Alle inzendingen van D

Het was een prachtige nazomeravond op 22 september 2012. De zon die de horizon bereikte liet de lucht veranderen in een oranjegloed met blauw en paarse tinten. Rachel hoefde niet voor het avondeten te zorgen. Nu zij zeven jaar samenwonen kookt Rachel de maaltijden, omdat zij eerder thuis is van het werk. Op deze nazomerse dag had Sylvia beloofd om…

“Ik kan mijn eigen zin doorzetten, maar. . . , een schikking is altijd mogelijk”, dit vertelde Jasmijn aan Douglas op hun eerste kennismaking tijdens een glas verse muntthee. Met een ondeugende blik en glimlach op haar gezicht nam zij een slok van haar muntthee. Er ontstond een klik van wederzijdse interesses. Van muziek, kunst en hobby’s waar zij…

Een warme handpalm pakte uit het niets Douglas zijn rechterhand. In deze hand had hij al een zakje met dillezaad. Hij keek over zijn rechterschouder en zag een vrouw verbaasd met grote ogen kijken. “Neem mij niet kwalijk! Ik had niet in de gaten dat jij ook dit zakje wilde. Ik was afgeleid door de weekaanbieding wat in het krantje staat”, zei de vrouw…

Treurig, maar met een voldaan gevoel keek Douglas vooruit. Hij openende de deur van de serre en liep de tuin in. Dit was de laatste keer dat hij in de tuin was. Douglas verhuisd naar de plaats Coìn in Spanje. Hij had besloten om afstand te doen van drie jaar belofte en trouw. Dit was het moment dat goed voelde, om de herinnering te koesteren in zijn…

Muziek is een grotere evolutie dan alle wijsheid en filosofie bij elkaar.…

Op 15 mei aanstaande presenteert Bruno Paul de Roeck zijn laatste boek ‘ONGEWONE MEDICIJNEN VOOR TEVREDENHEID’ (uitgeverij van Gennep) te onzen huize: Koningin Wilhelminastraat 40, Dordrecht. Christoph Moedersheim brengt zijn speciale compositie 'Leben Leben' ten gehore. Maar er is ook een tweegesprek over horizontale en verticale spiritualiteit…

Dit is een fragment uit de roman Een Subversief Aureool. Het boek speelt zich grotendeels af in een kliniek voor alcoholisten. zie ook www.lichteberg.nl Fragment 2 NIEMAND WEET "Dries, Dries", roept opeens een vreemde stem, ouder dan Methusa­lem, "Dries je bent je pil vergeten".…

Ik ben die ik ben - maar wie ben ik eigenlijk? Zo uiteenlopend word je als mens gezien, getaxeerd en gewaardeerd. Voor de winkelier in de tabakszaak ben ik vooral een geachte klant. Hij begroet me uitnodigend en probeert altijd vriendelijk kletsend een gesprek te beginnen. Voor de politieagent, die me op mijn wandeling wantrouwend nauwkeurig opneemt…

Woestijn. Duinenlandschap. Ik verplaats me sloffend in brandende zon. Opeens besef ik dat ik zonder schaduw ben. Ik kijk om me heen en ontdek op mijn weg achter me geen voetsporen in het zand. Geen sporen laat ik achter me. Ik schreeuw. Schreeuw ik werkelijk? Geen geluid. Niet de zachtste toon. Dan zie ik iemand diep onder me door het zand waden…

Er was eens een klein meisje. Op een dag - het moet wel een heel bijzondere dag geweest zijn - was de dageraad grijs en afschuwelijk, zodat ook de harten en gemoederen van de mensen er afgrijselijk lelijk van werden. Het kleine meisje ging naar het raam en keek naar buiten. "Bah, wat een lucht! Daar moet ik iets aan doen!" zei dat kleine meisje…

Er kwam eens een rare snuiter bij een boer en hij zei tegen de boer: "Ik breng je een blijde boodschap. Maar ook een treurige. Want vroeg in de ochtend, soms voor dag en dauw, ga jij de stal in naar je vee. Je melkt de koeien, je gooit de mest op de mestvaalt, je voert je beesten. Dan ga je naar de weilanden en de akkers. Je zaait en maait, je ploegt…