Witte Boeddha
Ik zit bij de vijver in het park. Er zit een jongetje van een jaar of acht te vissen. Ellebogen op z’n knieën en de kin in z’n handen. Ik krijg de indruk dat hij niet op zijn dobber let, maar diep in gedachten verzonken is, minuten lang zit hij roerloos alsof hij uit hout gesneden is, hij doet me denken aan het beeld “Le Penseur” in Parijs.
Nieuwsgierig probeer ik beweging in hem te krijgen. “Vissen is hier verboden” zeg ik.
Hij legt glimlachend de hengel naast zich neer.
“Ik vis niet” zegt hij, “zo kan ik nadenken zonder dat mensen vragen “is er iets jongen?”
Mag ik U iets voorleggen wat mij bezig houdt en waar ik over nadacht toen U mij onderbrak?”
Aangezien ik gek ben op kinderverhaaltjes zeg ik: “natuurlijk, ga je gang”.
“Dunbevolkte landen Siberië en Australië, resten van koloniaal Europa, leunen tegen een overbevolkt Azië, dat mede door klimaatverandering op exploderen staat; eeuwen vernederd door de Europeaan, lopen de Aziaten niet over van sympathie voor de blanken.
China’s grond in het noorden lijdt onder zandstormen en woestijnvorming, Japan heeft een atoomsyndroom en Australië is volgens de Indonesiërs een Indonesisch eiland.
De tijdgeest triggert Aziatische volkeren, miljoenen boeren verlaten hun kleine akkers en stromen de beide landen binnen; Chinezen in Siberië en Indonesiërs in Australië. Een tsunami van mensenvlees. Aziatische legers volgen de vluchtelingen onder het mom van bescherming, maar gebruiken ze eigenlijk als schild en zijn niet van plan weer weg te gaan. De derde wereldoorlog is begonnen, Azië schudt de laatste blanke kolonisten uit zijn pels.
Hoe dit logischerwijs moet aflopen ben ik nog niet uit, misschien heeft U ideeën?”
“Ik zou het niet weten”, stotter ik totaal verbouwereerd en zucht “wie ben jij?”
Het kind troost me: “U wist dat vissen verboden is en dat wist ík weer niet”.
Inzender: Janneke Koster Baas, 14 oktober 2009
quicknet.nlGeplaatst in de categorie: oorlog
Witte Boeddha
148
Geef je reactie op deze inzending: