Alle inzendingen van I.Broeckx

De grijsharige meneer die vóór mij zat in de tram die haar ogenschijnlijk eindeloze parcours voortzette op het traject Den Haag - Zoetermeer verzekerde mij dat hij de kluts op digitaal gebied geheel kwijt was. Wat een overeenstemming kwam tot stand tijdens de korte ogenblikken, gedurende het...

Op een dag maakte ik opnieuw aanstalten naar je toe te gaan; naar jou, mijn werkelijke vriend om de overigens onoplosbare problemen aan de orde te stellen die de Kantiaanse filosofie omtrent het zozeer beroemde "Ding an sich" oproept en die door Schopenhauer met zijn interpretatie opnieuw belicht...

Hij had aangebeld en hij verscheen aan mijn voordeur om spoedig aan de slag te gaan om de klus in het souterrain te klaren. Ik had de sleutels van de berging weer eens verloren. De klus die hem opgedragen was bleek een rotklus. Na zeer geruime tijd daalde ik naar beneden, de drie trappen af om te...

Het Imari-porselein vormt een zeldzame soort van Japans of Chinees negentiende-eeuws porselein, vaak met oranje en blauwe motieven en afbeeldingen. In een kringloopwinkel zag ik onlangs nog een fraai bord in die stijl in de etalage dat geveild zou worden.... Mijn zozeer door het leven gekwelde...

In de morgen vertoont zich aan de horizon achter de boomgroepen en achter de huizen een rozerode hemel. Vanzelfsprekend gaat de zon, die zich later aan het panorama toevoegt, eveneens op in de Nassaustraat... Later mengen zich de tinten van de hemel als op een palet en zij wordt grijs en...

Accenten van donkerrood en donkerbruin doorweven het overigens nog groene bladerdak van de esdoorn. De staalgrijze hemel vormt de achtergrond waartegen de grillige omtrekken van haar kruin zich aftekenen. De herfst is in aantocht. Het licht is al dat van oktober. Spoedig zullen de takken...

Beste mede-scribenten en lezers Excuses voor mijn eerdere mededelingen. Het is toch goedgekomen Ineke Broeckx

Accenten van donkerrood en donkerbruin doorweven het overigens nog groene bladerdak van de esdoorn. De staalgrijze hemel vormt de achtergrond waartegen de grillige omtrekken van haar kruin zich aftekenen. De herfst is in aantocht; het licht is al dat van september. Spoedig zullen de takken...

Ze is altijd de rust zelve; is ondanks haar immens kwellende pijnen altijd vriendelijk. Ik durf het haar nauwelijks te vragen maar ik vermoed dat ze de dood, die haar zal bevrijden, voortdurend in het vizier heeft. Ik noem haar "Ans" en spreek haar naam vaak uit. In de kamer die uitzicht bood...

Ach, hoezeer koesterde de hoofdredactrice aanvankelijk haar redactieleden! Ze bracht zelfs eens worstenbroodjes voor hen mee! (Dat ze in de buurt beschouwd werd als een "misselijk wijf" wist ik toen nog niet...) Maar ze pronkte met de veren van haar vrijwilligers, terwijl ze zelf niet in...

Ondanks het wijdverbreide en momenteel overheersende isolement, dat allen en ook mij treft, heb ik een bezoeker gehad. Zittend voor het raam dat mijn balkon begrenst, zag ik het vogeltje, een grijs, groen en geel pimpelmeesje, naderen en aanvliegen, aanvankelijk schuw en voorzichtig en later meer...

Het regende; een maartse regen die ons verraste en die sommigen verheugde. Op straat kwam ik een echtpaar tegen dat een klein zwart hondje aan de lijn voerde dat gekleed was in een helgeel plastic regenjasje. "Ach, wat is uw hondje mooi aangekleed meneer en mevrouw", merkte ik op en ze...

Na een lange wandeling door het dorp dat zozeer tot het decor van een lang verleden behoort en dat zo vaak mijn bestemming is geweest gedurende de lange, voorgoed voorbije en vergane jaren, bereikten mijn oude, grijsharige vriendin en ik het metalen, solide hek dat de toegang vormt tot de...

Vele Tilburgse families koesteren hun moeder in hun hart en bezoeken het Zorgcentrum waar ZIJ, zwaar verouderd, haar dagen nog altijd rekt. Ter gelegenheid van Moederdag is de gang gesierd met een guirlande van kleurige vlaggetjes en op het slagroomgebakje, dat prijkt in een glazen kastje, treft...

Ik kwam aanstrompelen vanaf de verre bushalte aan de Bredaseweg met een geblesseerd en pijnlijk linkerbeen langs panden van gevestigde notabelen. Ik bereikte tenslotte het terras van Café-Restaurant "De Carrousel" aan de Schouwburgpromenade. Ik mocht aanschuiven aan haar tafeltje. Ze bezat...

