Jeugdherinneringen

Verliefd.
Ik zit in de derde klas. Erik zit in de tweede klas. Erik is een kop kleiner dan ik.
Erik kan goed op zijn handen staan. Ik kan goed op mijn handen staan met mijn benen tegen de muur.
Het moeilijkst wat ik kan is een bruggetje maken.
Er is een moment dat ik de enige ben die dit kan. Dit moment duurt een hele week.
Ik loop over het schoolplein als een bruggetje en Erik staat op zijn handen.
Veel kinderen op het schoolplein willen met ons meedoen. Hoe doen jullie dat? vragen ze ons.
Erik doet voor hoe hij op zijn handen kan staan en ik doe voor hoe je een bruggetje moet maken.Wij zijn vrienden. Circusvrienden.
Ik vind Erik de liefste jongen die ik ken.

Marieke heet ze.
We zitten in de vierde klas. Marieke komt halverwege het schooljaar en de juf stelt haar aan ons voor. Marieke komt uit Oss. Ze heeft bruin haar. Ik heb nog nooit een meisje gezien met zulk dik, springerig haar. Ze draagt er een speldje met een beestje in. Het is een lieveheersbeestje. Marieke draagt een tuinpak. Nee, vlot is anders.
Ze wordt naast Mariska geplaatst en die twee worden al snel vriendinnen. Pas als we drie maanden later met de hele school gaan verhuizen naar een ander gebouw recht tegenover ons huis, krijgen wij elkaar in de gaten. Marieke woont in het blok achter mij, we worden vriendinnen.
Zij komt bij mij thuis en ik bij haar.
We schrijven elkaar brieven. Eerst in het Nederlands, later in geheimschrift. Dit vinden we veiliger.
Er staan zulke spannende dingen in de brieven. We hebben een top drie samengesteld van de leukste jongens op school. De eerste letters van hun namen vormen de naam van de jongen die op nummer een staat. Stel je voor dat iemand hier ooit achter zal komen. Marieke is vaak vrolijk. Zij kan leuk gek doen. Dan zet zij haar bril op haar achterhoofd en danst door de kamer.

Ontmaskerd.
Marieke, Sandra en ik. Marieke, Sandra en ik zijn tien jaar. Sandra en ik worden in mei elf jaar. Marieke in juni. Wij zijn vriendinnen. Dat wil zeggen soms zijn Marieke en ik vriendinnen en mag Sandra niet mee doen. Soms zijn Marieke en Sandra vriendinnen en lig ik eruit. Marieke mag van geluk spreken. Op een dag spelen we ook een keer met z’n drieën . We delen een geheim. We vinden het leuk om met onze poppen te tutten. Met je pop tutten doe je niet meer als je bijna elf jaar bent. Dit weet iedereen.
Het aller-spannendste is het als we stiekem toch naar buiten lopen met onze poppenwagens.
We wonen vlak bij het schoolplein. Op het schoolplein ballen of knikkeren vaak jongens en meisjes uit onze klas. Het allerergste wat ik me kan bedenken is als een van de jongens of meiden uit je klas jou ziet. Met je poppenwagen. Dit mag nooit gebeuren. Marieke loopt voorop, dan komt Sandra en ik volg. Alle drie duwen we ons kind dat lekker ligt te slapen in de wagen, voort. Dan slaat Sandra rechtsaf, mijn straat in. Ik woon tegenover het schoolplein. Mijn hart bonkt in mijn keel. Voordat ik wil schreeuwen schiet Arjen de hoek om, hij rent achter een bal aan. Mijn hart staat even stil. Arjen kijkt op. In een oogopslag is het hem duidelijk. Op zijn gezicht verschijnt een lach. Het is een pesterige lach.
Maandagochtend vraag ik aan mijn moeder of ik thuis mag blijven.