Alle inzendingen van I.Broeckx

De Intercity naderde het station van Geldrop. We waren de metropool Eindhoven gepasseerd. In de verte schemerden door de ramen van de coupé de parallelle torens van de koepelkerk met hun bolronde bekroning, eens van zo dichtbij aanschouwd tijdens het ziekbed van mijn liefste moeder dat spoedig zou ...

Met een min of meer machteloos gebaar haalde de longarts, gekleed in de witte jas, vóór mij aan de andere kant van het bureau zijn schouders op. "Oud worden willen we toch allemaal" had ik opgemerkt. De ziekten astma en COPD zijn onvoorspelbaar en wispelturig en zij kunnen zoals zij klaarblijk...

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen. Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de Eng...

De nieuwe dag, die ons nog altijd geschonken wordt, heeft zich aangekondigd met uitbundig licht en met een bleke hemel achter het geboomte aan mijn venster. De Tilburgseweg, omringd door de pontificale villa's van de welgestelden, verbindt als vanouds Tilburg en Goirle. In het dorp ben ik welko...

De dichte, grijze mist was nog niet opgetrokken en de winter zegevierde nog altijd. Maar in de atmosfeer waren al verheugende tekenen en voorboden van de naderende lente te bespeuren. Het land trok aan onze ogen voorbij. De groene weiden met daarin soms de elegante paarden die huiverden in de kou...

Eenmaal in de week, meestal op dinsdag, kwam oma op bezoek en ze bracht dan steevast bananen mee. Ze legde daartoe de weg af van de chique wijk naar ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, met onze ouders woonden. En eens bracht oma voor mij een fuchsia mee, naar ik meen voor mijn verjaardag. Ik...

De grijsharige meneer die vóór mij zat in de tram die haar ogenschijnlijk eindeloze parcours voortzette op het traject Den Haag - Zoetermeer verzekerde mij dat hij de kluts op digitaal gebied geheel kwijt was. Wat een overeenstemming kwam tot stand tijdens de korte ogenblikken, gedurende het momen...

Een merkwaardig staketsel, gelardeerd met groene, gazen schermen, omgeeft sinds enige tijd ons appartementencomplex. In het voorstadium van de renovatie zijn de gehelmde heren bouwvakkers gearriveerd die driftig rondmarcheren op de nu gecreëerde houten etages rond mijn woning. Zij reopen elkaar van...

Op een dag maakte ik opnieuw aanstalten naar je toe te gaan; naar jou, mijn werkelijke vriend om de overigens onoplosbare problemen aan de orde te stellen die de Kantiaanse filosofie omtrent het zozeer beroemde "Ding an sich" oproept en die door Schopenhauer met zijn interpretatie opnieuw belicht ...

Bij de eerste, aanvankelijke aanzet tot de wandeling die ik, welhaast noodzakelijkerwijs, volvoer over het kronkelige, slingerende pad naast mijn woning, manifesteert zich opnieuw en allerminst voor de eerste keer de felle pijn in mijn linkerheup die "Gang und Gebe" is geworden. Een slijmbeurson...

Lang had ik in de rondte gedrenteld, steeds weer een voordeur naderend die hardnekkig voor me gesloten bleef. Dit speelde zich af in het warmste seizoen en de hitte drukte loodzwaar op de wereld en op mijn lichaam. Daarbinnen vond klaarblijkelijk een buitenissige therapeutische sessie plaats en enke...

Met mijn krakkemikkige gestalte, met mijn bewegingen en met mijn voorkomen schijn ik, waar ik ook kom, een hulpvraag te uiten of te demonstreren ("Gaat het mevrouw, kan ik u helpen?") maar ik ben mij allerminst bewust van de aftakeling die toch wel zichtbaar moet zijn op mijn zeventigste, al kijk ...

De riedel van een traditioneel Kerstliedje weerklonk op de achtergrond in de boekwinkel. Maar het Kerstgevoel bezielde mij niet waar de medemenselijkheid - zozeer gewenst en zozeer eeuwenlang gepropageerd door de traditionele godsdiensten - in deze tot onheil gedoemde wereld in een grote mate eeuwen...

Opnieuw en allerminst voor de eerste keer richtten mijn voetstappen zich naar het nabijgelegen lage gebouw van de Huisartsenpost aan de Lage Witsiebaan met haar lange sequentie van spreekkamers die in de avondlijke en nachtelijke uren hun licht over de parkeerplaats werpen. In de spreekkamer moet...

Tegenwoordig stelt men her en der die kleine kastjes op met enkele boeken erin zodat je naar hartenlust kunt halen en brengen uit je bezit. Op een vroege morgen koos ik een "dierenencyclopedie" uit een dergelijk fragiel kastje, opgesteld voor ons Wijkcentrum. De kleurige plaatjes van de dieren bew...

In onze stationshal, die overigens niet uitblinkt door de sfeer die men wellicht zou wensen, is sinds kort een piano opgesteld en een uitbundige en enthousiaste jongeman beroert de toetsen. Jongeren, mogelijk enthousiaste studenten verzamelen zich in de hal die nu hun trefpunt vormt. Men heeft nog g...

