Alle inzendingen van I.Broeckx

Het is op zaterdagmiddag wel wat drukker in de winkelgalerij aan de Westermarkt en ook bij "Zeeman" snuffelen meerdere personen rond en zij bekijken belangstellend de collectie. Mijn vriend had gevraagd om twee boxershorts en die vis ik uit de bakken maar ik besluit maar geen zwarte T-shirts aan te ...

De mannenstemmen zijn heftig en larmoyant. Ze spreken van onbekende zaken in de voor mij vreemde taal: misschien van liefde en verdriet, van blijdschap, rouw of ziekte of van andere belevenissen..... En zo sprak eens Toergenjew tot mij met zijn verhaal "Asja" over de hartstochtelijke liefde van d...

De lokale wekelijkse krant is in alle vroegte weer gedeponeerd in de brievenbus met haar inmiddels toch wel gebruikelijke nieuwsrubrieken en met op haar laatste pagina het armzalige lijstje van overledenen, onder wie mijn moeders vroegere vriendin Mien, de moeder van mijn jeugdvriendje Martin met wi...

In Tilburg-West bevindt zich naast de eengezinswoning van een huisarts een klein binnenplaatsje met een lokaaltje waar de psychologe zitting houdt. Daar komen de slachtoffers en gedupeerden en lijders aan de gebruikelijke kwalen, zo prominent geëtaleerd in sommige magazines en zelfhulpboeken: angst...

De herfst zet weer in en in de esdoorn aan mijn venster zijn aanzetten van geel gebladerte te zien als de grijsheid die in de haardos van een senior zijn leeftijd aangeeft of zoals de ontdekkingsreizigers in lang vervlogen tijden haast aarzelend voet aan land zetten in nog onbekende en onbetreden te...

Het valt niet te ontkennen dat het een schitterende bos bloemen was die de redactie van de Wijkkrant had laten bezorgen en ook het kaartje waarmee de collega's zich achter me schaarden getuigde van medeleven en was aardig. Het toonde spelende kinderen in een sprookjesachtige omgeving in de trant van...

Een lieflijk, nijver bijtje bezoekt de bloemen die zijn uitgestald als een zomers boeket op het terras van "De Postelse Hoeve" één voor één; de helgele afrikaantjes, de elegante fuchsia's met hun neerhangende kelkjes, de bloedrode geraniums. Drie dames van middelbare leeftijd drinken een glas en...

Lang, lang geleden sloeg ik je gade in het park. Als een standbeeld stond je, gekleed in je groene regenjas, achter de kraam waarmee je je godsdienst moe probeerde te propageren en aan de man te brengen. Waarom toch moesten mijn blikken zich, letterlijk en figuurlijk gesproken, jarenlang op jou ric...

Ik zette koers naar de Z.straat. De grauwheid en troosteloosheid van de buurt was opvallend. Ik belde aan op huisnummer vijfenveertig. Binnen zou ik mijn "psychiatrische vrienden" aantreffen; verzand, uitgeblust, afgestompt, zonder hoop of toekomst, losgelaten door hun hulpverleners en veroordeeld t...

Vandaag ontmoette ik mevrouw vóór "PortAgora" een dame van 84 jaar en toen we in gesprek raakten, bleken meteen al de overeenkomsten in ons verleden: beiden zijn we typiste geweest, zij het dat mevrouw in de watten gelegd is en ik verstoten ben. Het grijze haar droeg mevrouw opgestoken en haar o...

De flat waarin ik al dertig jaar woon behoort tot de eerste flats van onze stad Tilburg en zij bevond zich in die verre, vroege jaren aan de rand, aan de grens van een vlakte, waarover zij uitzicht bood. De jonge vrouw die sinds een goed jaar mijn buurvrouw is, vindt onze flats leuk en sfeervol, zo ...

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand Tilb...

Van het Winkelcentrum Wagnerplein te Tilburg maakt men zich wellicht een voorstelling die niet overeenkomt met de werkelijkheid... De tempels van het consumentisme zijn gegoten in strak, koud beton en dag aan dag sjouwen hier de adepten, die men ook slachtoffers zou kunnen noemen, voort in een no...

Aan de voet van het oude Paleis-Raadhuis, in het hart van onze stad, zijn rotsblokken opgestapeld als in een berglandschap waarop we zij aan zij zaten en ik met jou mijn wederwaardigheden deelde. Je droeg bij uitzondering een bontgekleurde zomerjurk die je tengere gestalte strak omhulde, mijn vriend...

Zijn moeder was overleden. Als zijn bewustzijn vergeleken zou kunnen worden met een meer, met een stille watervlakte, veroorzaakte het heengaan nauwelijks een rimpeling in de oppervlakte hiervan. Hij vatte haar leven samen in enkele luttele feiten in een "In Memoriam" alsof hiermee uitgesproken zou ...

