Alle inzendingen van I.Broeckx

Het dorp Valkenswaard is vanuit Tilburg goed bereikbaar. Na een tocht met de Opstapbus door landerijen, die nog in augustus het groen van een late zomer dragen, bereiken we het Nederlands Steendrukmuseum dat uitmunt door kunstcollecties van onvergetelijke kunstenaars uit de eveneens zo onvergetelijke negentiende eeuw. We zullen getrakteerd worden op…

Op een late augustusdag is het licht mild en gedempt. Op de weide naast het drukbezochte terras van Restaurant "De Zeven Geitjes" in Tilburg West huppelt een prachtig wit paard met wapperende staart. Aan de horizon die onze blik begrenst, passeren de treinen in aan elkaar tegengestelde richtingen. In de verte zien we eveneens merkwaardige, maar zeer…

Ik moet tot hun voordeel toegeven dat de gezichtsuitdrukking van de jonge dames en jonge mannen vaak wel meelevend en vriendelijk is. Toch blijft het mij soms onduidelijk waarom dit het geval is. Dat ik mij strompelend voortbeweeg en wankelend op mijn oude aftandse benen mijn evenwicht tracht te bewaren, schijnt het mededogen op te roepen waarvoor ik…

Ze had de eigenaardige karaktertrek dat ze alles moest tegenspreken. Aan het bouwwerk van haar meningen, dat zijzelf opgetrokken had, viel volgens haar nooit te twijfelen. Nooit vond een opmerking van mijn kant geen tegenspraak bij haar. Ze was eens gekomen voor het huishoudelijk werk en speelde op, mopperde en commandeerde naar hartenlust over de…

Nadat mijn reis naar de metropool voltooid was, zocht ik in de wirwar van de straten naar het huis van de oude vrienden. De kerktoren die het vriendenhuis overschaduwt zorgt ervoor dat ik sneller op mijn bestemming ben. Een naamplaatje op het huis in de achterafstraat geeft aan: "Jan en Marije van G." Mijn vriend opent de deur en ik kus hem op de…

Het was zelden verbijsterend onaangenaam te vertoeven op de Afdeling Tekstverwerking van het grote administratiekantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in haar wollen roze jurk, waakte als een kloek over de kuikens over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veulen sierde de wand in de ruime kamer waarin de dames…

Het viel me nooit mee als ik na terugkomst van Haar in het zwarte vlak van de zoveelste eenzame nacht moest staren terwijl ik had willen rusten aan de schouders, aan de borst en in de armen van Degene die me deze hardnekkig bleef weigeren. De liefde en de verliefdheid waren tot absolute waanzin verworden, vervallen en gedegradeerd. De intercontinentale…

De prijsvraag uit het jeugdblad "Fix en Fox", waarin we als kinderen lazen over de bontgekleurde stripfiguren Fix en Fox en Lupo, vormde geen gigantische opgave voor me. Ze moeten me van de zijde van de redactie de pocketboekjes graag gezonden hebben. Het waren kleine pockets waarin avonturen beschreven werden die tot mijn verbeelding spraken. Als…

"Curae leves loquuntur, ingentes stupent" ("Kleine zorgen daar praat men over; over grote zorgen zwijgt men") aldus leerde ik op school en ik weet nog altijd niet of je daarom bleef zwijgen tijdens onze zo frequente wandeltochten op die zondagmiddagen.... Later, veel later kwam het mij ter ore hoe het noodlot je getroffen had. En nu je geestesvermogens…

Ik kwam haar tegen op de bank in de winkelgalerij nabij de Copyshop die doorgaans plaats biedt aan passanten van divers allooi en pluimage. Ze verklaarde op weg te zijn naar de nagelstyling-shop. Vóór haar aanstaande vakantie in Turkije wilde ze de nageltjes aan haar handen en tenen, die nu felrood van kleur waren, laten bijwerken. Uit een plastic zakje…

