Alle inzendingen van . I Broeckx

De poppendokter resideerde aan het Korvelplein. Een hele afstand vanaf mijn ouderlijk huis, dus ik vraag me af hoe we er gekomen zijn. De gebeurtenis ligt ver terug in de tijd. Mijn pop moet iets gemankeerd hebben: reden voor een bezoek aan de "alternatieve arts". Gearriveerd op het genoemde adr...

De Regiotaxi heeft op een zondagmorgen de stad omcirkeld en ik heb de troosteloze bebouwing van de buitenwijk willens en wetens aanschouwd. Tenslotte moesten we onvermijdelijk het Zorgcentrum, genaamd "Boshuis" bereiken, dat is verrezen in de plaats van de onlangs gesloopte en met de grond gelijk ...

Het jongetje zou zijn zevende verjaardag vieren en ik vroeg de moeder wat de "grote dag" zou brengen. Vroeger, als kinderen, in onze jeugd, - die sinds lange jaren is bedolven onder as en puin en onder de tijden die zich hebben opgestapeld en vermeerderd zoals wellustige, onbeschaamde konijnen ...

Kopen, kopen, kopen tot je erbij neervalt, zit de bevolking in het bloed. De onmiddellijke, acute behoeftebevrediging die niet kan wachten is zo sterk als voor een baby de moederborst. De koopkracht is het kernpunt geworden waar alles om draait. Het bezit tot zinloos levensritme, de materie verheven...

Het was een soort ski-jack met optimistisch aandoende tekst op de mouw; een warme winterjas waarmee ik nog jaren vooruitkon die ze me geschonken had. Maar ik zou nooit meer naar de wintersport gaan. De jas hing stilletjes en bescheiden aan mijn kapstok, kennelijk bereid, voor zover een jas bereid ka...

Hij sprak mij aan in de Copyshop. Hoewel ik slechts een grimas maakte, dan wel een "gekke bek" trok, verklaarde hij: "U lacht me uit, mevrouw". "Wat bent u wantrouwend", reageerde ik: "Ik neem u honderd procent serieus". Hij had mij ongetwijfeld uitgedaagd en nauwelijks verwacht dat ik ad r...

Te voet terugkerend van het Energieplein, dat zich als een vierkante enclave als het ware genesteld heeft in de wijk, trof ik vandaag op de Burgemeester Brokxlaan een oudere Tilburger met keurig getrimde baard en snor. Hij aansprak mij aan en vroeg of ik het langgerekte hek - dat daar ter aarde lag ...

Een levensgrote schildering van een krijtwit skelet tekent een muur in de Burgemeester Brokxlaan; een soort uitvergrote maar onechte grafitti, die het uiteindelijke, oneigenlijke doel en de tragische, tot wanhoop stemmende uitkomst van al onze nutteloze strevingen levensgroot verbeeldt. Vlakbij, ...

De "Arriva"-bus kroop en kronkelde als een slang over de Lage Witsiebaan en zij bereikte de halte aan het Nassauplein waar ik stond te wachten. Het voertuig zou me naar Tilburg Noord brengen waar ik een vriend zou ontmoeten. Ik was ruim op tijd en vóór onze ontmoeting in Zorgcentrum "De Heikant...

De Tilburgse Trouwlaan strekt zich uit in een wijk die het goede humeur van passanten nauwelijks kan bevorderen. De laan is bereikbaar met meerdere buslijnen, maar men moet er dan mee rekenen dat men dan een eindje moet lopen om Schoenenzaak "Mevio Schoenen" te bereiken. Waar de armoede begint...

Hij moet zachtmoedig geweest zijn. Zijn warme, mokkabruine Indonesische ogen toonden warmte en ze reflecteerden helder, intelligent en liefdevol de wereld. Haat, nijd en jaloezie gingen hem bezielen en kwamen tussen ons in te staan als nodeloze maar onverbiddelijke stoorzenders. Ik weigerde hem ...

Gekleed in het rode, gebreide jurkje was mijn arme zusje van huis gegaan om vader te zoeken. Hij was die morgen vertrokken met voor haar onbekende bestemming en was verdwenen in voor haar mysterieuze, schimmige contreien. Hij was in werkelijkheid zijn dagelijkse gang gegaan op de fiets naar het Bela...

Het is nu een jaar geleden dat de snelle, helgele auto die ik verwelkomd had mij is komen halen. Ik had staan wankelen op mijn benen en koude rillingen hadden mij bevangen. Gelukkigerwijs hadden de verplegers het zuurstofmasker meegebracht dat ze razendsnel op mijn gezicht hadden geplaatst. Nooit ee...

Een onopvallende straat, die alleen aan de aandachtige en zorgvuldige wandelaar opvalt, leidt als vanouds naar het Energieplein waar M., de trouwhartige en deskundige fysiotherapeut, zijn praktijk heeft. Ik ben de weg weer gegaan naar die voorziening en het was alsof men op mij gewacht had. De l...

Toen de verwarmingsmonteur was vertrokken (een mooie he-man of Apollo gekleed in het zwarte uniform met de tekst "Feenstra" op zijn benen en billen; ik had hem gadegeslagen terwijl hij "deskundig morrelde" aan de apparatuur) vertrok ik naar Café-Restaurant "De Burgerij" aan de Noordstraat. Da...