In het meest duistere jaar van mijn leven en in zijn meest duistere seizoen koos ik er bewust en vrijwillig voor - in weerwil van mijn hogere opleiding - een salaris te gaan verdienen met mijn handen in combinatie met een machine; ik werd typiste. En zo herinner ik mij hoe ik voor het eerst in de...

Na de grote hitte, toen augustus overging in september, was het weer goed toeven op het provisorische terras vóór Kringloopwinkel "Portagora" en ik trof er deze keer een senior met glad, achterovergekamd grijs haar en een snor die zijn bovenlip overhuifde. Hij zei aan de Piushaven te wonen en "Por...

Ik sprak de woorden die de longarts mij gezegd heeft als het ware voorzichtig en bedachtzaam uit: "U lijdt aan ernstige, esinofiele astma". Ik leg mij te rusten op het kussen en denk na over mijn diagnose, mijn voorland, mijn toekomst. In het ziekenhuis hebben ze het mechanische "speeltje" waarmee d...

Daar, in die buurt, de buurt waarin tien van mijn woelige jeugdjaren voorbijvlogen als de ijlende, rusteloze wind, verheffen zich nu de muren, verheft zich nu de façade waarachter zich een drama ontrolt. Van buiten af kan men die stenen façade nietsvermoedend beschouwen, onwetend als men is van de...

Zorgcentrum "Koningsvoorde" aan de Generaal Smutslaan is goed geoutilleerd met langgerekte, goed verlichte gangen en met trappenhuizen die tot de verbeelding spreken. Men kan er zich met recht thuisvoelen. Toen de eerste kou van het seizoen al in de lucht zat was het er "Herfstmarkt" en had mevro...

Het ziekenhuis bevindt zich op loopafstand van mijn woning te van geheel andersoortige voorzieningen, zoals daar zijn een tankstation, een supermarkt en een restaurant. Via een feeëriek overschaduwd pad bereik ik de gebouwen die hoop op de gevel in trotse zwarte letters de naam ETZ Twee Steden d...

Is onze mooie nieuwe bibliotheek in Tilburg, onze LocHal, nu een verkapt of veredeld café geworden of is het werkelijk een bibliotheek? Ik kwam graag en veel op het Koningsplein, in het oude pand. Het was er besloten en rustig en niet zo gigantisch monumentaal als aan de Brokxlaan. Een brede tr...

Aan mijn linkerbeen vertoonde zich een felrood plakkaat, als een sok van eczeem, reikend tot aan de kuit en ik bedacht dat een foto hiervan goed zou passen in de collectie van het nabijgelegen De Pont Museum omdat die toch al uitmunt door uitzinnige absurditeit. In het verschiet lag een afspraak ...

De woorden "alleen" en "eenzaam" zijn wel erg vaak gevallen vandaag tijdens het uitstapje van de senioren. Voor de attente toehoorder zijn ze als clichés; de hele conversatie is ermee doorspekt. De eenzaamheid stapelt zich als de grootste belasting op de schouders van zelfs de meest doorgewinte...

In de Koestraat in Tilburg bevindt zich te midden van de huizenrij een enigszins opmerkelijk en merkwaardig pand, brandpunt van mijn eerdere bezoek. De ingang ligt enigszins verscholen, een eindje van de straat af en via een binnenplaats waar zonnebloemen bloeien is deze te bereiken. Op een avond w...

Het is een kleine woning, ergens verscholen achter het kosmopolitisch aandoende lint van de Korvelseweg dat de stad doorkruist, doorsnijdt. Daar heb ik hem getroffen, de nu gepensioneerde tekenleraar. Zijn carrière ijlde voorbij als de stormachtige wind aan het lyceum waar sinds jaar en dag de p...

De honderdjarige filmzaal biedt uitzicht op statige en elegante negentiende-eeuwse panden in de Willem II-straat en ook de manshoge beeltenis van Koning Willem II aan de wand, met de degen aan zijn zijde en de trouwe jachthond, gekleed in het ouderwetse uniform met de epauletten op de schouders, her...

Het spiegelende, zwarte water strekt zich uit tot in de verte en een bootje nadert, maar maakt rechtsomkeert en verdwijnt uit het zicht. Een sterke man draait de oude brug open met al zijn krachtsinspanning. Mevrouw had me uitgenodigd en trakteerde me op ranja; de rozerode drank bevond zich in ee...

De wekelijkse Markt had de jaarlijkse Kermis snel vervangen. Het was een mooie zomerdag die al aan september deed denken met een milde en aangename temperatuur, zodat de atmosfeer de zintuigen verwende en streelde..... En zo trof ik op die zomerdag vóór Kringloopwinkel "Portagora" aan het grote...

Zo moet het geweest zijn in die lang vervlogen tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in mijn geest in nevelen en duisternis gehuld. In de kamer van mijn vroegste jeugd stond de tafel met daarop het bonte, wollige, gedessineerde kleed met ingewikkelde patronen en de vaas van helder, doorzichti...