Alle inzendingen van I.Broeckx

Toen de avond viel, namelijk de avond van de vierentwintigste december ofwel de Kerstavond van dit jaar, lag onze stad uitgestrekt als een mooie jongedame. Overal flonkerde triomfantelijk licht. Ook de Korvelseweg, brandpunt van commercie en consumptie, was overhuifd door schitterende tierelantijnen. Bij de paters Capucijnen domineert een wel zeer…

Treurig, treurend en bedroefd weerklinkt de muziek van de doedelzak bij de herdenking van de Bevrijding van Goirle door de Engelsen, Amerikanen, Polen en Australiërs in 1944. De klanken van het "God Save the Queen" zijn overweldigend en brengen het gemoed in beroering. Het publiek staat er stil bij, in kaarsrechte houding, met alle respect en eerbied…

Een zwart "elektrisch voertuig" kwam me in de vroege morgen halen en het bracht me naar het Twee Steden Ziekenhuis. Rond het tijdstip van zeven uur in de morgen is het nog rustig in de centrale ontvangsthal maar enkele verpleegkundigen en artsen treden al aan voor hun werkzaamheden. Men kan op dit tijdstip zijn blikken nog altijd werpen op een nachtelijke…

Ik sta te wankelen en te trillen op mijn benen voor het loket in de sfeerloze dokterspraktijk - waar mijn huisarts sinds jaar en dag zetelt en waar de meisjes stressen om hun taken te volbrengen - in afwachting van de diagnose. Mevrouw heeft enige tijd nodig om de computer te raadplegen die men met een modern cliché altijd "traag" noemt omdat men…

De morgenhemel toont vele tinten; zij licht kleurrijk op. Weer is een dag aangebroken in de Nassaustraat, die meetellen zal voor de eeuwigheid. Het licht werpt dartelende, wervelende vlekken op de wanden van mijn kamer, altijd anders, altijd fascinerend. Het speelt over het jeugdportret uit mijn zesde levensjaar en over de beeltenis van de allerliefste…

Door de duisternis die de wereld ook in de vroege morgenuren overspoelt ben ik opnieuw op weg gegaan en passeerde ik de gebouwen van de GGZ. Onder meer die heilloze, nu verlichte vergaderzaal waarin ik eens mijn zinloze en onbetaalde notuleerwerk verrichtte terwijl de andere deelnemers aan de vergadering het steeds weer besmuikt moesten hebben over…

Het was zonder twijfel een schitterende avond in de Tilburgse Concertzaal op 19 december 2022 toen een formidabel orkest aantrad om oude en nieuwe Kerstliederen ten gehore te brengen. Het orkest, de dirigent en de tenor waren uiterst representatief en hun muziek bereikte ongekende hoogten en zij zwol aan tot proporties die bij mij uitbundige tranen…

In onze jeugd woonden wij in ons arbeidershuisje niet ver van het Tilburgse Leypark, dat daar in de zomer zonovergoten lag te schitteren met al haar vegetatie. Het was ontworpen door tuinarchitect Leonard Springer. In de verte, voor onze ogen nauwelijks bereikbaar, bevond zich een wit huis, een soort villa, die ruimschoots tot onze verbeelding sprak…

Uit mijn zwaar verouderde brein dat als een oude wijn ver over de datum is, ontsnapt soms als het ware een langgerekte ponskaart als uit een ouderwetse massieve computer; een ponskaart waarin gaatjes geperforeerd zijn die staan voor gebeurtenissen en belevenissen uit een lang, vervlogen verleden. Zo was er eens die avond, toen we samenkwamen in…

Een lange gang, die men met enige moeite ook als "boulevard" of "avenue" zou kunnen kenschetsen en die men zelfs "medische boulevard" zou kunnen noemen, zoals men aan het Tilburgse Elisabeth Ziekenhuis wellicht terecht de naam "Medisch Bolwerk" zou kunnen toekennen, vormt als het ware de toegang tot het ziekenhuis. Zij wordt geflankeerd door…