De heren bouwvakkers en dakbedekkers hebben nu ook het dak beklommen van onze oude woningen uit 1954. Vanuit mijn veilige laag-bij-de-grondse positie sla ik hen gade. Een glanzend geel geverfde hijskraan, bij uitstek een product van techniek en vernuft is nu ook opgesteld in de straat om de heren te ondersteunen bij de werkzaamheden. En zo zie ik hen…

In de woning in Goirle, die ik zestien jaar geleden zo vaak betrad met mijn inmiddels lang overleden ouders, woont nog altijd oude Marianne, nu 86 jaar, eens de trouwe huishoudelijke hulp van mijn moeder. Na zestien lange jaren, gekenmerkt door tal van gebeurtenissen en excessen, die zich als het ware "onbeschaamd" hebben opgestapeld, hadden we…

Een grijze kat met wollige vacht en scherpe gele ogen sluipt behoedzaam en voorzichtig rond te midden van een collectie van lieflijke zomerbloemen in een buurt die merkwaardig aandoet door haar vervallen panden en rommelige architectuur. Ik lok het dier maar eigenzinnig keert het zich van me af en vervolgt het haar weg.....…

De Tilburgers herinneren zich doorgaans hun eerste dansles nog goed. "Het was bij het Wit Perdje in de Heikant", verklaarde de meneer die ik ontmoette in het restaurant van het Twee Steden Ziekenhuis. De heupoperatie stond voor hem op stapel en ik zag dat hij enigszins trok met zijn linkerbeen. "Laat in de avond gaaget nog een bietje", verklaarden…

Mijn blik vernauwt en versmalt zich tot een enge, beperkte sfeer en kring, tot een klein universum. De machtige vleugels die mij droegen en die ik kon uitslaan dragen mij nog nauwelijks en zij laten het afweten. Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdriet en de tranen, maar ook van het geluk, van de schoonheid…

De lichtblauwe hemel van augustus is als met een kleurpotlood ingekleurd. Hij overkoepelt de gebouwen van "Het Boshuis" en een zoele wind verfrist de gelederen. Kennelijk om de zaak op te sieren liggen vóór het gebouw wat stenen en keien, zorgvuldig en sierlijk gerangschikt, gelardeerd met helgele bloemen met een bruin hart waarvan de naam mij onbekend…

Op het terrein van de inrichting treft men een lusteloze, vervallen berkenboom aan en enkele bosschages die nauwelijks het leven schijnen te houden onder de gestaag neervallende regen. Dit alles biedt geen vrolijke aanblik.... De goedgunstige begeleiders wilden nog gaan wandelen met de cliënten maar het weer zat niet mee en enkelen van hen hadden…

Ik naderde het danteske groepje vóór het kraampje waarin Indonesische lekkernijen werden verkocht. "Hoe gaat het?" vroeg mevrouw. "Het gaat wel", antwoordde ik. "Niet altijd zeggen dat het goed gaat", merkte de heer in de rolstoel op. "Het gaat niet goed en het gaat niet slecht", was daarop mijn repliek, waarmee ik aan wenste te geven dat…

Het was op die (winter-)avonden dat we samen op weg gingen, vaak dik ingepakt tegen de kou en we via de lange Ringbaan Oost het zwembad bereikten; mijn moeder, mevrouw Brouwer, onze buurvrouw en ik. Ik was zeven jaar oud. De geur van chloor was allesoverheersend in de accommodatie. Enigszins in een uithoek bevonden zich de douches die we bezochten…

In de Regiotaxi deelt men als vanouds lief en leed met chauffeur en medepassagiers. Hij was ervan overtuigd dat alle ultieme rampscenario's die de "Condition Humaine" in de zo oneindig lange mensengeschiedenis aan het mensdom gepresenteerd heeft juist hem overkomen waren door zijn recente ontslag. Helaas had hij de auto van zijn voorgaande werkgever…

