"Werkgever" geworden tegen wil en dank
In 1979, toen de sneeuw viel, is ze geboren, mijn trouwe Ilonka, die mij op een goede dag geschonken werd. Ze is gekomen en ik verklaarde haar geen werkgever te zijn en dit voor haar nooit te zullen worden.
Met Kerstmis bracht ze me een geschenk, namelijk een feeëriek landschapje, een straat met huizen van hout, waarachter een lampje brandt.
Ze is mijn trouwe Ilonka, die mijn dierbare jeugdfoto's, onvervangbaar en kostbaar, en het klokje dat de uren van mijn leven welhaast roekeloos wegtikt, zorgvuldig schikte op het bureautje.
23 januari 2022
Geplaatst in de categorie: bedankt