaars.
Zelfs een chloor-shockbehandeling: als nijlpaarden in de bassins van dierentuinen, wachtend op hele broden, hangen ze in de buurt van de filter-inlaatopening te wachten op de wonderbare chemische spijziging.
Met hun lijf van 1 à 2 cm, poten meegerekend 3 à 4 cm, zwemmen ze in mijn
4 x 8m-bad alsof het hun privé-meer is.

Er zijn meer natuurlijke vijanden.
De tortelduifjes die 's morgens op de rand van het bad zitten.
Of ze door hen worden gegeten weet ik niet, maar door duivenpoep bekogeld worden lijkt me al vervelend genoeg.

'Mijn' zwembad....

Gelukkig zijn het geen geelgerande watertorren.
Die bijten.
Ook in mensen.