Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Haar portaal

Het was een zomerse dag in mei 2017. Pascal woonde in een appartement in Den Haag waar de woonkamer gericht was op het zuiden. De hele middag scheen het zonlicht naar binnen. Hij kwam half zes thuis en zag de thermometer een temperatuur weergeven van vierendertig graden.
Pascal was docent welzijn op de middelbare beroepsonderwijs “ROC”. De leerlingen waren de hele dag rumoerig en konden zich moeilijk concentreren op de lesstof. Daarom wilde hij ontspanning vinden om een maaltijd te eten op het terras van het plein “de Grote Markt”. Hij liep over de Prinsengracht en pakte zijn telefoon om te vragen of Pim ook naar het terras kwam. Op het scherm zag hij een bericht.

Ik denk nog vaak terug aan ons hartstochtelijk moment.
Kus van Valerie

Bij een bushokje aan de Prinsengracht ging hij op het bankje zitten, en keek dromerig naar de tekst. Het verkeer in de stad raasde voorbij. Het schelle geluid van de bel van de tram, de walm van uitlaatgassen door bussen, en getoeter van automobilisten omdat fietsers de verkeersregels niet opvolgde. Zijn gedachte gingen naar de periode dat hij in november 2014 voor een verzekeringsmaatschappij werkte.
Pascal kon prettig samenwerken met Jasper, maar vrienden na werktijd waren ze niet. Pascal kon zich irriteren aan zijn joviale gedrag naar vrouwen toe. Dit gedrag zagen andere collega’s ook. En juist Jasper mocht de nieuwe collega Valerie voor een week inwerken.
Valerie kleedde zich sportief. Zij was geen vrouw die in een rok en hoge hakken liep. Valerie had een
mysterieuze uitstraling. Ze had blauwe ogen en steil bruin haar dat geknipt was in een boblijn. De voorste haarpunten raakte aan beide kanten de schouders, waarvan een haarlok één kant van haar gezicht bedekte. Ze kon dit altijd met een sierlijke beweging met haar hand achter het oor plaatsen.
Ze was één meter tachtig en liep op witte sneakers. De broekspijpen van haar jeans waren omgeslagen, zo was één derde van haar onderbeen bloot. Ze droeg vaak lichtgekleurde blouses met de bovenste drie knopen los. Dit uiterlijk zorgde dat de meeste mannen werden afgeleid van hun werk.

De eerste week zag iedereen de versier pogingen van Jasper. Pascal keek daar met gemengde gevoelens naar. Op een ochtend was er een vermakelijke scene. Twee collega’s zagen Valerie door de glazen schuifdeur aankomen. Via het glas zagen ze Jasper geconcentreerd achter zijn bureau werken. Glimlachend keken ze naar elkaar en zeiden tegelijkertijd met een luide stem: “Goedemorgen Valerie!”
Die ochtend keken we niet naar Valerie! Onze aandacht was gericht op de reactie van Jasper.
Achter de computer klonk een klap zoals iemand met zijn handen afzetten van het bureau. Daarna het geluid van een vallend kopje op de grond. Jasper stond achter zijn bureau en keek gretig om zich heen. Er klonk een schaterlach over de afdeling terwijl een collega naar de broek van Jasper wees. Ter hoogte van zijn kruis was een natte plek. Valerie liep langs hem met een brede lach en zei: “dank je wel Jasper! Maar na twee weken weet ik mijn bureau wel te vinden”.
Een oorverdovend gelach klonk over de afdeling.
Beteuterd keek Jasper naar de plek op zijn broek. Met zijn hoofd omlaag verschool hij zich achter de computer. Vijf minuten later voelde Pascal in zijn broekzak zijn telefoon trillen.
Hij las het bericht.

Was ik niet te onmenselijk tegen Jasper?
Valerie

Verbaasd keek hij met grote ogen en open mond richting het bureau van Valerie. Zij zat voorovergebogen over het bureau met de wijsvinger tegen haar getuite lippen.

Schrijver: Alexander v/d Zande, 11 juni 2017


Geplaatst in de categorie: werk

3.0 met 1 stemmen 1.062



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)