Hij was een internist die bij uitstek hart had voor zijn patiënten. Twee keer per jaar bezocht ik hem in het gezelschap van mijn bejaarde moeder wier zware lichaam ik voortduwde in de rolstoel. Bij Hem en alleen bij Hem, die ze als niemand anders vertrouwde en waardeerde, vloeide het verdriet van h...

De heide wachtte al op ons. Ze lag met haar paarse pracht, met haar boomgroepen en grafvelden uitgestrekt tot aan een verre horizon en weer doorkruisten we haar, via het "schelpenpad" dat diep in haar doordringt. Het voorjaar was nog koud maar mijn hortende en rochelende ademhaling kon ons nauweli...

We naderden Den Bosch. De chauffeur had het voertuig stevig in de hand en het parcours was snel afgelegd. Den Bosch kent haar toegangswegen, zoals ik vermoed geflankeerd door de panden van de "burgerlijke elite". Op de onderwijsboulevard is het een komen en gaan van opgewekte, vrolijke jongeren di...

De lerarenkamer lag aan het eind van de lange, betegelde gang, die door haar ramen, die ondersteund werden door witte tweelingzuiltjes, uitzicht boden op de drukke Ringbaan Oost. De enkele gymnasiasten die "de studie overleefd hadden" onder wie ook ikzelf kwamen daar bijeen aan een lange tafel, o...

De straten die de namen dragen van medici die ongetwijfeld hun sporen verdiend hebben zoals Pieter Pauw, Reinier de Graaf en Gerard de Bondt omcirkelden het oude St. Elisabeth Ziekenhuis dat in later jaren aan de slopershamer ten prooi viel. Daarna verrees op zijn grondgebied Psychiatrisch Ziekenhui...

In de hooggelegen ziekenkamer waarin ik was ondergebracht was rond het middernachtelijk uur een kolkende donkerrode vloed, een brede stroom die niets anders bevatte dan mijn eigen bloed: aan mijn keel, mond en lippen ontsnapt die ik noodgedwongen maar botweg naast mijn bed op de kale, koude, gladde ...

Tandartspraktijk Tilburg Zuid is gevestigd in wat men een groot "kantoorpand" zou kunnen noemen. In de wachtkamer ontmoet ik enkele kinderen met hun gesluierde moeders. Een zwartharig meisje van een jaar of elf draagt twee joyeuze staartjes in het haar en een brilletje op de neus met ronde glazen en...

Tijdens die vroege jaren was het wel eens het geval dat de "ratrace" van de schoolcarrière onderbroken werd door een griepje. Dan hoefde ik even niet de riedel "Groningen, Zoutkamp, Uithuizen" in mijn hoofd te stampen en de kleurige landkaarten te tekenen die vergezeld gingen van de lijst met p...

Als vanouds schemert een bleek licht door de beide glazen deuren aan weerszijden van ons trapportaal. Anoek, de jongedame die sinds een goed jaar de flat aan de andere zijde bewoont, is thuis. Voor mij vertegenwoordigt zij de gave, ongeschonden jeugd; zo ver van mij, zo onbereikbaar ver. En in ...

Het was in dat jaar van ons eindexamen: 1971. Het langwerpige gebouw (stijl: Nieuwe Zakelijkheid) had ons gedurende zes jaar geherbergd en het was onze dagelijkse bestemming geweest. Onze leraren, zelf als de legendarische romanpersonages uit de romans die aan de orde kwamen, schroomden niet de e...

Over een bemost pad zijn we vandaag de merkwaardige "boerderij" in Heukelom genaderd, waarvan we tevens het interieur bezichtigd hebben en die als een museum is volgestouwd met satanisch en demonisch aandoende rariteiten en parafernalia zodat hiermee welhaast de hallucinatoire wereld van de waanzi...

Eens, in mijn kinderjaren, moet ik met mijn toen nog jonge ouders op treinreis zijn gegaan. Het landschap moet zich ontvouwd hebben aan weerszijden van onze coupé. En zo rapporteerden mijn goede ouders tot in latere jaren hoe ik de Domtoren had gesignaleerd die hoog uittorende boven zijn omgeving. ...

Bij Bruna, aan de Schouwburgpromenade, drentelde ik als verdwaasd en gedesoriënteerd, en peinzend, mijmerend, geruime tijd rond vóór de uitgebreide collectie kleurige tijdschriften die een hele wand beslaat. Voor de hitsige en frivole heren hebben ze daar zelfs de edities van "Playboy" met volu...

Ze waren met zijn tweeën gekomen; de medewerkster van de welzijnsorganisatie en de jongedame die zich "Laura" noemde. Mevrouw ging meteen maar "autoritair" aantekeningen maken op een notitieblok over mijn dagelijkse bezigheden; waarom, met welk doel? Nu, wegens de massahysterie en de kuddementa...