Chantal

Vroeger was ik als vrijgezel bevriend met de burgemeester van het dorp. Hij noemde mij gewoon Kees en ik hem bij zijn voornaam Krikke. Bij nieuwe maan kregen de kinderen limonade en de volwassenen mochten kiezen uit alcoholische dranken. De secretaresse van Krikke was daar mee belast. Ze heette Chantal en was twintig jaar en zag er volslank uit met lang blond haar. Wanneer ik haar hielp met het inschenken van de glazen knipoogde ze naar mij, en zei:
"Schat, wil jij de kaas en leverworst in blokjes snijden en voor de kinderen heb ik ijsjes". Natuurlijk deed ik dat, maar de vrouw van de burgemeester liep ook steeds naar me te loeren. Ik dacht wat moeten die vrouwen van mij, zo knap ben ik niet.

Op een gegeven moment merkte ik, dat Krikke weer te veel achterover sloeg, want hij sprak wartaal en zong Kerstliedjes, terwijl het nog volop zomer was. Hij had zeker acht cognac gedronken en ik acht jenever, want ik had ze ingeschonken. Wat mij bevreemdde was, dat je van cognac echt gek gaat doen en dat je van jenever beschaafd blijft. Krikke zong ordinaire drankliederen en ik zong bokki, bokki, bé en daar moet op gedronken worden, dus beschaafd. De vrouw van de burgemeester, ze heette Sjaan, kwam naar mij toe, en zei:
''Straks is hij van de wereld, mag ik dan op je rekenen en ze liet haar blote dij zien.''

Hoe durft ze, dacht ik. Inderdaad werd hij stomdronken en de wethouders legden hem op een bank met een emmer naast hem. Het geluid van het kotsen van Krikke was ver op het plein te horen, maar het volk vond dat niet erg. Toen het feest afgelopen was en iedereen weer naar huis ging trok Sjaan aan mijn arm en wilde met mij het stadhuis ingaan, maar dat weigerde ik.
''Vuile hufter'', riep ze mij na.

Ik was nog geen honderd meter verder toen ik iemand achter mij hoorde roepen:
''Wacht effen, Kees.''
Het was pikdonker, maar dichtbij herkende ik Chantal aan haar blonde haren. Ze wilde haar schilderijen laten zien. Dat vond ik een leuk idee en ik ging met haar mee.
Eerst wilde ze een wijntje met me drinken. Ze duwde mij zachtjes op de bank en stak kaarsen aan. Heel romantisch werd het, maar mijn hart klopte in mijn keel, ze zal toch geen geintje met me uithalen?

Het was erg warm in haar kamer en toen ik daar op de bank zat kwam ze naast me zitten met alleen een zwarte string aan en een rode bustehouder. Ik schrok mij kapot, maar ook weer niet, want in het kaarslicht zag ik haar roomkleurige dijen en die zagen er aanlokkelijk uit. Gelukkig was het gevaar geweken, want ze pakte een boek met foto's van beroemde schilderijen en legde die op haar schoot en vertelde welke ze had nageschilderd. Toen ze het boek had weggelegd pakte ze mijn hand en zei met een zwoele stem:
''Wil je nog een glaasje wijn, schat.''

''Doe maar Chantal en dan ga ik naar huis, morgen weer vroeg naar mijn baas.''
Actie ondernemen om haar te omhelzen en lief te hebben deed ik niet, want ik voelde, dat ze dat graag wilde. Toen pakte ze weer mijn hand en geleidde mij naar haar atelier. Daar hingen prachtige schilderijen met haar naam ondertekend, maar er stond ook een bed met een grote handdoek erop en een spiegel aan het plafond en de kamer was verlicht met oranje licht van schemerlampjes.

Zij wil natuurlijk seks met mij, dacht ik. Aandachtig ging ik voor een schilderij staan en vond het heel mooi, het stelde een zittende vrouw op een bank voor, van Monet. Chantal ging naast me staan en plotseling voelde ik haar hand aan mijn oor kriebelen. Ik gaf geen sjoege en ze zal wel gedacht hebben wat een dooie, maar toen ze mij in mijn kont kneep en op het bed duwde was ik de klos en had ik nog een fijne avond.

Schrijver: kees niesse, 9 mei 2013

c.niessehotmail.com

Biografie van deze schrijver

nieuwe maan burgemee burgemeester chantal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 1.616