Alle inzendingen van I.Broeckx

Mijn oude vader, die kwetsbaar, gevoelig en naïef was zoals ik omdat ik zijn genen, zijn DNA draag in mijn cellen; mijn oude vader, die een "genie van het lijden" was en wiens portret ik koester, schreef eens, in vroeger dagen met bevende hand de kapitaalsvergelijking uit, zoals vaders doen die door het vuur gaan voor hun kinderen. Ik moest leren…

In je zelfgemaakte, lichtbruine zijden pakje, in je ensemble, dat je op de naailes onder leiding van mevrouw V. vervaardigd had, hebben we je in je kist moeten leggen en we hebben je over moeten geven aan vuur en aan aarde. Ik herinner me de rouwkransen, door velen geschonken, rond je kist in het Crematorium. Vanuit je hoge, onbestemde, onwezenlijke…

Twee terrassen omzomen de Pater Dondersweg, maar het meest prominente en populaire is dat van Café-Restaurant "Peerke Donders", nabij het oude woonhuisje, wellicht stammend uit de negentiende eeuw, van de gelijknamige heilige en nabij de naar hem genoemde kapel waar de schildering van zijn portret boven alles uittorent en nabij de kruisweg, uitgebeeld…

Haar naam is "Ilonka"; het is de Hongaarse naam, aan haar door haar ouders geschonken bij haar geboorte in 1979. Toen de sneeuw viel in dat jaar is ze geboren en door een goedgunstige wending van het lot is ze mij geschonken. Toen ze voor het eerst kwam, verzekerde ik haar dat ik geen werkgever ben en als een werkgever heb ik me allerminst willen…

Waar tot voor kort de pleinen in het centrum van onze stad zich leeg en als het ware doelloos uitstrekten, zijn nu de attracties opgesteld. Ik ben er vaak gekomen, heb er rondgedwaald, heb er "mijn ziel vaak in lijdzaamheid bezeten" Nu zijn de festiviteiten losgebarsten en het spookhuis rijst hoog op en doet aan een paleis uit vroeger tijd denken…

De merkwaardige maar zeer kunstzinnig verantwoorde foto's van Afrikaanse jongemannen met lendendoeken om die bezig zijn een vuur aan te leggen; de foto's die de wand sieren in het Twee Steden Ziekenhuis hebben al vaak de aandacht en verwondering van de wachtende patiënten getrokken. Moet men aannemen dat een van de verpleegkundigen het verre continent…

Het was goed toeven op het terras van etablissement "Janssen en Janssen" op een warme dag, in de schaduw, terwijl de nabijgelegen koepelkerk met twaalf sonore slagen van zich deed horen. Men kon zich met recht afvragen wat er schuilging achter de hoge ramen en monumentale gevels waarop men uitkeek. Een jongeman met een hond met de naam "Tommie…

Hij was, zoals ik, "bezoekvrijwilliger" geworden, na eveneens, zoals ik, jarenlang de notulen voor een cliëntenraad verzorgd te hebben. Helaas was lang geleden de cliëntenraad fataal en onherroepelijk op de Raad van Bestuur en het management gebotst. Een "point of no return" en een rechtszaak behoorde tot de onmogelijkheden. Ik trof mijn voorganger…

Haar fantasie slaat haar vleugels uit nu de dodelijke en gruwelijke ziekte die men de naam "Alzheimer" heeft toebedeeld het terrein van haar geest verder en verder verovert. In haar armzalige kamer, waarin zij alleen beschikt over het hoogstnoodzakelijke, keek zij nog naar het programma over bijen en de enge grenzen van haar miserabele omstandigheden…

Locatie "Boshuis", onderdeel van Zorginstelling "De Wever", heeft haar naam mogelijk ontleend aan het weelderige bosgebied dat zich uitstrekt in haar omgeving en dat haar omringt. Vanuit haar restaurant, dat men met recht ook een "serre" kan noemen, kijken de verpleegkundigen, die tijdens hun lunchpauze collegiaal en gezellig babbelen met elkaar…

"Ik kom voor het notuleerwerk" had ik de leden van de Wijkraad verklaard. Toen de nacht over Tilburg was gevallen, was men samengekomen in het troosteloze lokaal van het Wijkcentrum. De voorzitter van de vergadering zou ratelend van start gaan en zijn verhaal doen en ik zou hem met de pen op de voet volgen. Allen zouden oprecht en gedegen hun bijdragen…

Een van onze laatste afspraken was in de "Hooggaatie",in het trotse en veelkleurige kermisobject; onderdeel van onze beroemde Kermis, dat ons een fabuleus uitzicht over de stad bood. Bij die gelegenheid verklaarde ik haar dat ik liever niet bij een ander "evenement" zou willen zijn, dat kennelijk op handen was; de gelegenheid waarbij haar de…

Het autobusje was zijn gestage gang gegaan door de zomerse landerijen, was de Belgische grens gepasseerd en had etablissement "De Kaasboerin" in Mol bereikt. Aldaar zouden we getrakteerd worden op "Het Nederlandse Lied". De gebeurtenissen van deze middag hebben mijn grote schrik en verontrusting opgeroepen. Nogmaals: tot mijn schrik en verontrusting…

Het bosgebied in Hilversum nabij Revalidatiecentrum "Heideheuvel" is zeker de moeite waard en het kan zich ontsluiten voor de aandachtige blikken en voetstappen van de wandelaar. Een romantisch aandoend huisje dat spreekt tot de verbeelding bekroont de hoofdingang van "Heideheuvel" - kennelijk een paradijs voor longlijders dat mij aantrekt en afstoot…

