Als God in Frankrijk
We zijn op aarde om te scheppen. Dat kan met een theelepel, pollepel of bats. Voor sommigen is zelfs een bulldozer niet groot genoeg. Afhankelijk van de klus of hoe subtiel we in het leven staan, grijpen we naar de juiste middelen. Tenminste, als we niet eerst drastisch aangespoord hoeven te worden.
Op mijn verjaardag vonden twee vrienden dat ik aanmoediging kon gebruiken. Ze waren mijn verhalen over het maken van wijn beu. Het moest nu maar eens gebeuren. De één droeg een pruik die boven zijn shirt uitstak, getekende stoppels op zijn wangen en een stoere leren jas, de ander ging in vrouwenkleren. Mijn cadeau werd in een hilarische act gegoten. We zijn immers op aarde om te scheppen. Symbolisch kreeg ik alvast een gieter.
Van de nieuwe onderbuurman mag de druif de volle grond in, als ik maar zorg dat hij in de toekomst niet door het raam naar binnen hoeft. Na zijn akkoord loop ik op het terrein van een kweker. De vriend, nu zonder stoppels, wijst me op vele mogelijkheden. We zien planten van drie meter hoog die zich al aan mijn balkon zouden kunnen hechten, maar zijn dit nu wijn- of tafeldruiven? Binnen lopen we langs een prachtige Malbec. Een plaatje. Maar opeens vragen we ons af welke soorten het eigenlijk goed doen in Nederland?
Een dag later lopen we door een wijngaard in Geesteren. Op een stoel zit een man die trossen druiven in witte zakjes wurmt en ze sluit met een wasknijper. 'Tegen wespen en de kamikaze-mug' zegt hij met liefde. In de proeverij ontmoeten we de eigenaar. Hoewel hij maar een half uur tijd zegt te hebben, hangen we anderhalf uur aan zijn lippen. De man en zijn passie. Goed dat we de Malbec niet gekocht hebben. Volgend jaar wil hij ermee experimenteren tussen de ruïnes van een oude schuur. Zonder stenen is deze plant geen goede aanschaf.
De Nederlanders doen het goed op de internationale wedstrijden. Vele prijzen werden in de wacht gesleept. In ons land zijn al meer dan 130 wijngaarden. Omdat de namen van de druiven beschermd zijn, hebben de wijnen in Geesteren Achterhoekse namen als 'Weerkomm'n,' 'Uut Bloaz'n' en 'Goodgoan'. Goed voor de verkoop.
In Laren lopen we samen met de eigenaar door zijn wijngaard. De druif groeit op tweejarig hout, onder hooguit anderhalve meter loof. Hij legt ons uit hoe je moet snoeien. Knip je de verkeerde scheuten weg, heb je het jaar erop geen druiven. Ongeveer de helft van alle druiventrossen wordt weggeknipt. Nederland heeft nu eenmaal minder zonuren. Bovendien gaat nu alle energie naar wat er nog wel hangt.
Het lukt deze man biologisch te telen. Hij spuit hooguit wat zwavel tegen de meeldauw en valse meeldauw. Het is hard werken en hij kan er niet van bestaan. Heeft er een volle baan naast. Een collega verderop gaf er na vier jaar de brui aan vanwege twee compleet mislukte oogsten. Wijn maken in Nederland is een uitdaging.
In zijn zelf getimmerde proeflokaal kijken we naar een film over het scheppingsproces. We drinken een wijntje, eten een kaasje. De eigenaar praat honderduit. Wederom een man en zijn passie. We krijgen de gouden tip waar we onze plantjes het beste kunnen halen.
Aangestoken door zoveel vuur bestel ik alvast wat zaden voor veldsla en winterpostelein. Voordat de druiven over de spijlen hangen, ben ik een tijdje verder. Ik wil weer iets scheppen, op korte termijn, daarvoor zijn we tenslotte op aarde.
wijnhoevekunneman.nl
wijnbouw-laren.nl
Zie ook: http://www.reneturk.nl
Schrijver: René Turk, 16 augustus 2016
Geplaatst in de categorie: planten