Soms Lacht Ze Soms (kort verhaal)

Haar paspoort ligt ongebruikt in een lade, alsof het in een soort winterslaap is. Wanneer ze wakker wordt, lijkt ze langzaam een laagje van haar tropische herkomst af te schrapen; haar huid verliest kleur en past zich aarzelend aan aan het grauwe Holland. Wanneer de ochtend komt lijkt ze zichzelf elke dag een beetje opnieuw te vertalen.

De waterkoker zucht — een taal die ze begrijpt, een geluid dat haar meeneemt naar een plek waar de lucht warmer is en waar zuchten vanzelf klinkers worden. Een klank in haar adem, een nuance in haar stem — zelfs daarin kun je een accent horen als je aandachtig luistert.
Ik volg haar elegante handen: kleine, toegewijde beeldhouwster van onze kleine routine.
Ze draagt haar verdriet met zich mee, opgeborgen in de jas waarmee zij Nederland binnenkwam. Een jas die sindsdien ongebruikt aan de kapstok hangt.

Soms lacht ze zo onverwacht dat het appartement even openbreekt, alsof de muren opzij stappen en ruimte maken, een plek die groter voelt dan hij werkelijk is — alsof er een land van onontdekte, ongecartografeerde terreinen op de kaart staan, een El Dorado.

Ik probeer het angstvallig níét te hebben over verblijfsvergunningen of visa. Ik probeer niet met logica de twinkeling uit haar ogen te zeuren. Ze leunt tegen het raam, kijkt naar de stad, naar de lichten die zoveel mensen hoop geven — behalve haar.

Liefde voelt hier soms als een nieuw alfabet dat we nog niet vloeiend kunnen lezen. Een handleiding die nét te veel lege pagina’s heeft; een handschrift dat we nog moeten leren ontcijferen.

’s Nachts besluipt ze me, slokt ze me op in haar moederstaal. Ik word wakker met lettergrepen onder mijn gehemelte die de mijne niet zijn, en even voel ik me zo vreemd als een buitenlandse munt in de hand van een toerist.

... Een verhaal over heimwee, het leven in een ander land, leven met een buitenlandse partner. ...

heimwee buitenlandse liefde taal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 8