Alle inzendingen van René Turk

Wekenlang kijk ik Studio Sport. Nee, niet speciaal voor het voetbal, ik scan de tribunes. Ik wil er zeker van zijn dat mijn idee niet ook al door iemand anders is bedacht. Ik zoek stad en land af, het is de tijd van voor het internet. En dan heb ik hem eindelijk in handen, die prachtige blauwe...

Er lopen drie mieren door mijn huis. Ik haal hun natuurlijke vijand van de zolder, zuig ze op en ga verder met de orde van de dag. De volgende ochtend zijn ze overal. 'Dan moet je eens een keer de afwas doen,' krijg ik te horen. 'Als de koningin maar niet in huis is,' lees ik. 'Dat...

Geen idee waar hij ineens vandaan komt. Hij zegt ons te kennen. Mijn reisgezel en ik scannen hem van top tot teen en van teen tot top. Er daagt ons niets. Een vorig leven misschien? Dat we samen op pad zullen gaan, hoeft niemand van ons uit te spreken. Hij neemt ons mee naar het strand. Twee...

We zijn op aarde om te scheppen. Dat kan met een theelepel, pollepel of bats. Voor sommigen is zelfs een bulldozer niet groot genoeg. Afhankelijk van de klus of hoe subtiel we in het leven staan, grijpen we naar de juiste middelen. Tenminste, als we niet eerst drastisch aangespoord hoeven te...

De houten vloer, het douchegordijn en de koelkast mocht hij voor een prikkie overnemen. De hoge barkrukken aan de ingebouwde toog wilden ze graag meenemen. Deze waren immers door beide vaders van het jonge stel gemaakt. Emotionele waarde of zoiets. Stad en land afgezocht. Deze hoogte was nergens te...

Wederom sta ik op een zaterdag vroeg op om vijf keer te gaan zitten. Neem plaats op een meditatiebankje. Volg mijn ademhaling. Vrij snel verschijnt er een lach op mijn gezicht. Gelukkig zijn met niets. In de loop die volgt, voel ik dat ik loslaat. Beweeg me langzaam lichter. De zenleraar neemt...

'Het is 110 kilometer maar je komt wel vijf kilo aan'. In het wandelpeloton hoorden we vaak over dat lopende buffet daar in de polder. Dat deze tocht een begrip is, wil iets zeggen, wandelaars kunnen evenementen maken en breken. Na de honderd, vorig jaar in België, zijn mijn maatje en ik...

Luuk Koelman legt in een filmpje uit dat er twee soorten columnisten bestaan. Zij die helder hebben wat ze willen schrijven en dan beginnen, en zij die gewoon beginnen en wel zien waar het schip strandt. Natuurlijk springen de meeste schrijvers zo nu en dan in elkaars vijver. Met of zonder...

Kwam het door een column van Gustaf Kreuz over de dood, die hij las? Maakten zijn kwetsbare woorden de poorten open voor deze zondag? Was het niet voor niets dat deze dag leeg bleef? Dat weinig hem werkelijk kon bekoren? Reserveerde zijn onderbewuste ruimte voor iets dat nog niet zichtbaar was?...

Of ik een stukje wil schrijven voor de krant van het Spijkerkwartier? Ik mail Rick terug dat ik geen Arnhemmer ben en niet zoveel weet over de wijk. Zijn antwoord is nuchter: 'Ik ook niet, ik woon in Klarendal'. We spreken af bij station Velperpoort. Onderweg mijmer ik. Dat je vroeger zo mooi...

Een man zet zijn stroomstokwapen in de rug van een rund. Het dier begint te lopen tot er een schot achter hem naar beneden valt. Secondes tikken langzaam weg. Een grote klap verdringt de stilte. Het beest zakt door zijn hoeven. De volgende in rij deinst hierop naar achteren. Het rund kan geen kant...

Gamil zit met zijn eerste Nederlandse vulling bij me achterop. Op weg naar zijn huis benoem ik alles: 'Struik, linksaf, lantaarnpaal, sloot, man met twee honden, rotonde, parkeerplaats, rechtdoor'. Gedreven zegt hij krachtig alle woorden na. Thuis toont hij me een flinke stapel lege...

Ik wijs naar windmolens in aanbouw en steek een tirade af: 'Ze denken goed bezig te zijn maar deze jongens zorgen in China voor een milieuramp. Grondstoffen voor de magneet in de propeller komen daar uit de grond. In het noorden ligt nu een giftig meer. Bij Baotou'. We rijden met zijn vieren...

Iemand aan de grens staart naar een opengeslagen landkaart op zijn bureau. Wanneer hij een slok neemt van zijn koffie, ziet hij een bruine kring op het vergeelde papier. 'Eureka, wanneer mensen tot een uur willen reizen voor hun baan, vergeten ze in de grensstreek om in hun buurland naar werk...

