Alle inzendingen van Fred

De minister-president en zijn vazallen vonden het wel meevallen, de gemiddelde allochtoon vond het zelfs gewoon. Vliegtuigen in gebouwen, besneden en gestenigde vrouwen, ongelovigen de keel afgesneden en de herenliefde knalhard van de hoogste etage. Thee drinken is een optie, voorbijgaand aan een profeet die geilt op een meisje van negen jaar. Ik…

goddelijke muziek halal, haram de boezem omarmt angst en ik wil alleen maar slapen gaan met de poes op mijn schoot zeg mij niet dat dit een gedicht moet zijn…

Er van uitgaand dat alle mensen gelijk zijn, zouden er geen grote schrijvers moeten bestaan, niemand beter kunnen schilderen of beeldhouwen dan ik. Het is gewoon een kunstje dat je geflikt wordt, kunstenaars heten niet voor niets zo. Oefenen en nogmaals oefenen, schrijven en herschrijven, het eindproduct ligt voor uw ogen maar de herhaling heeft daarvoor…

Godverdomme. Zou zomaar mijn laatste woord kunnen zijn. Hebben mijn ouders mij het leven geschonken of de dood in gejaagd ? Godverdomme. Ik heb kinderen omdat dat van mij verwacht werd, wel met liefde gewild, maar inmiddels ben ik een ex rijker, de zin van het leven eindigt met een laatste woord. Ik zeg het niet, ik schrijf het niet, beter blijft…

Binnen drie weken zal ik schrijvend Nederland in zijn voegen doen kraken, vernederen tot op het bot. De Donald Duck heeft nog meer inhoud dan al dat hier wordt geplempt. Tot die tijd reageer ik op niets of niemand, wacht mijn slotzin af, de redactie zal er best wel een passend plaatje bij vinden. De twintigste dag in maart zal alles anders maken,…

Wat verwacht men hier nu ? Een open vizier, dichterlijke vrijheid, politieke onwil danwel correctheid, een vijf-zeven-vijfje of trots zijn op ? Dat laatste is trouwens wel waar de wereld kapot aan gaat, trotse mensen kunnen geen sorry zeggen, ook al hebben ze, waarschijnlijk, gelijk. Maar ze zijn niemands gelijke, kwetsend kletsend in hun eigen straatje…

Ik ben nostalgisch bezig vanavond, zo jaren zeventig, C60, C90 en zelfs C120, chroom heeft die jaren iets beter overleefd. Cohen, besneden heeft hij geen poot om op te staan als het gaat om homo's, theedrinkend begrijpt hij wel dat hij geen hand kan geven aan zijn autobrandstichtende medesteders, bevlekt als zij zijn. Er is niemand opgepakt, metalen…

Er werd niet over gesproken bij ons thuis, achteraf begreep ik dat wel. Een verliefdheid in de late jaren dertig leidde, misschien onverwacht, tot tien kinderen, waarvan eentje doodgeboren. Hij staat nog steeds tussen mijn jongere zusje en mij in, het erge is dat mijn ouders mij dat nooit hebben verteld. Ik heb op latere leeftijd van een oudere broer…

Eigenlijk durf ik dat niet, luid krijtend van mij kond doen. Het is zoiets als schrijven met alleen maar hoofdletters, kapitaalvernietigend alles uit de onderkast halend. Schreeuwen bevestigt onvermogen naar discussie, leidt tot one-liners om tegenstanders te vernederen. Lawaai en ruis, de zijlijn wenkt.…

Ik schrijf naar vermogen, soms kwaad onverbloemd de realiteit benoemend, soms omkijkend naar wat eens was. Voor mij best wel belangrijk, voor anderen een gepasseerd station, soms zelfs een sneer waard vanaf de zijlijn. Wandelend ontwaar ik de winterakoniet, een dode vos ingeslapen in de wortels van een omgevallen boom, een miljoen sneeuwklokjes…