Zelfs in juli kan een zoel windje dat ons lichaam beroert ons doen geloven dat het in feite september of oktober is. Witte regiotaxi's reden af en aan op het terrein rond de inrichting waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft. Zij deden dit aan zoals een bij de bloemen aandoet in een daarmee welvoorziene tuin. Ik klampte de chauffeurs aan…

Het ontzagwekkende scherm, dat meestal de blik op de grote eetzaal van Huize "De Heikant" verhindert, was opengeschoven en ik wachtte in arren moede op een vriend die tot mijn schrik plotseling achter mij opdook waarop ik niet nalaten kon op te merken dat hij zijn kunsten maar zou moeten gaan vertonen in het Spookhuis op de Kermis.... Hij zou me…

De trouwe verplegers stonden allen eerbiedig voor de openschuivende deuren van "Het Boshuis", de nieuwe accommodatie van zorginstelling "De Wever"; eerbiedig ten aanzien van de machtige, onverbiddelijke dood; eerbiedig en bedroefd.... Ze hadden wéér afscheid moeten nemen; toch leek de dood van de bewoner van de andere kant bezien op een incident…

Als ze niet in verwachting was geraakt en als het kindje niet geboren zou zijn, was ze liever niet meer wakker geworden, zo verklaarde ze me. Het kindje is ter wereld gekomen na hardnekkige en langdurige ivf-behandelingen maar de moeder is afgedaald uit de roze wolk en ze is hard neergekomen op de eveneens keiharde bodem van de werkelijkheid, van…

De flats in de Nassaustraat in Tilburg stammen uit 1954 of 1955 en men rekent ze tot de oudste van de stad. Eén ervan mag ik al dertig jaar mijn woning noemen. Ze omhult me als een mantel van steen en ik beleefde er zomers en winters, voorjaar en najaar. Mijn woning kan niet concurreren met een villa of penthouse maar ze herbergt zelfs een "tuinkamer…

Door het land, in dit zomerseizoen gelardeerd met weelderig groen, zijn we gereisd naar etablissement "De Kaasboerin" dat merkwaardig gesitueerd is te midden van de landerijen als een "Fremdkörper" dat hier uiterst misplaatst is en dissoneert. Aldaar schoven we aan aan lange tafels en zouden we getrakteerd worden op "Het Nederlandse lied",…

Aan degenen die regelmatig mijn teksten lezen. De afgelopen jaren heb ik geprobeerd regelmatig teksten in te dienen voor de website www.nederlands.nl Hoewel ik niet streef naar een groot "lezerspubliek" mag ik inmiddels wel aannemen dat een aantal mensen regelmatig mijn schrijfsels leest. Ook in de toekomst wil ik doorgaan met mijn inzendingen…

Ik kom haar vaak tegen in de bus. Haar zwarte, lange, florissante haar, waarmee ik haar eens complimenteerde, hangt als een elegant gordijn aan weerszijden van haar gezicht dat ondanks alles wel de tekenen en de groeven van mogelijk leed en van ouderdom draagt. Het welhaast eindeloos kopen en consumeren is mevrouw tot tweede natuur geworden en dagelijks…

Daar is de oude draaibrug waarover mijn voeten zo graag gegaan zijn en links daarvan de kerk, in later tijden supermarkt, waar mijn doop plaatsvond, en ook Café "De Duizend Likeuren" aan rechterzijde van de brug ben ik vaak gepasseerd en heb ik goed gekend.... In de verte opent zich op de ets, die dit alles afbeeldt, de blik op de grijsheid van de…

De liefdeskreten van Mireille waren altijd al door het dunne plafond gedrongen en ze hadden mijn oren bereikt. Mireille is niet meer. Onze centrale toegangsdeur vertoont een onheilspellende, gapende leegte op de plaats van het vroegere naamplaatje. Een bacterie en een maagbloeding luidden het einde in en het "Stadsnieuws" vermeldde het feit.…

Geduld is een moeilijk verkrijgbaar "artikel" in de hedendaagse maatschappij waarin het wemelt van de artikelen, maar tevens van de burn outs, van ADHD en autisme, verschijnselen die een zelden vertoonde en ondanks alles toch wel merkwaardige bloei kennen.... Ik ontmoette twee echtparen in de wachtkamer van het Twee Steden Ziekenhuis die het daar…

Ik strompel door een bosgebied met een grote, mooie bos bloemen in mijn hand.... Hier en daar fladdert een sneeuwwit vlindertje tussen het geboomte en in de verte maar toch dichtbij hoor ik het geluid van het razende verkeer op de Bredaseweg. Ik ben op weg naar locatie "Boshuis" van "De Wever", organisatie voor ouderenzorg en zal aldaar spoedig…

Binnenkort zal ik afscheid moeten nemen; afscheid van een kamer, van een slaapkamer, van een badkamer, van een w.c. en van een keuken. In het vreemde oord waar ik beland zal zijn zal het beeld mij voor ogen blijven zweven van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn Tilburgse woning. Ik zal de oude, leren, gehavende bank…

Op een mooie julidag was het ondanks de aangekondigde hoge temperaturen in de morgenuren nog koel. Op zaterdagmorgen is het meestal een drukke bedoening op de Tilburgse markt op het Koningsplein en men moet oppassen om niet tegen zijn medemensen op te botsen. Medemensen met ordinaire en elegante honden van alle formaten aan de lijn; ouderen en jongeren…

Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal. De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en mooie bloemen, ieder met hun unieke kleur en vorm, staan…

Behandelcentrum "De Hazelaar" vormt een doorgangshuis, een tijdelijke verblijfplaats voor personen aan wie het water aan de lippen staat om uiteenlopende redenen. Bij mijn bezoek zijn de lange, uitgestorven gangen, gescheiden door deuren die zorgvuldig gesloten worden. De vele, kleine kamers die zich aaneenrijgen aan de gang in een troosteloze, desolate…