Een smalle stenen trap leidt onvermoed en haast ongezien naar de speelgoedzaak in het centrum van onze stad. De collectie die men daar aantreft is enorm uitgebreid, maar ik koos slechts voor de "Bakugan-ballen" op aanraden van de moeder van de kleine jongen. De helgroene, glanzende ballen met ...

Het seizoen naderde zijn voltooiing en de bomen stonden al in herfsttooi. Zo zou eveneens spoedig de eindfase van ons samenzijn, noodzakelijkerwijs, maar tot mijn grote en zeer onrustbarende gevoelens van treurnis aan moeten breken. De bus had mij hobbelend en schokkend door Brabantse dorpjes gev...

Een hoge omheining, een forse, groen geverfde en met klimop begroeide balustrade verheft zich in Tilburg Zuid naast de spoorbaan die de stad met Den Bosch verbindt. Zij dient om de wanhoopspogingen van de betreurenswaardige slachtoffers van het "psychiatrisch regime" op Psychiatrisch Ziekenhuis "...

Nog altijd verblijft hij daar, is hij daar, in de inrichting, zijn miserabele thuis, zijn verblijfplaats. Daar denkt hij aan mij, wacht hij op mij, die hij altijd zozeer verwelkomt, naar wiens komst hij zozeer uitziet. Onbekend blijft mij altijd hoe in zijn zozeer gemankeerde brein de verlangens...

Hoe wonderlijk was het, dat ik samen met de vriend die ik vond in de slaapstad, een soort satellietstad van de metropool, op een regenachtige zondagmiddag, vijftig jaar na ons eindexamen, toen de winter van ons zeventigste levensjaar op handen was, plotseling de beginregels van de Ilias reciteerde, ...

In de Tuinstraat in Tilburg bevindt zich onvermoed achter een gevel een mooie, ruime, studentenkamer, eens bewoond door mijn jeugdvriend, student economie. Zijn naam was Martien, Martien van V., en eens had hij van een zakenreis een klein, groen metalen kikkertje voor me meegebracht dat ik nog lang ...

Mevrouw is hypergevoelig geraakt voor de hoe dan ook zwakke geluiden die haar enerveren en doen opschrikken. De geluiden van een overvliegend vliegtuig of de onbestemde en ondefinieerbare geluiden die in het gebouw waarin zij is ondergebracht, weerklinken. De verwarring neemt toe en ze vroeg me een ...

De nog jonge, zwartharige man; in mijn ogen inderdaad een jongeman en mijn nieuwe tandarts, die zo gebrekkig Nederlands spreekt had niettemin het woord laten vallen dat de voorgestelde behandeling aanduidde; het gewraakte woord; "wortelkanaalbehandeling" en ik kon hier niet blij om zijn.... Toe...

Zijn levenswerk en zijn levensdoel vormen zijn draaiorgel en de muziek die het voortbrengt: chansons als "Daar bij die molen". Rustig, kalm en gelaten zit hij naast het orgel, een strohoed op het hoofd. Al tachtig jaar, Het orgel is bont en kleurig en versierd met onduidelijke gestalten van men...

Op een stille zondagmiddag, toen de eenzaamheid zoals gebruikelijk als een wurgslang om mijn nek lag en mij als een verlammend korset omhulde, als een benauwend luchtledige, was ze gekomen; een nog jonge dame, fors van postuur, en ze bracht een fraaie, zomerse roos mee in een merkwaardig wit vaasje,...

Het was in die verre, verre jaren. De herinnering is ondergesneeuwd door de tijd. Had ik een vriend gevonden? Ik was buiten alle proporties verliefd geraakt op de jongen met het halflange, blonde haar die gitaar speelde in de band "Bridge". The leader of the pack. Tijdens de Sensitivity Training, ...

"Opa!" schreeuwde de man die met een daartoe speciaal uitgerust karretje koffie rondbracht op de Tilburgse markt. En nogmaals schreeuwde hij: "Opa, wilde gij koffie?" in de richting van een man, die portemonnees verkocht in een stalletje, even verderop op het Stadhuisplein. "Dè hoeft toch ni...

Het was in de tijd dat ik de lagere school bezocht: de "Fatima"-school, gehuisvest in een laag gebouw van Zweeds hout waar de planken als de schubben van een vis overheen lagen. Een groot intermezzo zou het curriculum van het eerste leerjaar moeten onderbreken wegens mijn longziekte, maar ik zou d...

In het café zat ze tegenover me: kaarsrecht en gekleed in een elegante trui en samen dronken we onze koffie. Op onnaspeurlijke wijze had een ziekte haar botten aangetast en haar lichaam doordrongen maar ze bedankte me voor mijn troost en medeleven. Eens, in lang-vervlogen dagen was ik de typist...

Ik was uitgestapt aan de Besterdring en was de Molenstraat in gegaan in een opgewekte stemming en bereikte snel Kringloopwinkel "Tante Pollewop" waar ik een collectie vodden aantrof waarin enkele dames naar hartenlust grasduinden. Een dreinende dreumes hing aan de rokken van een gezette dame die ee...