Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Het gebed van een heiden Wellust, ach, temper niet uw vuur, Verwarm mijn hart dat lijkt gestremd; Al ben je voor de ziel tortuur! Diva! exaudi supplicem! Godin, door heel de lucht verstrooid, Wees een verborgen vlam voor ons! Verhoor een ziel, nog niet ontdooid, Die u een lied wijdt als van brons. Wellust, blijf steeds mijn koningin!…

Y yo me iré, y los pajaros se quédaran cantando (Jimenez) Lorca's dood Vogels in je hoofd Lorca, je stierf met je rug tegen een bloeiende muur Lorca, je stierf in een tuin waar de schaduw sloop in de Spaanse middag Lorca, je stond onder een gebeeldhouwde hemel; het Alhambra door de tuinen vloeide water een lied waarvan de klank doorzichtig…

Drie olijke mannetjes vieren feest, ze maken grapjes onder elkaar, wat wil je, een vrolijke boodschap voor henzelf en hun gelijkgestemden, van de gevolgen die hun beleid heeft, voelen zij geen greintje pijn, zij blijven wel in hun fortuinlijke zadel zitten, minder politici? scherts! volksverlakkerij! Natuurlijk, de rijken kunnen hun feesten voortzetten…

Schemering Wees altijd zacht voor hen die eenzaam staan omdat zij groter zijn dan die hen tarten. O, laat de dorst dier onbegrepen harten niet zonder laving langs uw leven gaan. En zien zij al uw vreugden donker aan, en breekt hun zwijgen soms een woord dat hard en wreed klinkt - bedenk dan hun gespannen smarten, zij zelven weten van hun…

Het einde Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee. Maar nu ik ver gevaren heb En lag op den oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb Naar …

Mijn oudste broer ontmoette Femke Halsema op Aruba of een eiland in die buurt, de juiste locatie doet er niet toe, ze zat te smoezen met een vriendin en even laten kwam ze kordaat op hem af. In haar spaarzame bikini stond ze naast hem wat te kletsen. Ze feliciteerden elkaar met hun luxe-tijd aldaar. Haar grote borsten vielen mijn broer het meeste op…

Zijn blik is van het lopen langs de stangen zo moe geworden dat hij niets meer ziet dan stangen. Stangen houden hem gevangen, duizenden stangen, en daarachter niets. De zachtheid van zijn lenig sterke pas, die altijd weer de kleinste kring beschrijft, is als een dans van kracht rondom een as waarin eenmachtig willen is verstijfd. Niet vaak meer trekt…

Finis Heden is, na een langdurig lijden dat hij met godsvertrouwen droeg, Jean Pierre Rawie van ons verscheiden. Hij komt dus niet meer in de kroeg. Dat hij, die somber was bij tijden, de hand niet aan zichzelve sloeg stemt misschien nog wat tot verblijden, al is het zo al erg genoeg. Wat hem tot slot de dood in joeg, de liefde of de…

Ik heb de witte waterlelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht. Rijzend uit donker-koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer.... Frederik van Eeden Een geestelijke heeft mij eens gezegd: 'Als Van Eeden…

Het monster van Frankenstein Geen duisternis is hem diep genoeg En waterspiegels ontwijkt hij wankelend Bang voor zijn bijeengeroofd gezicht Waarachter geleende hersens zoemen: Wat mij wakkerhoudt weet geen mens, Geen moeder wiegde mij want mijn vader Was een wild vuur dat mij kortstondig Verkrampte. Tussen koningskaars en hoefblad Lig…

Moeder Ik zat met moeder aan de haard, zij breide en ik deed niets dan cigaretten roken. Ze zei: Jongen, je moet niet zoveel roken; je moet er morgen mee uitscheiden. Ik ben het haardvuur nog wat op gaan stoken; horende hoe het zachtjes in mij schreide, omdat het niet kon worden uitgesproken, wat zich vlakbij voor eeuwig wou bevrijden.…

