Als een onomkeerbaar projectiel
Stil en verlegen zat ik in een uithoek van het terras terwijl mijn tranen vloeiden. Bittere tranen om de gemene kwetsuur, afgevuurd op mijn hart als een projectiel, als een onomkeerbare pijl met uiterst trefzekere uitwerking.
Het bittere leed stapelde zich op en het bereikte onvoorziene, ellendige dimensies. Dat alles om een woord, om een verderfelijk en weerzinwekkend, maar niettemin ondanks alles eventueel bij nadere beschouwing onschuldig woord, mij toegevoegd uit de mond van de allerliefste...
30 mei 2023
Geplaatst in de categorie: verdriet