Verhalen

Tuinmoeder

Sinds enkele jaren voel ik me tuinmoeder. In eerste instantie ben ik natuurlijk een gewone moeder. Moeder van drie kinderen: een 23-jarige jong volwassen zoon, een 19-jarige student en een 15-jarige tater-mademoiselle, in puberteit, die alleen aandacht heeft voor modieuze kledij, muziek en tateren.
Ik heb dus tijd voor mezelf, … af en toe.

Vier jaar geleden hebben we het geluk gehad onze toen acht jaar oude tuin te kunnen uitbreiden door de aankoop van een aangrenzend weiland van 24 are.
Samen hebben mijn man en ik het uitgebouwd tot een tuin. De kinderen werden groot. Schommel en klimtuigen waren cadeau gedaan aan vrienden en de zandbak was verwijderd.
Geen vriendjes meer die opgesteld stonden als doelman vlak vóór mijn mooie border. Geen oorlogen meer met soldaten en indianen tussen de planten en struiken! Strijdbijl, pijl en boog, pantser- en legermateriaal zijn opgeborgen.
De tuin en wijzelf herademen.

Sindsdien is mijn taak als moeder stilaan verschoven naar “aanwezig zijn” en raad geven op momenten dat de kinderen erom vragen. Me bescheiden op de achtergrond houden dus. Moeilijk hoor!
Het “moederen” heeft zich naar de nieuwe tuin verlegd. Daar kan ik sinds enkele jaren tuinmoeder wezen. Tot ook mijn tuin volwassen zal worden en geen betutteling meer behoeft.

Schrijver: Greet Berghmans, 5 november 2003