Voor de tweede keer betrad ik vanavond het gebouw met de lange gangen van GGZ Breburg aan de Korvelseweg. Vanavond scheen het licht frivool rond te dartelen als vormde slechts dit gegeven nog de enige schamele troost voor de stumpers die hier in de kale vertrekken welhaast noodzakelijkerwijs...

Bij de eerste, aanvankelijke aanzet tot de wandeling die ik, welhaast noodzakelijkerwijs, volvoer over het kronkelige, slingerende pad naast mijn woning, manifesteert zich opnieuw en allerminst voor de eerste keer de felle pijn in mijn linkerheup die "Gang und Gebe" is geworden. Een...

....en zo ken en herken ik het panorama van mijn stad dat tevens het panorama van mijn jonge jaren is en dat ik doorkruis en waarneem met veel weemoed; daar is het lage gebouw van mijn kleuterschool en daar is het doktershuis, zo vaak bezocht tegenover ons oude kerkhof waar de doden voorgoed...

De witte auto van de Regiotaxi naderde een breed, groot pand dat zijn innerlijk vooralsnog verborgen hield. Van buiten af beschouwd leek het op een soort van "alternatief" kantoorpand. Bij nadere inspectie bleek het labyrintische gangen en kamers te bevatten en bevolkt te worden door tandartsen...

De deuren van de woningen van mijn medebewoners van het appartementencomplex komen uit op ons trapportaal, maar nooit heb ik toegang tot hun wereld, tot hun sfeer, tot hun besloten en unieke universa, hemelsbreed van dat van mij verschillend. Soms bestijg ik de trappen als een noodzaak me hiertoe...

Een lichte verkleuring vertoont zich nu aan het geboomte aan mijn venster. De Natuur, de arme Natuur die niettemin in het huidige tijdsgewricht haar treurige klaaglied zingt, volgt nog haar ritme, haar trouwe cadans van eeuwen her en een nieuw seizoen treedt in. Een zwak briesje beroert het...

In die tijd scheidden dunne, wankele wanden onze arbeiderswoningen en mijn moeder wist dat haar hulp werd ingeroepen als mevrouw B. met een voorwerp op de muur klopte. Mevrouw B. was onze trouwe buurvrouw die twee merkwaardige, hoogst excentrieke heren huisvestte; haar zoon en haar commensaal....

Om 3.00 uur in de nacht, toen de hemel als een indigoblauwe deken over de wereld lag, zijn de verplegers gekomen in de groengele beroepskleding en ze brachten de grote zuurstofcilinder mee en drukten het levensreddende zuurstofmasker op mijn gezicht. Ze hadden als verwonderd ofwel medelijdend...

Weer heb ik de weg afgelegd, de route gevolgd naar het naburige dorp langs de lanen die vernoemd zijn naar eerbiedwaardige politici uit een ver verleden zoals daar waren Minister Goseling en Ruys de Beerenbrouck, langs de panden van de industriëlen met hun stoere, trotse naam op de gevel, alsof...

Uit het rijke en zo veelzijdige assortiment bij de supermarkt had ik onder meer de "Wiener Melange" besteld die ze kwam bezorgen en die ongelooflijk feestelijk en luxueus verpakt was en met een kunstzinnig verantwoorde opdruk. Personeelsleden zijn nu razendsnel en plotseling in vrijwilligers...

In jouw dorpje, Loon op Zand, ging ik mijn ondoorgrondelijke sluipwegen, eens, lange tijd geleden en hield ik vaak halt bij die cafetaria. Hoe graag zou ik je nog eens ontmoeten en met jou de taal van de "dichters en denkers", de edele taal die je vloeiend sprak, maar die zo misbruikt is voor...

.....en zo hield Moriaantje, het zwarte knuffeldier van mevrouw, altijd de wacht in haar kleine kamer en zo trof ik hem bij mijn eerste bezoek aan. Mevrouw hield immers zo van dieren en Moriaantje had ze gewonnen in een loterij. Men zegt:"Hoe groter geest, hoe groter beest" en men zegt...

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand...

Hoe verheugd moest ik niet zijn dat ik - geheel zonder betaling - het handje van mevrouw de hele dag mocht vasthouden; van mevrouw die leed onder toenemende eenzaamheid, een zwaar spraakgebrek en beginnende blindheid? In Tilburg West opende zich een wereld voor mij; een tot dan toe onbekende...

We waren naar het West-Brabantse dorp Rucphen gereisd om een Heemtuin te bezichtigen; een van de mooiste wilde bloementuinen van Nederland en Vlaanderen. Vanuit een houten paviljoen, waarin opgezette dieren als een bunzing met opengesperde bek en eveneens opgezette vogels zoals een sperwer, een...