Te vroeg heb ik deze wereld betreden. Te vroeg verliet ik het veilige bastion van de moederschoot. Op 13 augustus werd ik verwacht, mijn eigenlijke geboortedag, maar het licht van de wereld verwelkomde mij op 27 juni. IJlings werd ik vervoerd in een verwarmd kistje naar het Elisabeth Ziekenhuis. Daar was warmte maar het was allerminst de warmte van…

Mijn brieven, die over mijn wel en wee verhaalden in vervolg op onze jarenlange diepe vriendschap en op de uiterst kameraadschappelijke conversatie die we welhaast dag aan dag hadden gevoerd in je armetierige huisje, verdwenen tenslotte in een nooit eindigende stroom naar de verre bestemming die je uitgekozen had. Vaak zelfs had ik gekleurd en geïllustreerd…

In de Noordstraat in Tilburg bevindt zich vrijwel onopvallend tussen de huizenrij een breed pand met hoge ramen. Van binnen bevat het onvermoed een vergaderzaal en tevens de werkkamers van secretaresses en directeuren. Veertig jaar geleden stond ik bovenaan de met lichtgroen vinyl belegde trap die de verdiepingen scheidde, gekleed in het zelfgemaakte…

Hoewel de zee niet naliet haar majestueuze grandeur te tonen die voor sommigen terecht aanleiding kan zijn tot dichterlijke overpeinzingen en beschouwingen gaf de muziek in een van de restaurants die grenzen aan de boulevard aan mijn medepassagiers aanleiding tot kabaal en extase om het Nederlandse lied dat luid weerklonk in de accommodatie. Vingers…

De roze loper, die op Roze Maandag onze lhbti-ers had verwelkomd, lag nog uit en voerde ons naar het centrum. Onze Kermis is de grootste van de Benelux en ze verwelkomde ons ook vandaag. Een voor sommigen en met name voor kinderen angstaanjagende gestalte van een soort voorhistorische aap is opgesteld aan de Spoorlaan. Een klein glanzend grijs olifantje…

De op uiterst armoedige wijze ingerichte woonkamer, die ik ken van eerdere gelegenheden, sluit direct aan op de binnenstadse tuin die zich als het ware opdringt aan de blik en deze overrompelt. Een steile witgelakte trap leidt in dit huis naar de eerste verdieping Beschermd door de cocon van het levenslange, nooit verblekende huwelijksgeluk leefde…

Hij stond te wachten bij de bushalte aan de Korvelseweg en droeg in een tas een fors boeket grote witte orchideeën met lange, houterige stelen en ovalen bloembladen. Ik waagde het hem te vragen of de bloemen voor zijn vriendin bestemd waren. Ze bleken voor zijn moeder bestemd te zijn die nog zelfstandig woonde in Arnhem. Een mijl op zeven vanuit Tilburg…

In Tilburg Zuid bevindt zich in een achterafstraat op een eerste verdieping een merkwaardige ruimte. Ik passeer het pand nog weleens met de Regiotaxi. Eens, in lang vervlogen jaren, was daar mijn etage. De ramen zijn nu geblindeerd. Maar destijds stond in de langwerpige ruimte voor het zuidelijke raam mijn oude houten bureau waaraan ik de studie van…

Nu mevrouw langs is gekomen en nu ze de plannen voor de verbouwing heeft aangekondigd, ben ik in een goede stemming gekomen. Ik kan met recht uitzien naar de lichtgroen getinte voorzetwanden die aangebracht zullen worden en neem me alvast voor daartegen de schilderijen, afkomstig uit mijn ouderlijk huis, te hangen; de afbeeldingen van een molen en van…

Met een min of meer machteloos gebaar haalde de longarts, gekleed in de witte jas, vóór mij aan de andere kant van het bureau zijn schouders op. "Oud worden willen we toch allemaal" had ik opgemerkt. De ziekten astma en COPD zijn onvoorspelbaar en wispelturig en zij kunnen zoals zij klaarblijkelijk wensen, op ieder moment hun aanvallen hervatten…