Een grote man springt uit zijn graafmachine. Hij gromt net zo hard als het gevaarte dat hij acht uur per dag bewoont. Als vanzelf zie ik de hond voor me die hij 's avonds uitlaat. 'Wat komen jullie doen?' 'Jullie rijden wel over onze metalen platen!' 'En met een fiets mag je hier al...

De gastvrouw heeft een mooi stel benen. Ze draagt een knalgeel jurkje van weinig stof. Misschien vindt hij toch nog iets van troost deze avond. Haar ordinaire schreeuw tegen haar kind scheurt zijn gedachte doormidden. Hij schudt haar hand terwijl ze haar wangen tot steen vormt. Links, rechts,...

Ik had ze al met kratten bier over het perron zien zeulen. Twintig mannen van een Hellendoorns voetbalteam verdelen zich over de Intercity van Zwolle naar Leeuwarden. Ieder weekend kunnen ze nauwelijks elf man opstellen maar vandaag zijn ze er allemaal. Hun jaarlijkse uitje. Het is iets over...

De troubadour komt weer naar de stad. Hij vraagt voor na afloop om een vrije gift, net als vorig jaar. Ik pak mijn columnbundel in en klim op de pedalen. Merk dat ik het toch wat spannend vind, hem vanavond mijn boek te schenken. Ik ga weer op de eerste rij zitten. Dit jaar zijn er meer mensen...

'We hebben een nieuwe klant!' Onze manager gooit een verkreukeld A4'tje op ons bureau. Hij heeft er wat in gestreept en gekrast. We lezen namen en telefoonnummers in doktershandschrift. De inkt is nog nat. 'Uit Parijs. Kunstmatige bloedvaten. We gaan mensenlevens redden'. De lange,...

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van...

De avond voor onze tweede Dodentocht (100 kilometer wandelen binnen 24 uur) pakken we een biertje in een Bornems café. De Rodenbach blijkt niet te pruimen, we bestellen snel een Tripel Hop om het weg te spoelen. ´Rodenbach, dat is bier voor toeristen,´ roepen de mensen om ons heen. Ik...

Ergens in juli 2008 sta ik bij een voetbalveld in een dorpje van Malawi. Het spel is keihard. Eén van de vele jongens zonder schoenen voetbalt met een open vleeswond. Wanneer hij een hoekschop heeft genomen, spreekt hij me aan: 'Nice shoes'. 'Eh, thanks'. 'Can I have them?' Terug...

De benjamin van ons bedrijf rookt zijn dagelijkse sigaar uit eigen doos. Twee vrachtwagenchauffeurs houden een praatje in het bushokje voor de rokers. We genieten allemaal van de herfstzon als er opeens een snel autootje komt aangereden. Twee slanke vrouwen in trainingspak stappen uit. Dat is waar...

In gedachten had ik deze column al geschreven. Het zou gaan over doorzetten. Over vallen en opstaan. Diep zitten en weer bovenkomen. Om knallend af te sluiten met een grote lauwerkrans om mijn schouders. Het loopt allemaal anders. De dag van de deadline voor dit schrijven wordt tevens de dag van de...

Remy en Bernyke bellen aan bij mijn lief. Ik doe open. In een impuls schiet ik foto's, niet wetende dat deze plaatjes goed van pas zullen gaan komen voor te maken surprises een paar weken later. Ik kijk naar twee mooie mensen op de deurmat. Ken ze nog maar net. Een eerder middagje Triviant in...

Ik kende mijn lief nog maar net. En hoe dat dan gaat, je hebt allebei de Kerst al volgepland. Kerstavond was voor ons. Op Eerste Kerstdag huppelen twee veertigers als verliefde pubers door de straten. Ze haalt twee oliebollen bij het kraampje naast het station. Bij iedere hap voel ik dat dit moment...

Na een snelle pizza stap ik op de trein. In de coupé voel ik dat er een stuk kies is afgebroken. Heb ik het in alle gulzigheid doorgeslikt? De volgende ochtend bel ik de tandarts. Het is altijd weer een wonder dat ik meteen kan komen, dat was bij haar voorganger wel anders. 'Een vulling uit...

Met mijn rechterarm in een mitella fiets ik richting het bedrijf waar ik een sollicitatiegesprek heb. Afspraak is afspraak. Een man, een man, een woord, een woord. Het leven komt nu eenmaal tussendoor. In de buurt van het nieuwe industrieterrein zijn ze overal met de wegen bezig. Ik pak mijn...

Sinds gisteren weet ik het zeker. Ik gooi een balletje op. Ik doe een poging. Ik waag de gok. Toen ik je in de vroege ochtend bezig zag met die grote zak chips in de kantine kon ik mijn ogen niet van je afhouden. Hoe je samengeknepen pretogen fonkelden achter je grote brillenglazen. Hoe je...

Mijn lief en ik doen een potje Scrabble in de trein. Tijd genoeg, voorlopig zitten we er nog wel even in. Ik maak stroperige woorden, zij legt het ene blije woord na het andere. We hebben duidelijk een andere week achter de rug. De conducteur komt enthousiast voorbij. 'Een spelletje, wat...