Deze wereld gaat in sneltreinvaart aan zichzelf voorbij, er is zoveel afleiding, dat maar weinigen in staat zijn tot echt menselijk contact. De techniek heeft de mensen niet nader tot elkaar gebracht, hoe men dat ook wenste, het is rampzalig ontaard in colossale vormen van hardnekkig narcisme. Mensen sluiten zichzelf op met hun machines, laptops en…

Ik zag de bolle ronding van de maan oplichten in de donkere nacht, zoals ik dat merkwaardige voorwerp al zo vaak heb gezien, altijd met een zekere argwaan en onrust tot diep in mijn lijf. Ik fietste extra hard door, om mij zo snel mogelijk te verschansen in mijn woning. Ik deed snel de gordijnen dicht, de lichten aan en de televisie aan. Het kon me…

'Hoe langer ik terugkijk, hoe strakker de knoop in de tijd' (blz. 9). Deze tijdloze bundel is mooi en zinvol, zonder zwaar opgemaakte pretenties, puur de naakte woorden plaatsend die gevoelsmatig opkomen, vanuit de mysteriën van de goddelijke vrouw, althans die indruk krijg ik. Regressief, maar zonder onnodige tierelantijntjes, gewoon recht voor z…

Zij zal nu al over de tachtig zijn, maar hoe ziet zij eruit? Waar duikt zij onder? In welk achterafhuisje of in welk bejaardentehuis? Waarom geen vrede gevonden? Arm, onderkoeld geraakt kind in jou! Wat een geluk, ik dacht dat de grote dichteressen reeds bekend waren of uitgestorven, maar Frida Vogels verdient te worden bijgevoegd. Zet haar woorden…

'Ik zag nergens een zo onafhanklijke geest, Zulk een onwil, voor dwang te buigen.' (uit: Groninger symfonie) Wat een bikkelman, die Hendrik, de schitterende tegenpool van een brave Hendrik en een waarachtig groot dichter, die helaas te weinig herinnerd wordt in ons literair collecieve geheugen. De Vries (1896 - 1889, begraven te Haren) mag…

De hoofdpersoon, Bravito, weeskind vanaf zijn derde, keert na achttien jaren terug naar zijn geboortegrond in het oerwoud van Darién. Hij trok in bij zijn oom. Na verloop vantijd leert hij zich voldoende aanpassen binnen de gemeenschap. Hij werd verliefd op Nina, maar zijn oom waarschuwde hem voor haar, want mogelijk handelden ze in witte poeder, zo…

Als scholier las ik 'Een plek om te blijven' als de woorden van een moderne tovenaar, die zodanig goochelde met woorden, dat de lezer er geen touw meer aan vast kon knopen, of je moest van zeer goede huize komen en bij die laatste opmerking wensten wij ons graag te scharen. In brieven aan elkaar citeerden we vaak een van zijn toverformule's, waarvan…

Een staande ovatie graag, zoals dat zou moeten voor een meester in de schrijfkunst, die niet onderdoet voor Socrates, 'Ex-drummer' behoort tot de toppers der wereldliteratuur. Met souplesse en doordringend observatievermogen beweegt (de stier) Herman zich door zijn eigen verhaal, dat ongetwijfeld bol staat van de autobiografische gegevens en thuis hoort…

De rode damesfiets en de blauwe herenfiets kwamen opeens naast elkaar te staan, terwijl er honderden fietsen om hen heen stonden, lagen, zweefden. Meestal stonden ze daar een dagje in de zonnehitte, de regen en de sneeuw. Diegenen die hen daar neergezet hadden, verdwenen dan een tijd in het station en vermoedelijk in de razende, grote rupsen, die om…

