Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De ongekende warmte

De herfst was laat dit jaar.
Terwijl ik op een bank in het park zit en het nieuwe seizoen inhaleer dwarrelt een eikenblad naast mij op de grond. Een koude rilling overspoeld mijn lichaam, dat mij bedekt door warme gevoelens.

Het waren de aangename kleuren in jouw karakter. Het geel van de zonnestralen in de ochtend die mijn wang zacht aanraakte, gedeeld met het rood van je vurige warme persoonlijkheid.
Ik herinner mij nog de zachte bries langs mijn oor terwijl ik weer voor het eerst mijn winterjas tot mijn kin had vast geritst. Zo had ik de roemrijke eer om te fungeren als een spons om jouw tranen te absorberen, zoals deze als dauw in de vroege ochtend als kristallen hangen in een spinnenweb. Jij kon het eerlijke gevoel uitstralen in de realiteit.
Wanneer jij naast mij liep voelde ik mij lopen met de bovenste twee knopen los van mijn overhemd zoals tijdens de eerste lentedag. Jouw aanwezigheid fungeerde als een haard. Met een dierbare gelaatsuitdrukking waar jouw ogen schitterde als het verschijnen van de sterrenhemel.

Maar als de klok een uur wordt teruggezet dan bezit de donkere dagen mijn werkelijkheid. Het uur slaat met een mokerslag waar secondes rond fladderen als bladeren, die vroeg in de ochtend door de gemeente met een blaasmachine worden weggeblazen.
De fleece trui die ik uit de kast heb gehaald om thuis op de bank te dragen, omdat ik twijfel om de centrale verwarming hoger te draaien. Deze simpele keuzes zijn kil om niet meer samen de beslissingen te delen.
Het voelt als de verloren harmonie in huis waar de appel kaneel geurkaars op de salontafel brand, maar waarbij de warme gezelligheid is geblust.

Hoe tegenstrijdig klinkt het nu dat jij koos voor een afstandelijke relatie van kou en meerdere heimelijke uitglijders door een toekomstige echtgenoot. Meerdere malen vertelde je mij zonder te blozen: “hij is goed voor mij en mijn kind”.
Het blijft mij verbazen dat jij voor een relatie zonder gevoel hebt gekozen, dat gebaseerd is op een materialistisch leven en geld.

Nu onwetend op de bank in het park staar ik verslagen voor mij uit met gedachtes die versneld ronddraaien in een carrousel. Om de tien seconde zie ik een beeld vertraagd voorbij gaan. Dat wij op de top van de duin naar de horizon keken met een euforisch samengesmolten gedeeld gevoel, daar waar wij de toekomt benoemde die wij voor ogen hadden. Dit voelde als echte geestverwante.
Maar met terugwerkende kracht wist ik niet dat daar een wachtende donkere rolwolk hing voor de eerste herfststorm.

Hoe mooi kan de herfst zich duiden dat de zon door de bomen schijnt met zijn kleurenpracht. Dat ik op een bank in het park kan mijmeren met het intense beeld dat mij wordt geboden door een blad dat sierlijk naast mij op de grond valt. Om die omarming na een jaar afwezigheid te herbeleven met het gevoel die voor mij weer uren duurt.
Daarom kan de herfst voor mij nooit vroeg genoeg beginnen.

Schrijver: Alexander v/d Zande, 13 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: liefde

3.3 met 3 stemmen 126



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)