Vaak ontmoet ik op het kronkelige pad naast mijn woning, dat in deze herfst belegd is met cognackleurige en okergele herfstbladeren, een grijsharige, oudere mevrouw met een zwart-wit getinte hond waarvan het ras mij niet helder voor de geest staat. Juist vandaag streelde ik het onschuldige dier over de zachte, lieve kop en vroeg om een pootje. Het…

Een grote etalagepop met waarachtig een vrouwelijk gezicht en met een mijter op het hoofd en een kleurig kazuifel aan stond onlangs opgesteld in de "Vincent-Shop", vergezeld van zijn zwarte Piet. Uit de bescheiden collectie in de zaak kon men zeker ook iets voor een kind kiezen. Een mooie, bont gedecoreerde doos met rode en blauwe vlakken die kleurige…

De Opstapbus is voor komen rijden en ze hobbelde aanvankelijk door de straten die geen schoonheidsprijs verdienen. Later voerde onze chauffeur ons met ferme hand over de snelweg naar onze bestemming, het dorp Zundert. Het landschap buiten weerspiegelde een desolate winter. In het pannenkoekenrestaurant nam mijn grenzeloze verdriet proporties aan als…

Een lange gang mondt in het Twee Steden Ziekenhuis uit in een wachtkamer die uitzicht biedt op merkwaardige architectonische constructies en op een hoge, witte schoorsteen die eveneens kennelijk merkwaardige doelen dient. In genoemd lokaal ontmoet ik twee gedrochtelijke personen die zich hier met onbekende doelstelling bevinden: een gezette mevrouw…

Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" ligt als het ware verscholen in de wijk, vlakbij de spoorlijn waar de treinen voorbijrazen die al velen het leven gekost hebben. Van de zomer, tijdens de hitte, was ik daar met een vriend. Nu de kou in de lucht zit ben ik in het gezelschap van mijn vriendin. We bewonderen het wondermooie schilderij aan de wand,…

Wegens mijn halve blindheid en forse bijziendheid draag ik sinds jaar en dag de kleine schijfjes van mijn contactlenzen. Ze waren echter verschoven en bivakkeerden onverhoopt en ongezien ergens onder het ooglid. Ik moest de halve stad doorkruisen om de zaak van de opticien te bereiken. Mevrouw daar toverde met een handige manoeuvre het schijfje tevoorschijn…

Gedurende mijn lange leven heeft talloze malen en in een onafgebroken sequentie de onzalige, wrede medemens de gevoelige instrumenten van mijn hart en ziel trachten te bespelen. Het resultaat is een eveneens onafgebroken en onoverzichtelijke opeenstapeling van kwetsuren, als een verderfelijke Toren van Babel, als een onzalige en klotsende rivier die…

Ik was het kraampje genaderd waarin een dame met zacht, opgestoken en glanzend Indonesisch haar haar lekkernijen bereidde. De kou van december geselde mijn oude lichaam. In slechts één woord sprak ik uit wat zolang onuitgesproken was geweest: het woord was "verdriet". "Bent u iemand verloren?" repliceerde ze. "Nee, het is iets anders", was mijn…

De welvingen aan de voorzijde van mijn lichaam, die mij, naast andere kenmerken, mede tot vrouw stempelen, wil ik niet verliezen. De arts heeft ze onlangs lichtjes gepalpeerd, dit in tegenstelling tot die andere "medicus" die eens naar hartenlust de "gewraakte" lichaamsdelen kneedde en masseerde. De halve bollen, die rusten op het bovenlijf geven…

De mevrouw van "Wonen Breburg", de Woningcorporatie, belde aan. Ze besteeg de drie trappen die leiden naar mijn appartement en ze betrad het halletje dat mijn keuken, woonkamer, douche en w.c. begrenst. "Kent u de bewoner op huisnummer tweehonderdvijfentwintig?" was haar vraag. "Wij, als buren, hebben geen contact met elkaar", was mijn antwoord…

