Wespennest

Ik doe open. Er staat een man voor me in een wit pak, van top tot teen bedekt. Alleen zijn ogen kijken me aan, koel en helder, vanachter het gaas van een rooster. Een fractie van een seconde denk ik aan sciencefiction. Even ben ik van mijn stuk gebracht.

"Dit is dus mijn beschermpak," zegt Stefan. Ik stap opzij en hij loopt via de keuken naar de tuin. Het pak kraakt zacht bij elke beweging. Bij de schutting stopt hij en bekijkt het gat in de grond.

We hebben een wespennest, daarom heb ik hem gebeld. Hij had zich net voorgesteld voordat hij zei: "Ik ga even naar mijn auto om mijn pak aan te trekken en het gif klaar te maken. Dit kan even duren."

"Ja, het is een flink gat."
Stefan knikt bevestigend.
"Dus je denkt niet: bellen ze me hiervoor?" vraag ik, hengelend naar bevestiging.
"Nee hoor. Grondwespen zijn juist agressiever, zeker in deze tijd van het jaar."

"Ik zou wel een foto van je willen maken," flap ik eruit. Het klinkt als een oneerbaar voorstel.
"Dat is goed hoor."
Ik vind Stefan een aardige man. Zo’n man die geen vlieg kwaad doet.

"Ik moet de koningin zien te doden," legt Stefan uit. "Ze leven voor haar. Als ik haar raak, blijven de anderen weg."
"Dat is bij bijen toch ook zo?"
"Ja, en bij mieren."
Hij spuit het gif.

"Kijk," zegt hij. "Nu wordt het even heel druk, ze snappen niet wat er gebeurt."
"Net als bij de 'Minions'," roep ik naar mijn zoon (7), die op veilige afstand staat. "Toen hun leider doodging, waren ze ineens somber en hadden ze nergens meer zin in."
Hij knikt.

Stefan sluit de blusser af.
"Over twee uur is het een stuk rustiger. Zie je na drie dagen nog activiteit, bel me. Dat valt onder de garantie."

"Dag," zeg ik.
"Dag," zegt Stefan.

Ik sluit de deur.
Dan weet ik het ineens: 'Man on the Moon' van R.E.M.
Even later dansen mijn zoon en ik in de kamer.

wespennest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 58