"Psychiatrische Observaties"(vervolg)/"Soul deep is the love....."

De "Ontmoetingsruimte" van het Psychiatrisch Ziekenhuis is min of meer opgeknapt; er staan nieuwe grijze stoelen rond de tafels die zijn bedekt met plastic kleden als in een ouderwetse, gezellige keuken, iets à la Bromsnor en Saartje, maar Bromsnor en Saartje zijn hier ver te zoeken en zijn personen uit een lang vergeten, verre, vreemde wereld, die geheel in tegenstelling staat tot de wereld van verschrikking en wanhoop. Er staan ook lichtgele, gemakkelijke stoelen in een cirkel rond een tafeltje klaar voor de "gasten" van de groepstherapie. Een eenzame plant houdt het leven maar net en vecht nog dapper door om de tafel te kunnen "sieren".
Voor degenen bij wie ik op bezoek kom, is het leven eigenlijk niet leefbaar meer. Als de armzalige plant op het tafeltje leven zij nog net, maar hun levenskracht houdt geen stand, zal geen stand houden. Zij klampen zich vast aan de hulpverleners, die hen echter niets bieden, als aan de laatste reddingsboei in een oceaan die hen tot de lippen staat (In de geschetste situatie lijkt mij het advies van verplegers om "positief te denken" een verlegenheidsoplossing, een zwaktebod).
Mijn ogen vestigen zich op een grote poster aan de muur van een koddige Disney-figuur; een soort vrolijke clownsfiguur en ik herinner me plotseling hoe ik als kind zulke mannetjes tekende en ik besef hoe ik hou met intense liefde van dit kind dat ik geweest ben, van dit verwaarloosde, afgeranselde kind dat ergens nog in me leeft. Het is de liefde die mij de kameraadschap van mezelf bezorgt, de diepe liefde die niemand mij bood dan ikzelf en die niemand mij bieden zal.
En ik wens hen toe; ik wens mijn "onmogelijke" psychiatrische kameraden toe dat ze zulke liefde zelf ook eens zullen ervaren.....

psychiatrie liefde r liefde redding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 103