JP verschuilt zich achter de Profiteurs Van De Arbeid, windvaan Bos draaikont zich uit een heikel referendum en laat slachtoffers liggen in een zandbak waar hij ze voorkomen had kunnen. Normen en waarden, benoemen en (op)bouwen, er komt helemaal niets van terecht. Bitter zie ik zuur en zoet, zorgelijk zie ik zelfverzekerd mijn toekomst tegemoet,…

Mooi woord, rolmodel, voldoen aan wat er van je wordt verwacht, jij mag er zijn, maar dan ook niet meer dan dat. Opzitten, pootjes geven, thee met koekjes als de kinderen thuis komen van school, het eten staat klaar en de was is gedaan, stomend hangen sokken en ondergoed te drogen. Het enige verweer dat jij hebt is, dat je er werk van wil maken…

Mooi woord, rolprent, geeft precies aan waar eenieder mee bezig is, karakterkarikatuur. Vooraf wetend wat er van je verwacht wordt, kindspelend, puberend onzeker, onvoorbereid op het huwelijk en kinderen, die je toekomstbeeld volkomen omver kegelen, nooit voor geleerd maar toch voor je kiezen. Soms zet ik mijn tanden er in, aan weerszijden van de…

Een brutaal mens heeft de halve wereld, helaas zijn er steeds meer andersdenkenden die harder en harder schreeuwen, teneinde het gelijk aan hun zijde te krijgen. Overmodulerend, stigmatiserend, belerend, zwakte verdoezeld door de inzet van machetes, bermbommen, plofriemen, video-onthoofdingen, kerstrede van een koningin, correcte Doekle, de herhaling…

Deze wereld is ziek, zo ongelooflijk ziek. Politiek correct, religieus gelijk, menswaardig bestaan, neen, niets van dat alles, globaal gezien is deze wereld de tumor van het universum. Niet meer dan een vuiltje in mijn oog, maar wel hinderlijk.…

Ik was vroeger een wilde, maar ook een zacht ei met romantische gevoelens, Stones en Fogelberg, en godver, Dan is dood, laat "Longer" achter als meesterwerk, maar voor mij klinken "Netherlands" en vooral "Scarecrow's dream" als muziek in mijn oren. Ik ben een watje, dacht dat meisjes zacht waren, dat liefde beantwoord kon worden met eeuwige…

De muur, tientallen jaren stond hij daar, twistend over gelijk, links of rechts, commune of marktwerking. Ik vermoed dat moneymakers Poetin hebben overgehaald een andere waarheid te aanvaarden, een ego ingeruild voor het slijk der aarde. Het gaat alleen maar om geld, macht over mij en jou, voorbijgaand aan wat werkelijk leeft, links en rechts denderen…

Ik heb het u al eens medegedeeld, alleen mijn vader was niks, de rest van het gezin zwaar katholiek. Pa ging nooit naar de kerk, zelfs niet met 'de eerste communie', ik verdacht hem van communisme. Maar neen, na onze belijdenissen troffen wij hem immer weer thuis, koffie gezet en de lunch klaar op tafel, desgewenst een ei dubbelgebakken zonder dat…

Buitenparlementair correct, Doekle werpt zichzelf op voor het bloeden dat Nederland vloeiend op zijn eigen kust doet stranden. Nog voordat burqapriemende ogen en jellabaardende lieden ook maar enigszins beseffen wat een peroxidehoofd zou kunnen veroorzaken, maakt een voormalig vakbondskereltje een knieval die zijn weerga niet kent. Er is nog niets…

Ik zag vandaag House (dokter voor vrienden) in de herhaling, prachtig citaat: "Je kunt niet waardig sterven, wel leven". Neemt niet weg dat leven vaak worstelen is, ik zie dat graag, twee dames in bikini over elkaar heen dartelend in een modderbad. Je ziet ze lachen, nemen mannen in de maling omdat dat kan, gooien er een glibberige heupzwaai tegenaan…