Het Energieplein is te voet bereikbaar vanuit de Nassaustraat via twee routes: één ervan loopt via het Smidspad, het Wilhelminapark en de Theresiastraat. Als men echter met de bus gaat moet men de reuring van de Stationshal waar jongeren het turbulente spel van hun jeugd spelen en van het Burgemeester Stekelenburgplein doorkruisen om via de Atelierstraat…

Een kwiek vogeltje van helder, doorzichtig glas schonk je mij, mijn liefste, nu grijsharige zuster. Ik weet, ik besef terdege wat je mij ermee wilt zeggen. Het kunstvoorwerpje vormt voor mij de bekroning van onze zusterliefde na de roerige, turbulente tijden met de vele onderlinge botsingen die we doormaakten. Nu siert het mijn oude, negentiende-eeuwse…

In het voorbijgaan zag ik voor een overigens geblindeerd raam in de Dillenburglaan een roodbruine kat liggen. Languissant en uitgestrekt, zoals katten gewoon zijn, lag het beest daar en ze leek totaal onverschillig voor mijn indringende, nieuwsgierige blikken waarvan ze zich niets aantrok. Zo'n dier zou ik voorgoed willen huisvesten, willen verzorgen…

November heeft zich aangekondigd. Het was vanzelfsprekend te voorzien dat november zou volgen in de rij der maanden die het jaar zullen voltooien. November gaat als vanouds gepaard met regenbuien en met feestverlichting die de feestdagen inluidt. Deze maand is gearriveerd in de lange sequentie van maanden die mijn leven vormden en tekenden en de opvolgers…

Ze vroegen hem, mijn door het noodlot getormenteerde vader, wanneer hij gelukkig was. "Als ik Mozart hoor, ben ik gelukkig", was zijn antwoord. En zo voedde hij me op met die muziek, waarnaar wij gezamenlijk luisterden op die zaterdagmiddagen. En zo bezegelden die wondermooie klanken ons bondgenootschap, onze kameraadschap van een trotse vader en…

Een lange rij patiënten had zich verzameld voor de deur van de eengezinswoning waarin sinds lange tijd mijn huisarts zetelt. Steeds meer personen sloten zich aan. Een naamplaat met de trotse, Chinese naam van de arts herinnert aan haar langdurige dienstbetoon en aan mijn vele bezoeken in het verleden. De twee injecties, tegen griep en tegen pneumokokken…

Ze zou langskomen zoals ze beloofd had en inderdaad belde ze die middag aan. Ze zag er verrassend oud uit met lijnen in haar gezicht en een dubbele ring om de vinger, mogelijk getuigend van veel liefde, maar tevens van veel leed. Haar naam was Wilma en ik was mateloos onbewust en onwetend van het feit dat ze steeds met haar goedgunstige aard op…

We schreven 1959. De kamers van het arbeidershuisje waren behangen en geverfd. In de lokalen van de lagere school, die gesitueerd was aan het eind van onze straat, hingen gazen gordijntjes voor de ramen. Door bepaalde sekten werd de ondergang van de wereld op korte termijn voorspeld; niet voor het eerst en ten onrechte. De buurtkinderen wilden ons gezin…

De jongeman, gekleed in een zwart T-shirt, sprak me aan met de eretitel "jongedame", waarop ik hem "jongeheer" noemde, een aanspreektitel waarmee ik hem vereerde. Naast het overige fruit en de groenten, de "Conference-"peren, de maïsgele en rode paprika's, de sinaasappels en de citroenen, trof ik de "Pink Ladies" aan, glanzende appels met…

Ik slenterde, ogenschijnlijk belangstellend maar in werkelijkheid onverschillig, door de zaak van "Bruna" aan de Schouwburgpromenade. De boeken en kaarten en de kantoorartikelen liggen daar opgetast voor wie ze wil grijpen, als een publieke dame in een etalage, achter een raam. Ik schafte slechts twee mooie boekjes aan met kleurige, glanzende kaft…