De vertaling is van ene Arjaan van Nimwegen. Dat zeg ik even, omdat vertalers vaak onderbelicht worden. Verlaine's boezemvriend Rimbaud was vijftien toen deze dichtbundel op de markt verscheen. Dus hij heeft deze gedichten zeker gelezen. Hij is er misschien een beetje door geïnspireerd en gestimuleerd, op een spoor gezet, vooruit geduwd. Toch vermoed…

Dat Anna Enquist, pseudoniem van Christa Widlund-Broer, een redelijk prozaïst is, ontken ik niet, maar dat zij zich als dichteres ook hard wil maken, zie ik als verspilde moeite. Ondanks het feit dat zij mij ooit wist te imponeren, kwam dat voornamelijk door haar natuurlijke charisme, niet door het eentonige Satie-achtige gepingel van haar aan elkaar…

Over 'Gedichten 1948 - 1993' van Hugo Claus heb ik het volgende te zeggen. Zo in dat immense bos van zijn merkwaardige verzen, kan ik er niet aan ontkomen en lijd ik acuut aan Claus(tro)fobie, maar aangenaam, zeer aangenaam is de benauwenis van zijn doolhofvisioenen. Hugo was verbonden met heel de wereld in al haar facetten, met paranormale facetogen…

Een eerste bundel is veelzeggend en betekenisvol, dat heeft Frans Berkelmans goed verstaan. In zijn voorwoord legt hij vooral de nadruk op de heelheid van deze bundel, 'zoals er in een horloge geen radertje gemist kan worden.'. Frans Berkelmans, een benedictijnse monnik, is zeer deskundig te werk gegaan, hij spit werkelijk zo diep hij kan en met halve…

Deze matte/sombere/sobere dichtbundel is verdeeld in vier thema's, is dus keurig of wreed gevierendeeld en of er sprake is van een eenheid, men moet bij gelegenheid de besnorde dichter er maar op aanspreken, in ieder geval zie ik een kosmische ruimte voor me, waar de woorden als gevallen sterren in verschijnen, als regendruppels en windvlagen uit het…

Ik stel voor dat er bij iedere Nederlander een verplichte cursus tot waarlijk liefhebben komt, ongeacht ras, status, huidskleur, sekse, geloofsovertuiging, land van origine, seksuele voorkeur, maatschappelijke of geestelijke status. Dat nieuwkomers zelf hun inburgeringscursus moeten betalen vind ik een vorm van onwelkom heten, van afweer, van afschrikking…

(voor Jessica Durlacher) Als dochter van een beroemde schrijver moet het niet makkelijk voor je zijn geweest om je daaraan te ontworstelen. Toch kan ik concluderen, na je werk te hebben gelezen, dat je even getalenteerd bent als je gekwelde en heroïsche vader. Ik wil niet wikken en wegen wie beter is, ieder op zijn/haar manier is groots genoeg om…

Een zeer leerzaam boekje over diverse drugs van Hans Plomp en Gerben Hellinga, beiden succesvolle schrijvers, zij het wat minder bekend, wellicht vanwege hun vele high-zijn, wat bij velen toch nog taboe is en veelal terecht. Het is overigens heerlijk om uit je bol te gaan, dat moet gezegd. Een slimme titel en zeer aanlokkelijk tezamen met de Marilyn…

Deze keer is de vertaler de Belgische, erudiete schrijver Paul Claes, van wie ik vermoed dat hij een eerste druk van 'Une Saison en Enfer' heeft, maar zij die zoiets bezitten, zullen dat overal en altijd verzwijgen. Zo'n boekje is vandaag de dag een fortuin waard en ze liggen dan ook vast en zeker in privékluizen. Voorts in belangrijke musea, maar…

Dat de meest kwetsbaren het eerst worden aangepakt, blijkt weer eens door de aanpak van de Franse regering, die arrogant dit wanbeleid ontkent, terwijl het wel plaatsvindt, verdedigd door hun president Shar-couscous, met net zoveel strebers-energie als Napoleon. Hij was woedend, omdat deze actie werd vergeleken met de deportaties uit de laatste wereldoorlog…