Ik was een lieve katholieke jongen, verzamelde doppen van melkflessen voor een donkerbruin vermoeden van schuld, heeroom kwam eens per jaar uit zijn habijt en droeg dan een pak, maar wel dat boordje, hagelwit, melkwit, foeterde ons bijkans uit in kleur bekennen, er werd volgens hem niet genoeg gedopt. Heeroom is voor de gek gehouden, een duister…

aanvallen, ouderen schreeuwen jongvolk eigen jeugd in frustratie naar de vijandelijke goal, "hij" moet er in, geen vader of moeder die ziet dat kroost lekker loopt te ballen, kluitjesspel, kinderen op een hoop..... ik haat volwassenen die denken het beste voor te hebben met de uitkomst van eisprong-zaad schieten, een kind voor handen, wat doe je…

Morgen heb ik geen enkele verplichting, want vandaag heb ik gedaan wat er van mij verwacht werd. Pasta met vlees/groentezooi, ik ontving mijn broertjes aan den dis, jongste dochter ook, ik mag seks met haar hebben volgens de wet, zij is de vrucht van mijn ex en een zonderlinge noorderling, inmiddels opgezadeld met een gezin, dit overigens terzijde.…

afreageren, als een scholier die columbine niet af gemaakt heeft, zonder aanziens des persoons afknallen, columbine toch doorlopen, eventueel met rode ogen maar geen tranen, het vizier scherp gesneden naar het zwaktebod van de medemens, ik vlieg op en in flatgebouwen, ik trek de stekker er uit op volgestouwde marktpleinen, ik ontplof bijkans in de buurt…

Sinds Rutger Koplands flauwe gedichtje over een slaplantje is iedere zoveelste rangs plattelandsdichter los gebarsten in odes aan worteltje, tomaatjes, sperziebonen, lulletters, luvletters, voederbieten, gumkwatten, meloenen, limoenen plus waterkonijn en staat ontroerd stil met zijn Nordic Walking stokken en designbrilletje bij iedere afgevallen kastanje…

ik zag deze avond DWHN, Driek zat aan maar de pointe strandde in gebral van heertje hazenlip, de humor overschreeuwde zichzelf..... poezenkind krabde de bank, voor- en achterkant, dus er moest iets liggen, de moeite waard, zij daagde mij uit er een stokske voor dan wel achter te steken, je weet maar nooit..... ik druk op een knop, raoul en jan…

"Het plok is over", een of andere cabaretier uit het verleden heeft dit ooit gezegd. Had te maken met de Nederlandse Spoorwegen (goeie ouwe tijd) en een stem die over de perrons schalde, was bedoeld voor een nog immer onbekende 'meester'. De conducteur, staand in de enige open deur, floot begrijpend de laatste, gehaaste, passagiers naar binnen…

entourage, binnen komen met een geweldagige bos, de buit al onder handbereik, kinderen spelen veel te laat in een voormalig koningshuis, genomineerden aan de hand van ambassadeurs, wrijf het er maar in, ik denk alleen maar brandnetels, aanzittend zat iedereen zich vol te vreten, en niemand had aandacht voor de plataan, schilferend in de herfst biedt…

Van mij mag de stroom uitvallen, een dag, langer zelfs. Radiostilte, dommepraat gesmoord, het scherm digitaal de mond gesnoerd. Sterren vallend op hun bek, het ijs was te glad, tweederangs acteurs terug in hun kooi, idolen en popsterren voetenstruikelend, applaus achterwege. Dit land is slechts klatergoud, kletterend rolt de jubel van de tribunes…

Eens was ik katholiek, kazuifelend onderdanig als eerste misdienaar, zijkapellend was ik Jezus' zoon en dochter. En nu, ja nu, ben ik de afvallige die men nooit verwachtte, misschien wel het Lam Gods dat men ooit slachtte. Ik ben zuiver, alles afgezworen wat mij belemmert, ik geloof niet meer, voor geen stuiver. Visserslatijn.....…